Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ενημέρωση

Απόψε δεν έχω όρεξη να συνεχίσω τις ταξιδιωτικές εμπειρίες. Ίσως το πρωί της Κυριακής. Στη Θεσσαλονίκη βρέχει, στην Καλαμαριά Αφρικανοί λαθρομετανάστες και μπάτσοι συμπλέκονται μετά το θάνατο Νιγηριανού που πουλούσε σι ντι, στο σαλόνι η Κατερίνα πολεμάει με το μόνιμο εφιάλτη της και μοναδικό μου ζόρι.
Γι αυτό κρεμάω ένα νέο ζόρι εδώ -είναι μόλις το πρώτο επεισόδιο από όσα έγιναν με αυτό το θέμα στις διακοπές μας- αλλά και περισσότερες σκέψεις του καφέ εδώ, γιατί σας έχω αφήσει καιρό χωρίς νέο επεισόδιο.
Τα λέμε το πρωί. Ελπίζω να έχω βρει το χαμόγελό μου.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!
ΞΥΠΝΗΣΑ ΠΡΩΙ -ΠΡΩΙ..
ΠΗΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΜΟΥ ΚΑΦΕ , ΑΥΓΑ ΚΑΙ ΤΟΣΤ ΜΕ ΒΟΥΤΥΡΟ ΚΑΙ ΑΓΝΟ ΜΕΛΙ.
ΧΑΖΟΛΟΓΗΣΑ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ bLOG-akia...
ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ..
ΒΑΛΕ ΛΙΓΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕ ΤΗΝ 19-ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2007..
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ...
ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ!!!!!
Ο χρήστης november είπε…
και επειδή δεν έχεις εσύ κέφια, είπες να μαυρίσεις και κανενός άλλου τη διάθεση... άντε, καλή μας - που λέει ο λόγος - Κυριακή...
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ anonymous
Καλή η ιδέα σου για μουσική. Λέω να βάλω κάτι καλό στο blog

@ november
Γιατί σου μαύρισα την ψυχή; Εγώ φροντίζω να είσαι, πάντα, ενημερωμένος-η. Φταίω εγώ αν τα news είναι bad news?
Ο χρήστης kanataki είπε…
εγώ που και την υπόσχεση μου κράτησα με τις ατάκες που σχολίασα,όπως είπες
και που έχω γυρίσει από κυριακή απόγευμα χωρίς να έχω πάει διακοπές και που δεν έχω και κέφια..δικαιούμαι ένα χαμόγελο?
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ tsaperdona

:-)
Ο χρήστης november είπε…
ακόμη να το βρεις το χαμόγελο;

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ