Διάλειμμα Ολίγων Λεπτών

Εδώ και μέρες (πολλές) έχω βαλθεί να γράψω μια ιστορία μίσους. Μόλις, όμως, δέχτηκα μια προ(σ)κληση, από την evelina και δεν αφήνω το γάντι πεσμένο κάτω. Το σηκώνω κι ορμάω! Καλούμαι να γράψω πέντε πράγματα για μένα και να προ(σ)καλέσω πέντε. Έχουμε και λέμε:

1. Το «διαστήματα» προέρχεται από τα αρχικά του μικρού μου ονόματος, του πατρώνυμου και του επιθέτου μου –με την… κατάληξη –τήματα.

2. Πιστεύω στη δύναμη του χιούμορ. Από το φλεγματικό χιούμορ των Άγγλων (που το καταλαβαίνουν μόνον οι ίδιοι –ίσως και κανένας σκότος, μαύρος σκότος) ως τον αυτοσαρκασμό και την πατροπαράδοτη ελληνική πλάκα. Περισσότερα πράγματα μπορείς να πεις με το χιούμορ, παρά αν αντιμετωπίσεις το συνομιλητή σου ως πολιτικό στη Βουλή (δείτε τι κατάφερε με το Βίκτορ Βικτόρια ο Γουάιλντερ).

3. Είμαι, πράγματι, πάνω από 100 κιλά, καθώς είμαι αδυνάμου χαρακτήρος και δεν μπορώ να αντισταθώ μπροστά στη θέα ενός καλά σιροπιασμένου κανταϊφιού, όπως και μπροστά στη θέα μιας αδύνατης βραζιλιάνας με στρινγκ (ίδια συγκίνηση)!

4. Πεθαίνω για κινηματογράφο! Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τις καλύτερες ταινίες που έχω δει ποτέ, αφού δεν μπορώ να αποφασίσω αν πρέπει να προτάξω τα Όνειρα του Κουροσάβα, το Θίασο του Αγγελόπουλου, το Μερικοί το Προτιμούν Καυτό του Γουάιλντερ, τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Τζάκσον, τη Λάμψη του Κιούμπρικ, τις περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς του Σπίλμπεργκ, το Κιλ Μπιλ (1 και 2) του Ταραντίνο, τον Πόλεμο των Άστρων του Λούκας, το Φάργκο των αδελφών Κοέν, το Μάτριξ των αδελφών Σουατσόφσκι, τον Ανδαλουσιανό Σκύλο του Μπουνιουέλ, τα 400 Χτυπήματα του Τριφό, τον Κλέφτη Ποδηλάτων του Βισκόντι, το Μίστικ Ρίβερ του Ίστγουντ, το Νορθ μπάι Νόρθγουεστ του Χίτσκοκ, το Από Κάποιον Θα Το Βρει του Λι, το Ολ Δατ Τζαζ του Φόσι, στην πρώτη θέση μιας λίστας όπου θα υπάρχουν ακόμη ταινίες όπως Ο Εξωγήινος, Ο Άγνωστος του Εξπρές, Ο Χρυσοθήρας, Τα Φώτα της Ράμπας, Μοντέρνοι Καιροί, Η Λίστα του Σίντλερ, Χρώμα Πορφυρό, Κότον Κλαμπ, Μπάρι Λίντον, Κάψα, Σάρκα, Σκουπίδια, Θάνατος στη Βενετία, Σημασία Έχει να Αγαπάς, Ρώμη Ανοχύρωτη Πόλη, Ντόλτσε Βίτα, Η Μανταλένα, Μια Ιταλίδα Από την Κυψέλη, Ο Θόδωρος και το Δίκαννο, Της Κακομοίρας, Η Κυρά μας η Μαμή, Ο Κλέαρχος η Μαρίνα κι ο Κοντός, Η Θεία από το Σικάγο, Δεσποινίς Διευθυντής, Τζένη Τζένη, Τα Κίτρινα Γάντια, Κάλπικη Λίρα, Οι Κυρίες της Αυλής, Ο Δράκος, Μεγαλέξανδρος, Για Όλα Φταίει το Γκαζόν, Αστερίξ και Κλεοπάτρα, Σρεκ 1 και 2, Νοσταλγία, Η Μπλε Ταινία, Με Κομμένη την Ανάσα (και η λίστα δεν έχει τέλος)… Σημειώστε ότι κλαίω ευκολότατα (ακόμη και στο Σρεκ έκλαψα, για να μην πω για το I am Sam)…

5. Έχω μία κόρη 9 ετών, κούκλα πραγματική, πριγκίπισσα, που είναι ο μόνος άνθρωπος στον οποίο δεν έχω ουρλιάξει ούτε μια φορά στη ζωή μου.

Και τώρα η σειρά σας:

An Lu

Imiaimos

Aggelos-x-aggelos

Onomatodosia

Woman in the city

Το διάλειμμα τέλος. Εντός ολίγου το επόμενο επεισόδιο από το

ΜΙΑ ΑΚΑΤΑΣΤΑΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΤΩΜΑΤΩΝ