Καλώς τα παιδιά! Καλώς ήρθατε στο φτωχικό μου! Για περάστε... Περάστε... Παρακαλώ, ο πρώτος, να σπάσει το ρόδι στο κατώφλι.
Όλοι χωράτε. Όλοι οι καλοί χωράτε. Αλλά και για τους κακούς θα δώσουμε μια θέση στον καναπέ, μέρες που είναι. Ακόμη και σ αυτούς που δεν έχουν ιδέα τι είναι τα blog, τι σημαίνει ελευθερία του λόγου, ή που δεν τους συμφέρει η ελευθερία αυτή, αλλά την μετρούν και την κόβουν κατά το δοκούν. Σα μια κάλτσα.
Αλλά ας αφήσουμε τις γκρίνες. Κι ας κόψουμε, πρώτα από όλα, τη βασιλόπιτά μας.
Ανοίχτε τις σαμπάνιες, τσουγκρίστε τα ποτήρια, ευχηθείτε, γιατί ήρθε ο νέος χρόνος.
Μικρούλης είναι ακόμη, με ματάκια σχιστά, κινέζικα, γιατί μέσα στο 2008 όλο για την Κίνα θα μιλάμε, τόσο λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, όσο και λόγω της μεγάλης ανάπτυξης σ αυτήν τη χώρα, που, ώρα είναι πλέον, να αρχίσει να κοιτάζει λίγο και το θέμα της μόλυνσης. Γιατί καλό είναι το ανάθεμα που ρίχνουμε στον Μπους και τους οπαδούς του (τους Μπούστηδες αυτού του κόσμου, του δυτικού), αλλά να μην ξεχνάμε ότι οι περίφημες αναπτυσσόμενες χώρες, δεκάρα δε δίνουν για το περιβάλλον. Γιατί έχουν άλλη δουλειά τώρα. Αναπτύσσονται.
Αλλά ας αφήσουμε τις γκρίνιες. Πρώτη μέρα του έτους, δεν κάνει... Πώς, όμως, να μην γκρινιάξεις, όταν έχεις γλεντήσει το βράδυ, έχεις πιει τον άμπακο, μαζί με εκατοντάδες άλλους, έχεις φάει τον περίδρομο -λες και ζεις με κατοχικό σύνδρομο- και, απόγευμα, προσπαθείς να πας στη δουλειά σου.
Και λέω "προσπαθείς" γιατί, τέτοιες μέρες γιορτής, δε είναι σίγουρο ότι θα προλάβεις.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Δευτέρα, 31 Δεκεμβρίου 2007 -Παραμονή
ώρα 07.30
Ξυπνητήρι. Το αυτοκίνητο που σε συντροφεύει εδώ και 181.000 χιλιόμετρα, αποφάσισε ότι του πρέπει ένα πρωτοχρονιάτικο δώρο. Κι επειδή εγώ δεν πρόκειται να κάνω την κίνηση να του το πάρω, αποφασίζει να το ζητήσει το ίδιο: Χτυπάει πλατώ και δίσκο. Αλλαγή. Το ραντεβού κλείνεται για τις 08.00 το πρωί, στο σέρβις της αντιπροσωπείας.
Καφές, ντύσιμο, δρόμο...
ώρα 08.10
Με μικρή καθυστέρηση παραδίδω το αυτοκίνητο. Ζητάω το αυτοκίνητο εξυπηρέτησης πελατών. Μου δίνεται αμέσως. Ω, τι χαρά! Επιτέλους, μια φορά που τηρούνται τα συμφωνημένα.
Δηλώνω τις εργασίες που θέλω: Δίσκο, πλατώ, φυσούνες ακρόμπαρων, βάση και δακτύλιος λεβιέ ταχυτήτων, επιδιόρθωση αριστερού ηχείου, έλεγχος -που προσφέρεται, δωρεάν, από την αντιπροσωπεία. Και φεύγω.
ώρα 09.00
Τηλέφωνο από τη συμβία:
-Πού βρίσκεσαι;
-Στο δρόμο...
-Θα με κατεβάσεις στη δουλειά;
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κινηθώ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Για τους μη Θεσσαλονικείς εξηγώ ότι η πόλη είχε πρόβλημα πριν αρχίσουν οι εργασίες του μετρό, με τα αυτοκίνητα να κινούνται στους τέσσερις -όλους κι όλους- παράλληλους, με τη θάλασσα, δρόμους, με ρυθμούς χελώνας. Τώρα που οι δρόμοι στένεψαν λόγω των έργων, τα πράγματα είναι χειρότερα. Αλλά μπορείς να αρνηθείς;
-Θα σε κατεβάσω...
-Ωραία! Θα πας και για γλυκά;
ώρα 10.00
Μόλις έχω αφήσει τη συμβία στη δουλειά της. Εκείνη μπαίνει κι εγώ ξεχύνομαι για τα γλυκά. Το κέντρο της πόλης απέχει μόλις ένα χιλιόμετρο.
ώρα 11.00
Ακόμη ψάχνω για θέση παρκαρίσματος.
ώρα 12.00
Αποφασίζω να παρκάρω στο πάρκιγκ της πλατείας Ελευθερίας.
ώρα 12.10
Μπαίνω στο πάρκιγκ. Μου δηλώνουν ότι είναι γεμάτο κι αν θέλω να παραμείνω με την ελπίδα να βρω θέση, θα πρέπει να πληρώσω την πρώτη ώρα. Δεκτόν.
Με μία βόλτα στο πάρκιγκ διαπιστώνω ότι κάποιοι δρουν βάσει σχεδίου: Μπαίνουν με το αυτοκίνητο και παρκάρουν με αλάρμ σε έναν από τους διαδρόμους. Δίνουν από 10 ευρώ σε τέσσερις Αλβανούς, να κρατούν τσίλιες στους άλλους διαδρόμους. Με το που κάποιος πλησιάζει το αυτοκίνητό του, ο Αλβανός τσιλιαδόρος ορμά και κρατά, με το σώμα του, την άδεια θέση, ενώ ένας από τους υπόλοιπους, που κρατούν τσίλιες στους διπλανούς διαδρόμους, ειδοποιούν τον "τυχερό" και γαλαντόμο οδηγό ότι... άδειασε θέση.
Αποφασίζω να κάνω υπομονή.
ώρα 12.45
Έχω χάσει την υπομονή μου. Βρίσκω θέση. Βάζω όπισθεν και, την ώρα που πάω να παρκάρω, εμφανίζεται ο τσιλιαδόρος. Βγαίνω έξω. Τον κοιτάζω. Τρέπεται σε φυγή. Προφανώς το μάτι μου γυαλίζει πολύ.
ώρα 13.00
Μπαίνω στον Αγαπητό (ζαχαροπλαστείο Βενιζέλου με Τσιμισκή γωνία). Μέσα γίνεται της κολάσεως. Μία κυρία με σκούφο, ομπρέλα στο ένα χέρι και σύζυγο σε ημιθανή κατάσταση στο άλλο, περιμένει κουραμπιέδες. Μια άλλη, αρκετά τροφαντή (περισσότερο από μένα) περιμένει μελομακάρονα καλυμμένα με σοκολάτα, μία βασιλόπιτα για 12 άτομα, μία για οκτώ με κάλυψη γλάσο και γέμιση σοκολάτα, κουραμπιέδες της μπουκιάς, τέσσερις σοκολατένιους αγιοβασίληδες, δυο κιλά κανταίφια, ένα κιλό γιαννιώτικο, ένα κιλό μπακλαβά, οκτώ σοκολατίνες, έξι μους σοκολά (θα ΄χει καιρό να κάνει σεξ, φαίνεται), μισό κιλό ροδίνια και δύο κιλά τυλιχτά, δεύτερο κέρασμα. Ένα ζευγάρι περιμένει βασιλόπιτες και ζαχαρωτά και βρίσκει την ευκαιρία να ζαχαρώσει πάνω από τους κουραμπιέδες. Τα σορόπια πέφτουν στα γλυκά κι ο ιδιοκτήτης αποφασίζει να βάλει από κάτω τους τα μελομακάρονα, για να μην πάει χαμένη τόση ζάχαρη. Μια φιλιππινέζα περιμένει τη βασιλόπιτα του αφεντικού (για 30 άτομα -θα ΄χουν ρεβεγιόν φαίνεται). Η ομπρέλα της πρώτης κυρίας έχει μπει στο ρουθούνι μου. Η ομπρέλα μιας άλλης κυρίας, που βρίσκεται μπροστά από την πρώτη κυρία, με καρφώνει ανάμεσα από το τέταρτο και το πέμπτο αριστερό πλευρό. Το καβουράκι ενός κυρίου δεξιά μου, που περιμένει... τσουρέκι κάστανο (άντε και Χριστός Ανέστη!) μου γαργαλάει το αφτί. Οι τσάντες με τα δώρα νεαρής πίσω μου αποφασίζουν να μου αλλάξουν σεξουαλικό προσδιορισμό στα 44. Την παρακαλώ ευγενικά να τα αλλάξει θέση, διαφορετικά θα αποδεχτώ τη μοίρα μου -και δεν κάνει, στις παραμονές του 2008 να παίρνω τέτοιες αποφάσεις. Ένα παιδάκι (αλήθεια, ποιανού είναι;) μου πατάει τον κάλο στο αριστερό πόδι. Βογγάω. Με κοιτάει. Χαμογελάει. Μου τον ξαναπατάει. Το ενημερώνω -με ευγένεια- ότι έχω κάλο και στο δεξί πόδι. Πατάει και το δεξί. Απομακρύνεται. Αναζητώ τον Ηρώδη.
Μέσα σ αυτήν την κατάσταση ψάχνω υπάλληλο. Μια ευγενική ξανθιά προσφέρεται να μου δώσει την παραγγελία μου: Μια βασιλόπιτα μεγάλη, μια μικρή, μισό κιλό κουραμπιέδες, έξι κανταίφια(κομμάτια, όχι γλυκά).
ώρα 13.30
Αναχώρηση από το ζαχαροπλαστείο. Διαπιστώνω ότι -εκτός από όσα ζήτησα- κουβαλάω δύο επιπλέον κουτιά. Δεν είναι κατάλληλη ώρα για να ψάξω το τι συμβαίνει. Προσπαθώ να βγω από την πόρτα φορτωμένος με δυο σακούλες ζαχαροπλαστείου, έξι σακούλες δώρα για γονείς και συγγενείς, δύο σακούλες ψωμί ("μέχρι την Πέμπτη θα είμαστε κλειστά, πάρτε κι άλλο") και γλυκά από αλεύρι ολικής άλεσης και φρουκτόζη (μαντέψτε για ποιόν)!
ώρα 13.45
Φθάνω το αυτοκίνητο. Αρχίζω να φορτώνω πράγματα στο πορτ μπαγκάζ. Με έχουν αντιληφθεί τέσσερις οδηγοί που ψάχνουν θέση και, ήδη, μάχονται ως οι Τζον Λόντος και Μασίστας, με τον Ντι Μάτζιο, για τη θέση που ΘΑ προκύψει.
ώρα 13.55
Βρίσκομαι στην ουρά να πληρώσω το πάρκιγκ. Οι οδηγοί που εποφθαλμιούν τη θέση μου, ακόμη δέρνονται.
ώρα 14.00
Βρίσκομαι στην ουρά να πληρώσω το πάρκιγκ. Οι οδηγοί που εποφθαλμιούν τη θέση μου, ακόμη δέρνονται.
ώρα 14.05
Βρίσκομαι στην ουρά να πληρώσω το πάρκιγκ. Οι οδηγοί που εποφθαλμιούν τη θέση μου, ακόμη δέρνονται.
ώρα 14.15
Βρίσκομαι στην ουρά να πληρώσω το πάρκιγκ. Δύο από τους οδηγούς που εποφθαλμιούν τη θέση μου, εγκαταλείπουν τη μάχη.
ώρα 14.30
Φθάνω στο γκισέ. Πληρώνω.
ώρα 14.45
Βρίσκομαι στην έξοδο του πάρκιγκ. Περιμένω έναν Χριστιανό να μου επιτρέψει να βγω στο δρόμο.
ώρα 14.55
Βρίσκομαι στην έξοδο του πάρκιγκ. Περιμένω έναν Μωαμεθανό να μου επιτρέψει να βγω στο δρόμο.
ώρα 15.00
Βρίσκομαι στην έξοδο του πάρκιγκ. Περιμένω έναν Βουδιστή να μου επιτρέψει να βγω στο δρόμο.
ώρα 15.10
Βγαίνω από το πάρκιγκ στο δρόμο. Η πομπή των Χάρε Κρίσνα που μου επέτρεψαν να βγω από το πάργκιγκ, μου δίνουν βουδιστικά κομποσχοίνια και αρωματικά κεριά.
ώρα 16.00
Φθάνω στο σπίτι. Την ώρα που αδειάζω το πορτ μπαγκάζ μου τηλεφωνούν από το σέρβις. Το αυτοκίνητο είναι έτοιμο και θέλουν πίσω το αυτοκίνητο εξυπηρέτησης.
ώρα 16.30
Βρίσκομαι στην αντιπροσωπεία. Παίρνω στα χέρια μου την κατάσταση με τις εργασίες. Δεν έχουν γίνει οι μισές.
-Γιατί ρε παιδιά;
-Μα, είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς!
-Και; Τι ακριβώς σημαίνει αυτό;
-Το συνεργείο έκλεισε...
-Και δεν μπορούσατε να με ειδοποιήσετε ότι θα κρατήσετε κι άλλο το αυτοκίνητο, να κρατήσω κι εγώ το αυτοκίνητο εξυπηρέτησης και, στις 2, 3 του μήνα, όποτε τελειώσετε με τις εργασίες, να πάρω το διορθωμένο αυτοκινητάκι μου;
-Μα πρέπει να κλείσουμε ταμείο...
Άκρη δε βγαίνει. Παίρνω το αυτοκίνητο στα κακά του χάλια και φεύγω. Ευτυχώς, άλλαξαν δίσκο και πλατό. Δε θα μείνω και στο δρόμο.
ώρα 17.30
Αναζητώ μια θέση παρκαρίσματος έξω από τη δουλειά μου, που για κακή μου τύχη βρίσκεται απέναντι στο Λευκό Πύργο. Βρίσκω μια βελόνα στα άχυρα, ένα τσουβάλι λίρες και το θησαυρό του ξωτικού κάτω από το ουράνιο τόξο. Θέση παρκαρίσματος δε βρίσκω. Τελικά το παρατάω στο πάρκιγκ των διευθυντών και ανεβαίνω στη δουλειά μου. Κι ας τολμήσουν να πουν το παραμικρό...
ώρα 17.45
Πιάνω δουλειά
ώρα 23.30
Τέλειωσα από τη δουλειά. Δεν υπάρχει ταξί, ούτε λεωφορείο. Παίρνω τρεις συναδέλφισσες και κάνω διανομή κατ οίκον. Φιλόμαστε, αγκαλιαζόμαστε με την ψυχή στο στόμα, μπας και αλλάξουμε το χρόνο στα σπίτια μας κι όχι Εθνικής Αντίστασης και Περικλέους γωνία στην Καλαμαριά.
ώρα 00.00
Υποδέχομαι το Νέο Χρόνο (2008 - για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα) με μία φίλη και τη συμβία. Βλέπουμε VH1 στη δορυφορική -αφιέρωμα στη Ντίσκο. Earth Wind and Fire, Jackie O, Boney M, Barry White, Bacara, Gloria Estefan, Patric Hernandez, Abba κι άλλοι, ων ουκ έστιν αριθμός.
ώρα 01.30
Μας έχει πάρει ο ύπνος σε διαφορετικούς καναπέδες. Γαμώ το... Χάθηκε ο κόσμος να μας πάρει ο ύπνος στον ίδιο καναπέ; Με αυτό το ίρντι θα πάω...
Όλοι χωράτε. Όλοι οι καλοί χωράτε. Αλλά και για τους κακούς θα δώσουμε μια θέση στον καναπέ, μέρες που είναι. Ακόμη και σ αυτούς που δεν έχουν ιδέα τι είναι τα blog, τι σημαίνει ελευθερία του λόγου, ή που δεν τους συμφέρει η ελευθερία αυτή, αλλά την μετρούν και την κόβουν κατά το δοκούν. Σα μια κάλτσα.
Αλλά ας αφήσουμε τις γκρίνες. Κι ας κόψουμε, πρώτα από όλα, τη βασιλόπιτά μας.
Ανοίχτε τις σαμπάνιες, τσουγκρίστε τα ποτήρια, ευχηθείτε, γιατί ήρθε ο νέος χρόνος.
Μικρούλης είναι ακόμη, με ματάκια σχιστά, κινέζικα, γιατί μέσα στο 2008 όλο για την Κίνα θα μιλάμε, τόσο λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, όσο και λόγω της μεγάλης ανάπτυξης σ αυτήν τη χώρα, που, ώρα είναι πλέον, να αρχίσει να κοιτάζει λίγο και το θέμα της μόλυνσης. Γιατί καλό είναι το ανάθεμα που ρίχνουμε στον Μπους και τους οπαδούς του (τους Μπούστηδες αυτού του κόσμου, του δυτικού), αλλά να μην ξεχνάμε ότι οι περίφημες αναπτυσσόμενες χώρες, δεκάρα δε δίνουν για το περιβάλλον. Γιατί έχουν άλλη δουλειά τώρα. Αναπτύσσονται.
Αλλά ας αφήσουμε τις γκρίνιες. Πρώτη μέρα του έτους, δεν κάνει... Πώς, όμως, να μην γκρινιάξεις, όταν έχεις γλεντήσει το βράδυ, έχεις πιει τον άμπακο, μαζί με εκατοντάδες άλλους, έχεις φάει τον περίδρομο -λες και ζεις με κατοχικό σύνδρομο- και, απόγευμα, προσπαθείς να πας στη δουλειά σου.
Και λέω "προσπαθείς" γιατί, τέτοιες μέρες γιορτής, δε είναι σίγουρο ότι θα προλάβεις.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Δευτέρα, 31 Δεκεμβρίου 2007 -Παραμονή
ώρα 07.30
Ξυπνητήρι. Το αυτοκίνητο που σε συντροφεύει εδώ και 181.000 χιλιόμετρα, αποφάσισε ότι του πρέπει ένα πρωτοχρονιάτικο δώρο. Κι επειδή εγώ δεν πρόκειται να κάνω την κίνηση να του το πάρω, αποφασίζει να το ζητήσει το ίδιο: Χτυπάει πλατώ και δίσκο. Αλλαγή. Το ραντεβού κλείνεται για τις 08.00 το πρωί, στο σέρβις της αντιπροσωπείας.
Καφές, ντύσιμο, δρόμο...
ώρα 08.10
Με μικρή καθυστέρηση παραδίδω το αυτοκίνητο. Ζητάω το αυτοκίνητο εξυπηρέτησης πελατών. Μου δίνεται αμέσως. Ω, τι χαρά! Επιτέλους, μια φορά που τηρούνται τα συμφωνημένα.
Δηλώνω τις εργασίες που θέλω: Δίσκο, πλατώ, φυσούνες ακρόμπαρων, βάση και δακτύλιος λεβιέ ταχυτήτων, επιδιόρθωση αριστερού ηχείου, έλεγχος -που προσφέρεται, δωρεάν, από την αντιπροσωπεία. Και φεύγω.
ώρα 09.00
Τηλέφωνο από τη συμβία:
-Πού βρίσκεσαι;
-Στο δρόμο...
-Θα με κατεβάσεις στη δουλειά;
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κινηθώ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Για τους μη Θεσσαλονικείς εξηγώ ότι η πόλη είχε πρόβλημα πριν αρχίσουν οι εργασίες του μετρό, με τα αυτοκίνητα να κινούνται στους τέσσερις -όλους κι όλους- παράλληλους, με τη θάλασσα, δρόμους, με ρυθμούς χελώνας. Τώρα που οι δρόμοι στένεψαν λόγω των έργων, τα πράγματα είναι χειρότερα. Αλλά μπορείς να αρνηθείς;
-Θα σε κατεβάσω...
-Ωραία! Θα πας και για γλυκά;
ώρα 10.00
Μόλις έχω αφήσει τη συμβία στη δουλειά της. Εκείνη μπαίνει κι εγώ ξεχύνομαι για τα γλυκά. Το κέντρο της πόλης απέχει μόλις ένα χιλιόμετρο.
ώρα 11.00
Ακόμη ψάχνω για θέση παρκαρίσματος.
ώρα 12.00
Αποφασίζω να παρκάρω στο πάρκιγκ της πλατείας Ελευθερίας.
ώρα 12.10
Μπαίνω στο πάρκιγκ. Μου δηλώνουν ότι είναι γεμάτο κι αν θέλω να παραμείνω με την ελπίδα να βρω θέση, θα πρέπει να πληρώσω την πρώτη ώρα. Δεκτόν.
Με μία βόλτα στο πάρκιγκ διαπιστώνω ότι κάποιοι δρουν βάσει σχεδίου: Μπαίνουν με το αυτοκίνητο και παρκάρουν με αλάρμ σε έναν από τους διαδρόμους. Δίνουν από 10 ευρώ σε τέσσερις Αλβανούς, να κρατούν τσίλιες στους άλλους διαδρόμους. Με το που κάποιος πλησιάζει το αυτοκίνητό του, ο Αλβανός τσιλιαδόρος ορμά και κρατά, με το σώμα του, την άδεια θέση, ενώ ένας από τους υπόλοιπους, που κρατούν τσίλιες στους διπλανούς διαδρόμους, ειδοποιούν τον "τυχερό" και γαλαντόμο οδηγό ότι... άδειασε θέση.
Αποφασίζω να κάνω υπομονή.
ώρα 12.45
Έχω χάσει την υπομονή μου. Βρίσκω θέση. Βάζω όπισθεν και, την ώρα που πάω να παρκάρω, εμφανίζεται ο τσιλιαδόρος. Βγαίνω έξω. Τον κοιτάζω. Τρέπεται σε φυγή. Προφανώς το μάτι μου γυαλίζει πολύ.
ώρα 13.00
Μπαίνω στον Αγαπητό (ζαχαροπλαστείο Βενιζέλου με Τσιμισκή γωνία). Μέσα γίνεται της κολάσεως. Μία κυρία με σκούφο, ομπρέλα στο ένα χέρι και σύζυγο σε ημιθανή κατάσταση στο άλλο, περιμένει κουραμπιέδες. Μια άλλη, αρκετά τροφαντή (περισσότερο από μένα) περιμένει μελομακάρονα καλυμμένα με σοκολάτα, μία βασιλόπιτα για 12 άτομα, μία για οκτώ με κάλυψη γλάσο και γέμιση σοκολάτα, κουραμπιέδες της μπουκιάς, τέσσερις σοκολατένιους αγιοβασίληδες, δυο κιλά κανταίφια, ένα κιλό γιαννιώτικο, ένα κιλό μπακλαβά, οκτώ σοκολατίνες, έξι μους σοκολά (θα ΄χει καιρό να κάνει σεξ, φαίνεται), μισό κιλό ροδίνια και δύο κιλά τυλιχτά, δεύτερο κέρασμα. Ένα ζευγάρι περιμένει βασιλόπιτες και ζαχαρωτά και βρίσκει την ευκαιρία να ζαχαρώσει πάνω από τους κουραμπιέδες. Τα σορόπια πέφτουν στα γλυκά κι ο ιδιοκτήτης αποφασίζει να βάλει από κάτω τους τα μελομακάρονα, για να μην πάει χαμένη τόση ζάχαρη. Μια φιλιππινέζα περιμένει τη βασιλόπιτα του αφεντικού (για 30 άτομα -θα ΄χουν ρεβεγιόν φαίνεται). Η ομπρέλα της πρώτης κυρίας έχει μπει στο ρουθούνι μου. Η ομπρέλα μιας άλλης κυρίας, που βρίσκεται μπροστά από την πρώτη κυρία, με καρφώνει ανάμεσα από το τέταρτο και το πέμπτο αριστερό πλευρό. Το καβουράκι ενός κυρίου δεξιά μου, που περιμένει... τσουρέκι κάστανο (άντε και Χριστός Ανέστη!) μου γαργαλάει το αφτί. Οι τσάντες με τα δώρα νεαρής πίσω μου αποφασίζουν να μου αλλάξουν σεξουαλικό προσδιορισμό στα 44. Την παρακαλώ ευγενικά να τα αλλάξει θέση, διαφορετικά θα αποδεχτώ τη μοίρα μου -και δεν κάνει, στις παραμονές του 2008 να παίρνω τέτοιες αποφάσεις. Ένα παιδάκι (αλήθεια, ποιανού είναι;) μου πατάει τον κάλο στο αριστερό πόδι. Βογγάω. Με κοιτάει. Χαμογελάει. Μου τον ξαναπατάει. Το ενημερώνω -με ευγένεια- ότι έχω κάλο και στο δεξί πόδι. Πατάει και το δεξί. Απομακρύνεται. Αναζητώ τον Ηρώδη.
Μέσα σ αυτήν την κατάσταση ψάχνω υπάλληλο. Μια ευγενική ξανθιά προσφέρεται να μου δώσει την παραγγελία μου: Μια βασιλόπιτα μεγάλη, μια μικρή, μισό κιλό κουραμπιέδες, έξι κανταίφια(κομμάτια, όχι γλυκά).
ώρα 13.30
Αναχώρηση από το ζαχαροπλαστείο. Διαπιστώνω ότι -εκτός από όσα ζήτησα- κουβαλάω δύο επιπλέον κουτιά. Δεν είναι κατάλληλη ώρα για να ψάξω το τι συμβαίνει. Προσπαθώ να βγω από την πόρτα φορτωμένος με δυο σακούλες ζαχαροπλαστείου, έξι σακούλες δώρα για γονείς και συγγενείς, δύο σακούλες ψωμί ("μέχρι την Πέμπτη θα είμαστε κλειστά, πάρτε κι άλλο") και γλυκά από αλεύρι ολικής άλεσης και φρουκτόζη (μαντέψτε για ποιόν)!
ώρα 13.45
Φθάνω το αυτοκίνητο. Αρχίζω να φορτώνω πράγματα στο πορτ μπαγκάζ. Με έχουν αντιληφθεί τέσσερις οδηγοί που ψάχνουν θέση και, ήδη, μάχονται ως οι Τζον Λόντος και Μασίστας, με τον Ντι Μάτζιο, για τη θέση που ΘΑ προκύψει.
ώρα 13.55
Βρίσκομαι στην ουρά να πληρώσω το πάρκιγκ. Οι οδηγοί που εποφθαλμιούν τη θέση μου, ακόμη δέρνονται.
ώρα 14.00
Βρίσκομαι στην ουρά να πληρώσω το πάρκιγκ. Οι οδηγοί που εποφθαλμιούν τη θέση μου, ακόμη δέρνονται.
ώρα 14.05
Βρίσκομαι στην ουρά να πληρώσω το πάρκιγκ. Οι οδηγοί που εποφθαλμιούν τη θέση μου, ακόμη δέρνονται.
ώρα 14.15
Βρίσκομαι στην ουρά να πληρώσω το πάρκιγκ. Δύο από τους οδηγούς που εποφθαλμιούν τη θέση μου, εγκαταλείπουν τη μάχη.
ώρα 14.30
Φθάνω στο γκισέ. Πληρώνω.
ώρα 14.45
Βρίσκομαι στην έξοδο του πάρκιγκ. Περιμένω έναν Χριστιανό να μου επιτρέψει να βγω στο δρόμο.
ώρα 14.55
Βρίσκομαι στην έξοδο του πάρκιγκ. Περιμένω έναν Μωαμεθανό να μου επιτρέψει να βγω στο δρόμο.
ώρα 15.00
Βρίσκομαι στην έξοδο του πάρκιγκ. Περιμένω έναν Βουδιστή να μου επιτρέψει να βγω στο δρόμο.
ώρα 15.10
Βγαίνω από το πάρκιγκ στο δρόμο. Η πομπή των Χάρε Κρίσνα που μου επέτρεψαν να βγω από το πάργκιγκ, μου δίνουν βουδιστικά κομποσχοίνια και αρωματικά κεριά.
ώρα 16.00
Φθάνω στο σπίτι. Την ώρα που αδειάζω το πορτ μπαγκάζ μου τηλεφωνούν από το σέρβις. Το αυτοκίνητο είναι έτοιμο και θέλουν πίσω το αυτοκίνητο εξυπηρέτησης.
ώρα 16.30
Βρίσκομαι στην αντιπροσωπεία. Παίρνω στα χέρια μου την κατάσταση με τις εργασίες. Δεν έχουν γίνει οι μισές.
-Γιατί ρε παιδιά;
-Μα, είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς!
-Και; Τι ακριβώς σημαίνει αυτό;
-Το συνεργείο έκλεισε...
-Και δεν μπορούσατε να με ειδοποιήσετε ότι θα κρατήσετε κι άλλο το αυτοκίνητο, να κρατήσω κι εγώ το αυτοκίνητο εξυπηρέτησης και, στις 2, 3 του μήνα, όποτε τελειώσετε με τις εργασίες, να πάρω το διορθωμένο αυτοκινητάκι μου;
-Μα πρέπει να κλείσουμε ταμείο...
Άκρη δε βγαίνει. Παίρνω το αυτοκίνητο στα κακά του χάλια και φεύγω. Ευτυχώς, άλλαξαν δίσκο και πλατό. Δε θα μείνω και στο δρόμο.
ώρα 17.30
Αναζητώ μια θέση παρκαρίσματος έξω από τη δουλειά μου, που για κακή μου τύχη βρίσκεται απέναντι στο Λευκό Πύργο. Βρίσκω μια βελόνα στα άχυρα, ένα τσουβάλι λίρες και το θησαυρό του ξωτικού κάτω από το ουράνιο τόξο. Θέση παρκαρίσματος δε βρίσκω. Τελικά το παρατάω στο πάρκιγκ των διευθυντών και ανεβαίνω στη δουλειά μου. Κι ας τολμήσουν να πουν το παραμικρό...
ώρα 17.45
Πιάνω δουλειά
ώρα 23.30
Τέλειωσα από τη δουλειά. Δεν υπάρχει ταξί, ούτε λεωφορείο. Παίρνω τρεις συναδέλφισσες και κάνω διανομή κατ οίκον. Φιλόμαστε, αγκαλιαζόμαστε με την ψυχή στο στόμα, μπας και αλλάξουμε το χρόνο στα σπίτια μας κι όχι Εθνικής Αντίστασης και Περικλέους γωνία στην Καλαμαριά.
ώρα 00.00
Υποδέχομαι το Νέο Χρόνο (2008 - για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα) με μία φίλη και τη συμβία. Βλέπουμε VH1 στη δορυφορική -αφιέρωμα στη Ντίσκο. Earth Wind and Fire, Jackie O, Boney M, Barry White, Bacara, Gloria Estefan, Patric Hernandez, Abba κι άλλοι, ων ουκ έστιν αριθμός.
ώρα 01.30
Μας έχει πάρει ο ύπνος σε διαφορετικούς καναπέδες. Γαμώ το... Χάθηκε ο κόσμος να μας πάρει ο ύπνος στον ίδιο καναπέ; Με αυτό το ίρντι θα πάω...
Καλή χρονιά παίδες!
Σχόλια
Δεν πιστεύω να ΄φαγες απ΄τα κανονικά γλυκά! Εεε?
Με την περιγραφή της σκηνής του ζαχ/στείου έγκωσα και με το λούκι του οδηγού σε συμπόνεσα! Το πέρασα δις τις παραμονές Χρισ/νων και Πρωτ/νιας!Μόνο που σε πέρασα, μια και φρίκη στην Εφορία δεν τράβηξες! Διπλή κιόλας!
Καλά, σου εύχομαι: Ό,τι επιθυμείς διακαώς αυτή τη χρονιά, να σου έρθει κατακούτελα και να σε αλαφρωσει κι από κιλά!
;-)
Καλή χρονιά σου εύχομαι,με υγεία πάνω απ'όλα!
(και να μη χάσεις ποτέ το χιούμορ σου ;))
Το φλουρί σε ποιόν έπεσε;;;;
Δεν πιστεύω να ΄φαγες απ΄τα κανονικά γλυκά! Εεε?
Ούτε τα... ακούμπησα. Ρίχτηκα στο πιάτο με τα μούτρα.
Μόνο που σε πέρασα, μια και φρίκη στην Εφορία δεν τράβηξες! Διπλή κιόλας!
Για διπλή δεν ξέρω, αλλά αύριο (Πέμπτη) λέω να πάω κι εγώ από εκεί!
Ωχ, σoυ 'κανα ποδαρικό! Θα προκόψειιις! :P
Ίσα ίσα! Πάντα πίστευα ότι τα καλύτερα ποδαρικά τα κάνουν γυναίκες!
@ An-Lu είπε...
Ό,τι επιθυμείς διακαώς αυτή τη χρονιά, να σου έρθει κατακούτελα και να σε αλαφρωσει κι από κιλά!
;-)
Και κατακούτελα και να με αλαφρώσει; Μα τι θα είναι, τέλος πάντων, αυτό; Κεραμίδα ή λιποαναρρόφηση;
@ Ο/Η εύη είπε...
Καλή χρονιά σου εύχομαι,με υγεία πάνω απ'όλα!
(και να μη χάσεις ποτέ το χιούμορ σου ;))
Εμ, πρώτα βγαίνει το χούι κι έπειτα η ψυχή!
Το φλουρί σε ποιόν έπεσε;;;;
Στη μάνα μου! Την πρώτη φορά που το κέρδισε, αρραβωνιάστηκε. Την δεύτερη, παντρεύτηκε. Αυτή ήταν η τρίτη. Κάτι μου λέει ότι, μέσα στο 2008, θα έχουμε χαρές!
μια χαρα την κοβω τη μανουλα σου!
μπραβο της!!
(Πάλι καλά, εμείς που υποδεχτήκαμε το νέο χρόνο στην Καλαμαριά και κατά τις 2 αποφασίσαμε να γυρίσουμε στον Τρίλοφο, παραλίγο να υποδεχόμασταν και το 2009 στον δρόμο προς Περαία. Μιλιούνια οι κάτω του ορίου της φτώχειας που πολιορκούσαν το Regency Καζίνο...!)
το παρκινγκ ειναι και θα παραμεινει ενα τεραστιο προβλημα...
φιλιά!
χρονια πολλα! με λιγοτερα ζορια!
Από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί!
μια χαρα την κοβω τη μανουλα σου!
Δεν ξέρω, όμως, τι λέει κι ο πατερούλης μου...
Ο/Η Κωστης Γκορτζής είπε...
...παραλίγο να υποδεχόμασταν και το 2009 στον δρόμο προς Περαία. Μιλιούνια οι κάτω του ορίου της φτώχειας που πολιορκούσαν το Regency Καζίνο...!)
Δεν έριχνες μια ριξιά στη ρουλέτα τόση ώρα που περίμενες; Πιο εύκολα θα έβγαζες το ζερό, παρά θα ξεκολλούσες από τη διασταύρωση του Μαμωνά!
Καλή Χρονιά!
@ ONOMATODOSIA είπε...
το παρκινγκ ειναι και θα παραμεινει ενα τεραστιο προβλημα...
Και να σκεφτεί κανείς ότι εδώ πανηγυρίζουν με το πάρκιγκ 900 θέσεων που θα δοθεί στο κοινό, σε έναν χρόνο, κάτω από το νέο δημαρχείο...
@ Ο/Η mpoumpoula
Επίσης! Με υγεία, αγάπη και χιούμορ!
Εί-σαι γκρι-νιά-ρης!
Χα, χα...
Κι εσύ ρε άνθρωπε,
λες και δεν ξέρεις
πως αυτές τις μέρες
γίνεται της... διαδήλωσης!
(Καλέ, τι νόμισες πως
θα έλεγα, χρονιάρες μέρες;
Τσ, τσ, τσ...)
Είναι σαν να κατεβαίνεις
στη δική μας την Ερμού
να κάνεις ψώνια.
Βρε, πλάκα με κάνεις;;;;
Χα, χα...
Εγώ εδώ και χρόνια το
έχω κόψει το "σπορ"
των γιορτινών αγορών.
Μόνο συμβολικά δωράκια
στους αγαπημένους κι
αυτά αγορασμένα πολύ
νωρίτερα από το χαμό.
Αυτές οι "άγιες" μέρες
είναι μόνο για σουλάτσο
κι όχι για ψώνια.
Γιατί όχι στο μάτι
θα σου μπει η ομπρέλα
αλλά και κάπου αλλού
και θα έχεις δυσκολίες.
Μου χα χαααααααααα!
Χρόνια ΠΟλλά μούτρο
και Καλά!
Καλή Χρονιά κι ό,τι
ποθείς!
Κι αν ήξερα πως θα είχες
ρόδια και βασιλόπιτες θα
πέρναγα νωρίτερα!!!! Χα, χα...
Φιλιά ζεστά!
Εί-σαι γκρι-νιά-ρης!
Εί-σαι γκρι-νιά-ρης!
Εμ, τζάμπα τέτοιο avatar;
Βρε, πλάκα με κάνεις;;;;
Όχι πλάκα! Πλλλλάκα! Με το λάμδα παχύ.
Κι αν ήξερα πως θα είχες
ρόδια και βασιλόπιτες θα
πέρναγα νωρίτερα!!!!
Πάντα θα υπάρχει μια... ζεστή γωνιά -και γλυκά- για τα παιδιά σ αυτό το blog -όπως και στο σπίτι, άλλωστε!
Καλή Χρονιά!!!
Διαπίστωσα κι εγω πως στη Θεσσαλονίκη είναι χάλια η κίνηση.
Αφου δεν κοιμήθηκες πριν κάτσεις στον καναπέ πάλι καλά.
Χρόνια Καλά και Πολλά!
Καλώς τηνα την κούκλα μας! Καλώς ήρθες! Καλή μας Χρονιά! Ελπίζω να πέρασες μαγικά.
@ αλεξάνδρα
Τι να κάνω; Εντολή της συμβίας! Κατά μία εκδοχή, πάντως, κοιμήθηκα από πριν κι έπεσα ξερός! Καλή Χρονιά!
Καλά ταξίδια!
έλα πες: αν όλα πήγαιναν ρολόι που θάβρισκες τόοοοσο χιούμορ...?
είσαι υπέροχος και ο θαυμαστός τρόπος που αντιμετωπίζεις τα πράγματα είναι το μεγαλύτερο όπλο στην δύσκολη μάχη.
πολύχρωμα σε φιλώ
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
νάναι ελαφρύτερο απο δύσκολα το 08
και ασήκωτο απο χαρές
υγ.οι μουσικές σου, μία και μία.
τι να λέμε τώρα!
:)
Τελικά τα γλυκάκια ήταν καλά;
Τέλεια! Ή, όπως θα έλεγε κι ο Νοέμβριος "Γαμάτα"!!!
Καλή χρονιά και σε ΄σένα!
@ Ο/Η ANemos είπε...
Καλά ταξίδια!
Και σε ΄σένα συνάδελφε! Μακάρι να ταξιδέψουμε πολύ και σε απίθανα μέρη, σ αυτόν το χρόνο!
Ο/Η allitnil είπε...
Ευχαριστώ! Ευχαριστώ! Και σε ΄σένα! Την καλύτερη και... εντονότερη
αν όλα πήγαιναν ρολόι που θάβρισκες τόοοοσο χιούμορ...?
Είδες; Αυτό φαίνεται ότι βλέπει ο Θεός και ρίχνει εδώ τις ψιλογκαντεμίτσες, για να γλιτώνουν άλλοι, που δε διαθέτουν τέτοιες ... αντιστάσεις.
Υπέροχα τα πολύχρωμα φιλιά σου, σε ευχαριστώ. Αλλά και η ευχή!
Ασήκωτο από χαρές; Θα την... ξεσηκώσω να την λέω! Με την άδειά σου, φυσικά -και με αναφορά στην πηγή!
μ'έκανες και χαμογέλασα
καλέ μου διαστήματα!
να την χρησιμοποιείς
μακάρι και με θύμηση δική μου!
μα πιο βασικά
να την πάθεις την ευχή μου
και να αγκομαχάμε παρέα απ'το βάρος!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
καλή χρονιά ρε!
κι ας αποφάσιζες να μην φτιάξεις το αυτοκίνητο και να πας παντού με τα πόδια: πιο γρήγορα και με λιγότερα νεύρα θα τα καταφερνες. Και θα έκανες και γυμναστική!
επίσης, μπορούσες να πάρεις άδεια και να μη δουλέψεις παραμονιάτικα!
αλλά, έτσι είσαι! μες τη γκρινια!
:-D
Ο/Η krotkaya είπε...
Καλή χρονιά!
πιο γρήγορα και με λιγότερα νεύρα θα τα καταφερνες. Και θα έκανες και γυμναστική!
Εμ, γι αυτό ψάχνω να το φτιάξω! Είναι θέμα στιλ, να αργώ στα ραντεβού μου!
επίσης, μπορούσες να πάρεις άδεια και να μη δουλέψεις παραμονιάτικα!
Ωπ! Εδώ σε πιάνω... αδιάβαστη. Δεν έχει άδειες στην επιχείρηση μέσα στις γιορτές! Θα έπρεπε να κάνω τον άρρωστο, πράγμα που δε θέλω (το έκανε άλλος συνάδελφος, δεν πειράζει, ας είναι καλά...)
αλλά, έτσι είσαι! μες τη γκρινια!
Φυσικά! Είναι το στιλ μου, αγαπητή Βελγίς!
8/1/2008 11:29 πμ
Με υγεία, ευτυχία κι ό,τι άλλο συνεπάγεται για τον καθένα το "καλή".
πες τα ελληνικά, χριστιανέ μου!
(ωραίο στυλ έχεις, μοιάζουμε, χαχαχα!)
απολαυστική πικρόγλυκη περιγραφή!
καλή χρονιά, να είστε γεροί και ευτυχισμένοι!
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ
www.press-gre.blogspot.com
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΔΙΑΔΩΣΕ ΤΟ
press-gr
ΕΙΝΑΙ ΤΟ
press-gre
Ευχαριστώ για την έξυπνη ευχή! Από τη μία θα ήταν καλό να είχαμε όλοι τις ίδιες επιθυμίες. Από την άλλη, ίσως να ήταν και βαρετό. Άρα, καλά κάνεις κι εύχεσαι "καλή" για τον καθένα ξεχωριστά! Αντεύχομαι, λοιπόν.
Ο/Η krotkaya είπε...
και τι ειναι ίρντι?
Ίρντι= Αυτό που μου... κάνει κλικ! Το απωθημένο μου, με μία δόση πάθους, το οποίο, ταυτόχρονα, εκτός απο το ότι με εξιτάρει, με εκνευρίζει κι όλας.
(Στη συγκεκριμένη περίπτωση που... δεν το ΄κανα)!
Ο/Η Alexandra είπε...
Αλεξάνδρα μου, από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί (ή, μάλλον, αφτί). Εύχομαι και σε ΄σένα, να είσαι γερή, ευτυχισμένη και να συνεχίσεις να μας κρατάς συντροφιά με τις σκέψεις σου. ΠΟυ, μακάρι, να έίναι... καθημερινές.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Ανώνυμε, ανώνυμε. Γιατί να είσαι ανώνυμος;
Επίσης ξέχασα να πω ότι παίζει ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια!!
Επίσης ξέχασα να πω ότι παίζει ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια!!
Ποιό; Ποιό;
Ο/Η Composition Doll είπε...
Μαζέψτε, πια, τα ρόδια από το πάτωμα!
H επιθυμία σας, διαταγή! Φέρτε τα ράκη και τα σάρωθρα! Εμπρός!
-Περάστε δεσποσύνη!
Ο/Η november είπε...
Η παραμονή και η πρωτοχρονιά μου ήταν ελεεινή.
Ω, δηλητηριώδη Νοέμβριε! Αφού βγήκες από το fraserbook και πήγες ως το...φιλικό ζευγάρι, δε διαπίστωσες ότι άλλαξαν όλα προς το καλύτερο; Ε, αφού ήρθες κι εσύ από ΄δω (κι άφησες και μήνυμα, που θέλει κόπο και δε μου έκανες ένα spook, ένα mook, ένα look ή ό,τι άλλο κάνετε εκεί μέσα στου διαόλου το κατασκεύασμα) ήρθε η ώρα να αλλάξω ποστ!