Το φαινόμενο Μπουτάρη

Δεν είχα καμία, απολύτως, όρεξη, να ασχοληθώ με τις εκλογές. Από μια επιθυμία να ξεδώσω την Κυριακή των εκλογών, κρέμασα ένα ποστάκι (μαύρη η ώρα). Κάποια από τα σχόλια, με αναγκάζουν να γράψω, εδώ, δυο πράγματα, για το "φαινόμενο Μπουτάρη".
Όπως και να το κάνουμε, ο Μπουτάρης, είναι φαινόμενο. Αδέσμευτος υποψήφιος, σε έναν δήμο-κάστρο της Δεξιάς, πήρε ποσοστό που τον έφερε στο δημοτικό συμβούλιο με αξιώσεις.
Αυτή είναι η ροζ εικόνα του Κυριακάτικου αποτελέσματος. Επειδή, όμως, ο κόσμος μας δεν είναι όμορφος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος, μια ροζ εικόνα μπορεί να γίνει κόκκινη -σαν αίμα, ή σαν παντιέρα του ΚΚΕ- γκρίζα -όπως οι υποτιθέμενες ζώνες στο Αιγαίο- ή και μαύρες -όπως η ναζιστική σβάστικα.
Ας καταγράψουμε κάποια γεγονότα:
1992. Η τότε διοίκηση (του δήμου) Κοσμόπουλου έχει να αντιμετωπίσει το κυκλοφοριακό. Εν μέσω ΠΑΣΟΚ, ψάχνει άμεση λύση σ ένα μεγάλο πρόβλημα, στο οποίο η δεξιά παρένθεση (λέγε με Μητσοτάκη) δεν πρόκαμε να παρέμβει -ή, απλά, το αγνοοόυσε. Συγκοινωνιολόγοι από το εξωτερικό προτείνουν προέκταση της παλιάς παραλίας, με πεζοδρόμηση του υπάρχοντος δρόμου, δημιουργία λεωφόρου έξι (συνολικά) λωρίδων και διαμόρφωση πάρκου δίπλα στη θάλασσα. Ο Γιάννης Μπουτάρης αντιτίθεται, δημιουργεί κίνηση πολιτών και, μαζί με άλλους, αναγκάζει τον Κοσμόπουλο να πάρει πίσω την πρόταση. Τραγική σύμπτωση: οι περισσότεροι από τους αντιδρώντες ζουν σε πολυκατοικίες της παλιάς παραλίας. Μπαγιάτηδες Θεσσαλονικείς, πνευματικοί άνθρωποι, αλλά και άνθρωποι με επιρροή, βάζουν τέρμα σε ένα σχέδιο το οποίο από τον τοπικό τύπο (της Βελλίδου) έχει χαρακτηριστεί έκτρωμα.
2002. Ο Γιάννης Μπουτάρης συμπράτει με τον Αγάπιο Σαχίνη (επιλογή του ΚΚΕ για τη δημαρχία της Θεσσαλονίκης). Σε ομιλία του, στην κομματική βάση, δηλώνει "τιμημένος" από την επιλογή κι έχει μόνον λόγια αγάπης, για τον Αγάπιο. Παραδέχεται ότι είναι "γεννημένος στην πλουτοκρατία", αλλά θέλει "την ενδυνάμωση του ΚΚΕ".
2004. Ο Γιάννης Μπουτάρης αποχωρεί από την ομάδα Σαχίνη, μετά από διαφωνία για το θέμα των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτών (ΣΔΙΤ) για τα μεγάλα έργα. Ο Σαχίνης επιμένει στην κομματική άποψη. Ο Μπουτάρης βλέπει πιο ανοικτά την υπόθεση.
2005. Ο Γιάννης Μπουτάρης συναντάται με τον κομματικό του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη, Κριθαρίδη. Το ΠΑΣΟΚ, που δοκίμασε το "φαινόμενο Βούγια", προσβλέπει σε ένα νέο, άφθαρτο φαινόμενο για τις επόμενες δημοτικές εκλογές. Οι πρώτες συζητήσεις είναι θετικές.
2006. Στο ΠΑΣΟΚ κάποιοι θέλουν κομματικό υποψήφιο. Αντιδρούν στην πολιτική "φαινομένων". Ο Γιάννης Μπουτάρης τσατίζεται κι αποφασίζει να διεκδικήσει την ψήφο των Θεσσαλονικέων μόνος του. Στο πλευρό του τάσσονται πικραμένοι του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ. Στους λόγους του καταφέρεται και εναντίον του νυν δημάρχου και εναντίον της υποψηφιότητας Αράπογλου και εναντίον του πρώην συντρόφου, Αγάπιου Σαχίνη.
15 Οκτωβρίου 2005. Ο Γιάννης Μπουτάρης βγαίνει τρίτος στις εκλογές για τη δημαρχία της Θεσσαλονίκης.
16 Οκτωβρίου 2006. Ο Γιάννης Μπουτάρης δηλώνει: "Ο σκοπός, που ήταν να πέσει ο Παπαγεωργόπουλος, δεν επιτεύχθηκε ακόμη".
17 Οκτωβρίου 2006. Ο Γιάννης Μπουτάρης συμμετέχει σε εκδήλωση ομάδας πολιτών (στο πολυτελές ξενοδοχείο Μακεδονία Παλάς) κατά της δημιουργίας υποθαλάσσιας αρτηρίας στη Θεσσαλονίκη. Η πορεία στο χρόνο τελειώνει, όπως ακριβώς άρχισε.
Τώρα, μεγάλα παιδιά είστε, ψηφίζετε κι όλας. Τροφή για σκέψη και για ψάξιμο έδωσα.