Την αγαπάω ιδιαίτερα. Καλά την είπαν «μπαλκόνι του Πηλίου». Αυτό είναι η Μακρυνίτσα. Βρέθηκα για 48 ώρες στα καλντερίμια της κι ανακάλυψα πάλι κάτι καινούργιο. Γιατί η Μακρυνίτσα το έχει αυτό το καλό. Δε σου δείχνει, αμέσως, όλες τις ομορφιές της. Είναι έξυπνη γυναίκα. Σου εμφανίζει, σε κάθε σου επίσκεψη και κάτι διαφορετικό.
Δεν πρόκειται να σας πω τι βρήκα αυτήν τη φορά. Σημασία έχει να κάνετε τις δικές σας ανακαλύψεις. Πάντως, με την πρώτη ευκαιρία, να πάτε.
Πρωί, πάρτε το καλντερίμι δεξιά από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο (την εκκλησία της πλατέιας). Αφήστε δεξιά σας το καφενείο του Θεόφιλου και περπατήστε λίγο ακόμη. Το δρόμο θα σας κλείσει ένα αρχοντικό, με φοβερό μπαλκόνι στο Βόλο. Φάτε εκεί πρωινό. Καταπληκτική ομελέτα, φιλόξενος ιδιοκτήτης. Και η μαρμελάδα το κάτι άλλο.
Για μεσημέρι, προτιμήστε το γνωστό εστιατόριο στην πλατεία. Αν έχει δροσιά, είναι ό,τι πρέπει να τσίπουρο, σπεντζοφάι και φασόλια φούρνου. Από πάνω γλυκό του κουταλιού (αυτήν την εποχή προτιμήστε καρυδάκι, τριαντάφυλλο ή λεμόνι).
Το απόγευμα φροντίστε να έχετε κρατήσει ελιόψωμο και τυρόψωμο από το φούρνο δίπλα στο ξενοδοχείο Αχιλλέας. Α! Κι ένα μυστικό. Ο ιδιοκτήτης δε λέγεται Αχιλλέας. Κι ένα δεύτερο μυστικό: Είναι από τον Άγιο Αθανάσιο Δράμας!
Το βράδυ κατεβείτε στο Βόλο. Για τσίπουρο στην παραλία (ο «Γιώργος» στην αρχή του λιμανιού είναι καλή λύση). Μην οδηγήσετε στην επιστροφή. Τα τσίπουρα κουράζουν και νυστάζουν. Πάρτε ταξί. Το πρωί δεν θα σας πονάει το κεφάλι -η Μακρυνίτσα έχει υγρασία «μηδέν».
Σε άλλο ποστ, λεπτομέρειες για άλλες γωνιές του Πηλίου (και προσωπικές φωτογραφίες, γιατί τώρα ακόμη μαθαίνω τα τερτίπια της νέας ψηφιακής).
Δεν πρόκειται να σας πω τι βρήκα αυτήν τη φορά. Σημασία έχει να κάνετε τις δικές σας ανακαλύψεις. Πάντως, με την πρώτη ευκαιρία, να πάτε.
Πρωί, πάρτε το καλντερίμι δεξιά από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο (την εκκλησία της πλατέιας). Αφήστε δεξιά σας το καφενείο του Θεόφιλου και περπατήστε λίγο ακόμη. Το δρόμο θα σας κλείσει ένα αρχοντικό, με φοβερό μπαλκόνι στο Βόλο. Φάτε εκεί πρωινό. Καταπληκτική ομελέτα, φιλόξενος ιδιοκτήτης. Και η μαρμελάδα το κάτι άλλο.
Για μεσημέρι, προτιμήστε το γνωστό εστιατόριο στην πλατεία. Αν έχει δροσιά, είναι ό,τι πρέπει να τσίπουρο, σπεντζοφάι και φασόλια φούρνου. Από πάνω γλυκό του κουταλιού (αυτήν την εποχή προτιμήστε καρυδάκι, τριαντάφυλλο ή λεμόνι).
Το απόγευμα φροντίστε να έχετε κρατήσει ελιόψωμο και τυρόψωμο από το φούρνο δίπλα στο ξενοδοχείο Αχιλλέας. Α! Κι ένα μυστικό. Ο ιδιοκτήτης δε λέγεται Αχιλλέας. Κι ένα δεύτερο μυστικό: Είναι από τον Άγιο Αθανάσιο Δράμας!
Το βράδυ κατεβείτε στο Βόλο. Για τσίπουρο στην παραλία (ο «Γιώργος» στην αρχή του λιμανιού είναι καλή λύση). Μην οδηγήσετε στην επιστροφή. Τα τσίπουρα κουράζουν και νυστάζουν. Πάρτε ταξί. Το πρωί δεν θα σας πονάει το κεφάλι -η Μακρυνίτσα έχει υγρασία «μηδέν».
Σε άλλο ποστ, λεπτομέρειες για άλλες γωνιές του Πηλίου (και προσωπικές φωτογραφίες, γιατί τώρα ακόμη μαθαίνω τα τερτίπια της νέας ψηφιακής).
Για τους καλοφαγάδες, προσφέρω μια μερίδα κοντοσούβλι(στη φωτογραφία). Το έψησε φίλος (ο Σπύρος) στην αυλή του σπιτιού του, στην Κουκουράβα. Είχε μέρες το κρέας στο κρεμμύδι, για να μαλακώσει και το έψηνε σε χαμηλή φωτιά, επί τέσσερις ώρες. Φάγαμε και τα πιάτα.
Α! Ο Σπύρος κάνει καταπληκτική κοπανιστή (σε κάνει δράκο με τις φωτιές που θα βγάλεις από το στόμα σου, αλλά έτσι είναι η σωστή κοπανιστή) και θανατηφόρο τζατζίκι (να φάει και η/ο σύντροφος, γιατί διαφορετικά κάποιος θα κοιμηθεί στον καναπέ).
Α! Ο Σπύρος κάνει καταπληκτική κοπανιστή (σε κάνει δράκο με τις φωτιές που θα βγάλεις από το στόμα σου, αλλά έτσι είναι η σωστή κοπανιστή) και θανατηφόρο τζατζίκι (να φάει και η/ο σύντροφος, γιατί διαφορετικά κάποιος θα κοιμηθεί στον καναπέ).
Σχόλια