Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Απορίες...

  1. Ποιο χέρι βάζει -απερίσκεπτα- φωτιά στο μέλλον του παιδιού του;
  2. Πώς βρίσκονται 143 (τόσες ήταν οι σημερινές φωτιές στη χώρα, αν άκουσα καλά) τρελοί να πυρπολήσουν τη χώρα;
  3. Πώς να προλάβεις τις φωτιές όταν πρέπει να καθαρίσεις χιλιόμετρα δασικών δρόμων σε όλη τη χώρα, να μοιράσεις ελάχιστες δυνάμεις της Πυροσβεστικής κι -ακόμη πιο- ελάχιστα Πυροσβεστικά αεροσκάφη;
  4. Πώς αντέχουν κάποιοι να μετατρέπουν σε κάρβουνο ένα θαύμα, όπως η περιοχή του Καϊάφα, για να "σηκώσουν" πέντε βίλες με γκαζόν, τρεις φοίνικες, μια πισίνα και πέντε λευκές πλαστικές ομπρέλες με ξαπλώστρες;
  5. Τι ποινή να επιβάλεις στον απλό πολίτη που ζει δίπλα στο δάσος και, παρόλα αυτά, ποτέ δεν καθάρισε το κοινόχρηστο οικόπεδο δίπλα στο φράχτη του;
  6. Ποιος μπορεί, τελικά, να οργανώσει μια ουσιώδη αντιπυρική προστασία;

Σχόλια

Ο χρήστης Sophia Choleva είπε…
Από την βεράντα του σπιτιού μου βλέπω τη φωτιά , τραγικό
Ο χρήστης Μαριλένα είπε…
Τώρα που σου γράφω, περνάνε τα αεροπλάνα πάνω από το κεφάλι μας.
Μένουμε στο Παγκράτι.

Ας τους ενημερώσει κάποιος, πως υπάρχουν και λίγα ακόμα δέντρα στο Σύνταγμα.

Το αίσχος του Καζίνο στην Πάρνηθα ισχύει ή μου έκαναν πλάκα;
Δεν ακούω πλέον ειδήσεις, γιατί θα θέλω ζαναξ για να τη βγάλω.

Καλησπέρα Διαστήματα
Ο χρήστης nakupenda είπε…
Μην ανησυχείς, θα νιώσουν την εκδίκηση της φύσης αν φτιάξουν τις βίλες που λες. Θα είναι στοιχειωμένες, καταραμένα τα θεμέλια των εξοχικών τους... Δε θα στεριώσει τίποτα, θα το δεις.
Ο χρήστης tzo είπε…
Ποιος, τι, που, πως και χίλιες δυο άλλες απορίες για το γιατί όλο αυτό αυτό!
ένα είναι σίγουρο, δεν ήταν όλα εμπρησμοί, κάποια ήταν από την απερισκεψία του καθένα μας σε σχέση με τα σκουπίδια στο δρόμο, τις φωτιές στην ύπαιθρο για ένα κομμάτι μπριτζόλα. Και φυσικά την τόσο κακή οργάνωση του κράτους και την τόσο απαράδεκτη πρόληψη όσο αφορά τις πυρκαγιές, έλεος πια!!!!!
Ο χρήστης kanataki είπε…
πιθανή απάντηση στην ερώτηση Νο4


ο Άννας!
Ο χρήστης AVRA είπε…
H Ολυμπια ΗΤΑΝ μια απο τις ωραιοτερες περιοχες της χωρας μας. Πευκοφυτη!!!Πνιγμενη στην κυριολεξια στο πρασινο!

ΗΤΑΝ το καταφυγιο των παιδικων μου χρονων.ΗΤΑΝ το μερος που περασα περιπου 20 χρονια Αυγουστιατικων διακοπων.
ΕΙΝΑΙ (?) το σπιτι μου ...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Το τραγικό είναι που αυτοί που θα φτιάξουν τις βίλες αύριο, με τις πρώτες βροχές-πλημμύρες θα τα βάζουν με το κράτος που δεν τους βοήθησε να σώσουν τις περιουσίες τους, που τόσο κόπο έκαναν να τις αποκτήσουν!!
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ sophie_jamaica
Ελπίζω σήμερα να μπορείς να δεις από τη βεράντα σου κάτι πιο αισιόδοξο, έναν γαλάζιο ουρανό...

@ Μαριλένα
Έτσι όπως πάνε θα κάψουν και τον Βοτανικό Κήπο...

@ nakupenda
Η φύση, που αντίθετα με όσα λέμε, ποτέ δε μας χαρίστηκε, θα τιμωρήσει. Το πιστεύω...

@ allitnil

Ναι, φταίμε κι εμείς! Επανέρχομαι με προτάσεις.

@ tsaperdona
Καλά που διατηρείς το χιούμορ σου... Τι να πεις τέτοιες ώρες...

@ AVRA
Δεν είναι σα να έχασες άνθρωπο; Έτσι αισθανόμουν όταν καιγόταν το Σέιχ Σου. Καταλαβαίνω...

@ laxanaki
Και δώστου να τρέχουν τα κανάλια, να πάρουν τη δήλωση της οργής...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ