
Εδώ και μέρες θέλω να ποστάρω κάτι για το νονό της Σόουλ. Προβληματιζόμουν, όμως, αν με το ποστ θα τον αδικούσα. Τελικά το αποφάσισα. Στο κάτω – κάτω της γραφής, θεατής σε ένα σόου ήμουν και έχω κάθε δικαίωμα να μιλάω γι αυτό.
Ο Τζέιμς Μπράουν πέρασε από τη Θεσσαλονίκη, μας γέμισε ένα από τα βράδια μας κι έφυγε.
Πέρασε κι ακούμπησε τις καρδιές μας, παρά το ότι είναι, πλέον, 74 χρονών. Κι εμείς, εξάλλου, δε μείναμε στα 24… Περάσαμε στα 42 (τσε βάλε…). Αλλά τι είναι τα 42 αν όχι τα 24 όταν τα κοιτάς στον καθρέπτη; Με την ίδια λογική και τα 74 του Τζέιμς είναι τα 47.
Το πρόβλημα με τον μίστερ Σεξ Μασίν είναι ότι μια μηχανή του Σεξ, μετά από μία ηλικία, δε δουλεύει μόνον με απλή βενζίνη. Θέλει και την ενισχυμένη αμόλυβδη, θέλει και αλλαγή στις τσιμούχες, θέλει και κανα καινούργιο δυναμό. Έτσι κι ο νονός.
Είχα την τύχη να δω τον Τζέιμς Μπράουν εν έτει 1986, όταν είχε ξανάρθει στη Θεσσαλονίκη. Τότε η συναυλία είχε δοθεί σ΄ έναν άθλιο, από πλευράς ακουστικής, χώρο, στο Παλέ Ντε Σπορ. Τα μηχανήματα του ήχου ήταν, εξίσου, άθλια. Καμία σχέση ο τότε χώρος με το Θέατρο Γης, στα νταμάρια της Τριανδρίας, αλλά κι ο ήχος του 86 και τα φωτιστικά εφέ, με αυτά του 2006.
Δυστυχώς, ο Τζέιμς Μπράουν του 2006 δεν είχε –κι αυτός- καμία σχέση με τον Τζέιμς Μπράουν του 1986. Τα 20 χρόνια πέρασαν από πάνω του κι άφησαν σημάδια. Το πρόγραμμά του σαφώς μειωμένο σε χρόνο, άφησε απ’ έξω τραγούδια δύσκολα, η κίνησή του βαριά. Φυσικά, για το γνωστό σόου του τέλους, όπου ο νονός «δαιμονίζεται» από τη σόουλ μουσική του και τρέμει μπροστά στο κοινό, οι «μπράβοι» τον καλύπτουν με μια αμερικανική σημαία και τον απομακρύνουν σιγά – σιγά κι αυτός όλο και επανέρχεται, όλο και ξαναπιάνει το μικρόφωνο και συνεχίζει να τραγουδάει, ούτε κουβέντα. Στη συναυλία του 2006, ο Μπράουν άφησε για το τέλος το Σεξ Μασίν. Το τραγούδησε με τον καλύτερο τρόπο που μπορούσε. Έδειξε ότι είναι από τους καλλιτέχνες που πεθαίνουν στο σανίδι. Κι ότι σε 20 χρόνια ίσως ξανάρθει στη Θεσσαλονίκη, αφού, αν είναι γερός, σίγουρα θα τραγουδάει.
Ο τύπος γέρασε. Απέδειξε, όμως, ότι έχει πολύ σόουλ μέσα του…Ο τύπος γέρασε. Απέδειξε, όμως, ότι έχει πολύ σόουλ μέσα του…
Ο Τζέιμς Μπράουν πέρασε από τη Θεσσαλονίκη, μας γέμισε ένα από τα βράδια μας κι έφυγε.
Πέρασε κι ακούμπησε τις καρδιές μας, παρά το ότι είναι, πλέον, 74 χρονών. Κι εμείς, εξάλλου, δε μείναμε στα 24… Περάσαμε στα 42 (τσε βάλε…). Αλλά τι είναι τα 42 αν όχι τα 24 όταν τα κοιτάς στον καθρέπτη; Με την ίδια λογική και τα 74 του Τζέιμς είναι τα 47.
Το πρόβλημα με τον μίστερ Σεξ Μασίν είναι ότι μια μηχανή του Σεξ, μετά από μία ηλικία, δε δουλεύει μόνον με απλή βενζίνη. Θέλει και την ενισχυμένη αμόλυβδη, θέλει και αλλαγή στις τσιμούχες, θέλει και κανα καινούργιο δυναμό. Έτσι κι ο νονός.
Είχα την τύχη να δω τον Τζέιμς Μπράουν εν έτει 1986, όταν είχε ξανάρθει στη Θεσσαλονίκη. Τότε η συναυλία είχε δοθεί σ΄ έναν άθλιο, από πλευράς ακουστικής, χώρο, στο Παλέ Ντε Σπορ. Τα μηχανήματα του ήχου ήταν, εξίσου, άθλια. Καμία σχέση ο τότε χώρος με το Θέατρο Γης, στα νταμάρια της Τριανδρίας, αλλά κι ο ήχος του 86 και τα φωτιστικά εφέ, με αυτά του 2006.
Δυστυχώς, ο Τζέιμς Μπράουν του 2006 δεν είχε –κι αυτός- καμία σχέση με τον Τζέιμς Μπράουν του 1986. Τα 20 χρόνια πέρασαν από πάνω του κι άφησαν σημάδια. Το πρόγραμμά του σαφώς μειωμένο σε χρόνο, άφησε απ’ έξω τραγούδια δύσκολα, η κίνησή του βαριά. Φυσικά, για το γνωστό σόου του τέλους, όπου ο νονός «δαιμονίζεται» από τη σόουλ μουσική του και τρέμει μπροστά στο κοινό, οι «μπράβοι» τον καλύπτουν με μια αμερικανική σημαία και τον απομακρύνουν σιγά – σιγά κι αυτός όλο και επανέρχεται, όλο και ξαναπιάνει το μικρόφωνο και συνεχίζει να τραγουδάει, ούτε κουβέντα. Στη συναυλία του 2006, ο Μπράουν άφησε για το τέλος το Σεξ Μασίν. Το τραγούδησε με τον καλύτερο τρόπο που μπορούσε. Έδειξε ότι είναι από τους καλλιτέχνες που πεθαίνουν στο σανίδι. Κι ότι σε 20 χρόνια ίσως ξανάρθει στη Θεσσαλονίκη, αφού, αν είναι γερός, σίγουρα θα τραγουδάει.
Ο τύπος γέρασε. Απέδειξε, όμως, ότι έχει πολύ σόουλ μέσα του…Ο τύπος γέρασε. Απέδειξε, όμως, ότι έχει πολύ σόουλ μέσα του…
Σχόλια