Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο. Χα! Ας γελάσω! Στη μικρή επαρχιακή μας Θεσσαλονίκη τα Ι.Χ. ήταν, σήμερα, περισσότερα από ποτέ.
Γιατί; Μα επειδή η πόλη, εδώ και δεκαετίες, είναι αιχμάλωτη των αναγκών της και του ΟΑΣΘ.
Εξηγούμαι: ΟΑΣΘ σημαίνει Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης. Όπου Συγκοινωνίες είναι οι γραμμές των αστικών λεωφορείων και ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ. Τελεία.
Το μοναδικό ΜΜΜ(Μέσο Μαζικής Μεταφοράς) στην… ερωτική Θεσσαλονίκη, είναι το αστικό λεωφορείο. Μπλε και άσπρο, ή κόκκινο, συνήθως παλιό, με ξύλινα άβολα καθίσματα και οδηγό που νομίζει ότι κουβαλάει πατάτες κι όχι ανθρώπους.
Λόγω επαγγέλματος, είχα την ευκαιρία (δε λέω τύχη) να ακούσω τις προτάσεις δύο υποψηφίων δημάρχων για τη συγκοινωνία. Ο μεν Γιάννης Μπουτάρης θέλει να δημιουργήσει μίνι μπας και είναι υπέρ ενός τραμ. Ο δε Σπύρος Καρατζαφέρης θέλει να ανοίξει μια σήραγγα στον Χορτιάτη και με τα μπάζα να επιχωματώσει την παραλία και να φτιάξει πάρκα και μια λεωφόρο με δέκα λωρίδες κυκλοφορίας.
Ο νυν δήμαρχος, Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, περιμένει να τελειώσει η κατασκευή του μετρό (που, επιτέλους, άρχισε και θα ολοκληρωθεί σε επτά χρόνια) και όσο θα εκτελούνται έργα, θα βάλει μίνι μπας για να κάνουμε δρομολόγια στο κέντρο.
Η Χρύσα Αράπογλου (άλλη υποψήφια, υποστηριζόμενη από το ΠΑΣΟΚ) προσπαθεί ακόμη να ξεμπλέξει το κουβαράκι που έχει στο κεφάλι της. Χτυπά μια στο καρφί και μια στο πέταλο, με μόνο σκοπό της να μη βγει ξανά δήμαρχος ο Παπαγεωργόπουλος.
Για τον Τάσο Κουράκη δεν εκφράζω γνώμη, δε διάβασα –ακόμη- το πρόγραμμά του.
Αλίμονο… Αν περιμένουν να λύσουν το κυκλοφοριακό έτσι, καήκαμε. Σε μία πόλη χωρίς δρόμους λόγω κατασκευής, δε χωράει τραμ. Χωράνε μίνι μπας, σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες αστικές συγκοινωνίες, το μονορέιλ, φυσικά το μετρό, πάρκιγκ, προαστιακό σιδηρόδρομο. Όλα αυτά μαζί, καλά δεμένα, τέλεια οργανωμένα.
Μια ιδέα: Μετρό στο κέντρο, μονορέιλ παραλιακά, μίνι μπας στο ιστορικό κέντρο, προαστιακό προς τα δυτικά και από τη Νέα Ελβετία προς τα ανατολικά (να φθάνει ως τη Χαλκιδική, για να κάνει απόσβεση με τους τουρίστες, που τώρα στριμώχνονται στην επικίνδυνη ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ οδό Θεσσαλονίκης – Νέων Μουδανιών), εκεί που το έδαφος είναι επίπεδο και ανήκει (ως αιγιαλός) στο δημόσιο. Κι επιτέλους, κάντε πάρκιγκ σε κτίρια στο κέντρο που, τώρα, ζουν τις τελευταίες μέρες της ύπαρξής τους, αφού χτίστηκαν γύρω στο 50. Και, φυσικά, θαλάσσια συγκοινωνία, από το Καλοχώρι ως την Επανομή.
Μόνον έτσι η πόλη θα σταματήσει να είναι αιχμάλωτη του ΟΑΣΘ και να γιορτάζει τη μέρα χωρίς αυτοκίνητο μόνον τις απογευματινές ώρες. Γιατί, ο ΟΑΣΘ, συμφώνησε να μεταφέρει δωρεάν τον κόσμο από τις 17.00 ως τις 00.00 σήμερα! Μη χάσουν οι μέτοχοι τα φράγκα…
Αχ…
Σχόλια
Ειλικρινά η προσέγγισή σου μου φαίνεται ιδιαίτερα λογική, επισκέπτρια της υπέροχης πόλης σας ούσα. Τα συμφέροντα είναι πάντοτε παράλογα... δυστυχώς.
(όσες φορές ερχόμουν Θεσ/νίκη, από το Μed. hotel ως την Αριστοτέλους έκανα πιο γρήγορα με τα πόδια αντί με ταξί!)
Έχεις δίκιο. Περπατώντας (στη Θεσσαλονίκη) πας γρηγορότερα. Κι αυτοί που δυσκολεύονται να περπατήσουν (όπως εγώ); Ή που δεν εξυπηρετούνται από τα υπάρχοντα δρομολόγια του ΟΑΣΘ (πάλι όπως εγώ); Αναγκαστικά θα πάρουν το αυτοκίνητό τους και θα πήξουν στους δρόμους της πόλης.
Φυσικά δεν έχουμε και την ανάλογη παιδεία. Αλλά πώς να πείσεις τον κόσμο να πάρει το αυτοκίνητό του όταν για τη διαδρομή Περαία-Κέντρο(25 χιλιόμετρα) πρέπει να αλλάξει δύο ή τρία λεωφορεία και να κάνει μιάμιση ή δύο ώρες διαδρομής(ανάλογα με το τι θα επιλέξει).
@ πάνος
Το αστείο στην υπόθεση είναι ότι, εδώ και χρόνια, το ΑΠΘ έχει αγοράσει ένα τεράστιο οικόπεδο στην Περαία (εκεί που ήταν η αμερικανική βάση)αλλά δεν έχει βάλει ούτε τούβλο. Στην ίδια περιοχή έχει τεράστιο οικόπεδο και η ΕΡΤ. Κι αυτή, όμως, παραμένει στο κέντρο και δε λέει να προωθήσει την αποκέντρωση, αφήνοντας τους υπαλλήλους της να στοιβάζονται επτά σε ένα τετραγωνικό και να καβγαδίζουν για μια καρέκλα.
Εμπρός καλά μου ποδαράκια! που θα έλεγε και ο αστυνόμος Σαϊνης!!!
Σε λίγο καιρό θα μπορείς να περπατάς μόνο στα πεζοδρόμια των κεντρικών δρόμων. Τα υπόλοιπα θα έχουν γίνει πάρκιγκ -ήδη γίνονται.