Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Να δούμε παρέα τα Όσκαρ;

Λέω να το ξενυχτήσω σήμερα. Και λέω να το κάνουμε παρέα. Θα ποστάρω, κάθε τόσο, σχολιάκια για την τελετή, για τα βραβεία και ό,τι άλλο προκύψει. Αν θέλετε, κάνουμε παρέα.
Για να δούμε. Ποιά θα είναι η καλύτερη(ταινία);

Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον; Είναι συγκινητική, έχει να κάνει με κάποιον... άρρωστο (θυμηθείτε το Αριστερό μου Πόδι, το Φιλαδέλφεια, τον Άνθρωπο της Βροχής, τον Φόρεστ Γκαμπ), πρωταγωνιστεί ένας σταρ που... πέρασε τα 45. Ό,τι συγκινεί τους ανθρώπους της Ακαδημίας, δηλαδή.

Το Φροστ/Νίξον; Μπαααα... Δεν το νομίζω. Η προεδρία Νίξον είναι μία περίοδος της αμερικανικής ιστορίας την οποία οι αμερικανοί θέλουν να ξεχάσουν! Επίσης, τα ιστορικά δράματα μπορεί να συγκινούν το ελληνικό κοινό, αλλά δε φαίνεται να ενδιαφέρουν, ιδιαίτερα, τα μέλη της Ακαδημίας. Να μην ανοίξουμε, τώρα, τέτοια κουβέντα...

Το Milk; Χμμμ, δε νομίζω -κι ας λάμπει το αστέρι του Σον Πεν. Εξάλλου, ο πρωταγωνιστής είναι... αρκετά "σκοτεινός" για τα γούστα των μελών της Ακαδημίας. Όπως και η ιστορία. Από την άλλη, η Αμερική, πριν λίγες ημέρες, ψήφισε για πρόεδρο έναν μαύρο. Γιατί να μην ψηφίσει κι η Ακαδημία, για καλύτερη ταινία, την ιστορία ενός γκέι πολιτικού, που δολοφονήθηκε; Ε, μία αλλαγή κάθε χρονιά, είναι αρκετή!


Έχουμε και τα Σφραγισμένα Χείλη. Δεν το βλέπω με τίποτα. Είναι ο αδύναμος κρίκος της πεντάδας. Μπήκε για να συμπληρωθούν οι πέντε υποψήφιες. Εξάλλου, θα το πάρει η Κέιτ Γουίνσλετ, το α γυναικείου ρόλου. Ένα Όσκαρ για τέτοια ταινία είναι υπεραρκετό!


Τέλος, υπάρχει το Slumdog Millionaire. Last but not least, που λένε και οι Αγγλοσάξονες. Το απόλυτο αουτσάιντερ, που μπορεί, όμως, να κάνει τα φαβορί να χάσουν τη μιλιά τους, σε τρεις ώρες. Η ταινία έχει όλα όσα πρέπει για να θεωρηθεί, όντως, η καλύτερη ταινία της χρονιάς (με τα αμερικανικά δεδομένα). Δε βρίσκω το λόγο να μην το πάρει το Όσκαρ! Αφού θα χάσει το Όσκαρ τραγουδιού από το will-e και τον αγαπημένο μου Peter Gabriel, ας πάρει κάτι, να θυμάται τη βραδιά. Ας πάρει αυτό που του αξίζει.

Κοντός ψαλμός αλληλούια...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ