Ένας σκοτώθηκε. Όλοι πληγώθηκαν.
Ένας πυροβόλησε. Όλοι οργίστηκαν.
Ένας έπεσε. Όλοι βγήκαν στους δρόμους.
Ένας έκανε πλιάτσικο. Όλοι έχασαν το δίκιο τους.
Θα μου πεις, "δεν το περίμενες"; Ε, όχι! Δεν το περίμενα! Έλεγα ότι αυτήν τη φορά, το υπόβαθρο είναι τόσο μεγάλο, η αγανάκτηση τεράστια, τα αίτια αναρίθμητα, η αιτία τραγική. Έλεγα πως δεν θα καταφέρει κανείς, να καπελώσει ένα κίνημα. Υπήρχε και το προηγούμενο: Αυτό της αυθόρμητης διαδήλωσης για το πράσινο που χάθηκε. Στην Ηλεία, στη Χαλκιδική, στη Ρόδο. Τώρα, είχε χαθεί η αθωότητα. Κινδύνευε και η ελπίδα.
Φυσικά και περίμενα πως θα βρεθούν πέντε-δέκα μαλάκες, να προσπαθήσουν να διαλύσουν, να ρημάξουν, να χαλάσουν. Ίσως κάποιοι από αυτούς να ήταν προβοκάτορες. Ίσως κάποιοι να πιστεύουν, πράγματι, ότι η ιδιοκτησία είναι κλοπή. Όμως επέμενα: Τόσοι θα βγουν στους δρόμους. Θα τους σταματήσουν.
Κι όμως... Η εκτέλεση του Αλέξη χρησιμοποιήθηκε από άλλους για να εμφανιστούν ως προστάτες της "γενιάς των 700 ευρώ", από άλλους για να ζητήσουν εκλογές, από άλλους για να προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι "ο μηχανισμός είναι εδώ και λειτουργεί". Κι από όλους για να δηλώσουν "ανείπωτο πόνο", "θλίψη κι οργή". Να συνωστίζονται στα παράθυρα, για να πείσουν ότι αυτοί είναι που πονάνε περισσότερο.
Μη σπρώχνεστε κύριοι. Περισσότερο από όλους, πονάει μια μάνα. Η μάνα του Αλέξη, που θα περιμένει, άδικα, το γιο της να γυρίσει, απόψε, από τη βόλτα που βγήκε, με τους φίλους του. Όσο για εσάς, φροντίστε να βρείτε τρόπο να απαλύνετε την οικονομική ζημιά των εμπόρων, γιατί τα παιδιά της "γενιάς των 700 ευρώ", που δουλεύουν δεκάωρα και δωδεκάωρα πίσω από τους πάγκους των εμπορικών καταστημάτων, κινδυνεύουν εφέτος να μείνουν χωρίς δουλειά.
Σχόλια
Το μόνο που αξίζει είναι τα συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους φίλους.
μόνο ένας πονάει, όλοι οι άλλοι αφορμή έψαχναν να τα κάνουν λαμπόγιαλο.
πάσχα έκαναν τα κανάλια!