Τρίτο ποστ για αρρώστειες; Ε, όχι!
Ε, ναι! Τέτοιο πράγμα δε μου έχει ξανασυμβεί. Δέκα μέρες συμπληρώθηκαν από τότε που χτύπησε η ίωση και η βελτίωσή μου είναι ελάχιστη! Απίστευτο πράγμα. Όχι ότι είμαι κανένα θηρίο, από πλευράς υγείας, αλλά ως τώρα, τέτοιου είδους παρατεταμένες ασθένειες δεν τις είχα.
Ένας παθολόγος μου ΄βαλε ψύλλους στα αυτιά:
"Πώς πάει το σάκχαρό σου";
"Δόξα τω Θεώ"...
"Δε σε ρώτησα για να κάνουμε ευχέλαιο. Για να μου πεις σε ρώτησα".
"Εμ, θα ΄ναι. Δε θα ΄ναι";
"Πού θα ΄ναι; Στα 200; Πάνω από 200, κάτω από 200";
"Εκεί γύρω"...
"Δε μου λες, θα στα βγάζω με το τσιγκέλι, λες και είσαι ο Σταλόνε στο τελευταίο Ρόκι; Λέγε"!
"Ε, δε μετριέμαι και κάθε τόσο"...
Εκεί, λοιπόν, έμαθα ότι το σάκχαρο είναι άτιμο πράμα. Δε σημαίνει ότι είσαι γλυκό αγόρι, όταν το έχεις. Ούτε ότι, αποκλειστικά, θα πρέπει να προσέχεις την καρδιά σου. Έμαθα ότι ευθύνεται ακόμη και για τη διάρκεια μιας... ίωσης.
"Γι αυτό μου κατσικώθηκε η δική μου και δε λέει να φύγει";
"Γι αυτό"!
"Και τι πρέπει να κάνω; Εγώ γλυκά, τώρα τελευταία, δεν πολυτρώω"...
"Όταν λες δεν πολυτρώς, τι ακριβώς εννοείς; Τι είναι το πολύ και τι είναι το λίγο";
"Δυο καταϊφια είναι πολλά"...
"Δυο καταϊφια είναι καταστροφικά, δεν είναι πολλά".
"Τη μέρα";
"Το μήνα"!
"Και τη μέρα";
"Ποια μέρα, άνθρωπέ μου; Εσύ, όχι μόνον δεν πρέπει να τρως γλυκά, πρέπει να κόψεις κι άλλες τροφές που ανεβάζουν το σάκχαρο"...
"'¨Οπως";
"Όπως μακαρόνια, ρύζια, πατάτες, ριζομακάρονα, λευκό ψωμί, πίτες κάθε είδους, αρτοσκευάσματα κάθε είδους, τέτοια πράγματα".
"Έχω και λίγη πίεση"...
"Άρα δεν μπορείς να τρως τυριά, αλμυρά, τηγανητά, αρνιά και κατσίκια και, φυσικά, χοιρινά"...
Καταλήξαμε ότι μπορώ να τρώω ψάρι, μοσχάρι, κοτόπουλο, ψάρι, μοσχάρι, κοτόπουλο. Βραστά ή ψητά. Κι όταν τα βαρεθώ, μπορώ να τρώω ψάρι, μοσχάρι, κοτόπουλο. Και καμία φορά, να σπάω τη σειρά και να τρώω ψάρι, κοτόπουλο, μοσχάρι. Άπαχα. Με μαύρο ψωμί. Και ανθότυρο -όχι άλλο τυρί.
Φυσικά μπορώ να τρώω ωμές σαλάτες: Μαρούλια, μαρούλια, μαρούλια και μαρούλια. Μπορώ να τρώω και χόρτα, δηλαδή και μπρόκολα και κουνουπίδια, αλλά χωρίς λάδι και λεμόνι, να τα φάτε εσείς. Τι είμαι εγώ; Κρι - κρι;
Από φρούτα, λίγα! Ένα μήλο. Ένα αχλάδι. Μία μπανάνα. Αυτά. Τα πορτοκάλια ανεβάζουν την πίεση. Τα λεμόνια τη ρίχνουν, επιτρέπονται, αλλά προτιμώ να φάω το πόδι μου ως το γόνατο. Επιτρέπονται και τα γκρέιπ φρουτ, αλλά εγώ προτιμώ τον κροκόδειλο, που κάνει και ωραίες Λουί Βιτόν. Α! Ξέχασα! Μπορώ να τρώω και σταφύλι! Πέντε ρόγες.
"Γιατρέ, με έχεις μπερδέψει με σπουργίτι"!
"Λάθος κάνεις φίλε μου. Εσύ σε μπέρδεψες με τον Ντάμπο. Κι εσύ, ούτε καν πετάς"...
"Καταβάλω φιλότιμες προσπάθειες, όμως"...
"Αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις"...
Ιδού, λοιπόν, το τεράστιο ερώτημα: Να τα ξεχάσω; Να ζήσω χωρίς όλα αυτά; Χωρίς ένα προφιτερόλ, για τις δύσκολες ώρες; Μια μαρκησία; Έστω ένα γλυκό του κουταλιού (φιρικάκι, κατά προτίμηση); Ειδικά τώρα που, στο Μέτσοβο και το Πήλιο ετοιμάζεται η νέα παραγωγή κυδονόπαστας; Τώρα που έρχονται τα Χριστούγεννα και τα κουραμπιεδάκια θα με καλούν από τις βιτρίνες να τα σώσω, έτσι που θα είναι το ένα κάτω από το άλλο;
Και σας ρωτώ (ξανά): Ποιο είναι πιο ωραίο θέαμα; Οι χιονισμένες Άλπεις ή ένα χιονισμένο πιάτο κουραμπιέδες από την Νέα Καρβάλη Καβάλας; Το λιώσιμο του παγετώνα ή το λιώσιμο της κρέμας από μία Πουτίγκα Λιτοχώρου; Η μαύρη ήπειρος ή μια μαύρη καριόκα Ξάνθης; Το άρωμα των λουλουδιών ή το άρωμα των λουκουμιών της Σύρου; Η αίσθηση του καλοκαιριού ή η αίσθηση από έναν ακανέ Σερών που λιώνει στο στόμα; Η Σιέρα Λεόνε ή τα στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο ξεροτήγανα Ηρακλείου; Οι τσίγκινοι μαχαλάδες της Αλεξάνδρειας ή τα, συμμετρικά κομμένα, κομμάτια από το ραβανί Χοχλιούρου (από τη Βέροια);
Και, τέλος, ένα καμπαλίτο στα ανοιχτά της Καραϊβικής, ή ένα καταϊφι καταμεσίς ενός γεμάτου σιρόπι ταψιού;(Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν έχω πει κουβέντα για χαλβά σιμιγδαλένιο, μπακλαβά, σουτζούκ λουκούμ, καραμελωμένα στραγάλια, μάντολες, αμυγδαλωτά.
Φίλες και φίλοι, καλώς ήρθατε στο blog μου, για τα περαστικά. Καθίστε αναπαυτικά. Σήμερα κερνάω, γλυκό του κουταλιού σταφύλι και, για να δροσιστείτε, βυσσινάδα. Από εκείνη την παλιά. Που έφτιαχνε η γιαγιά μου. Που έβαζε ένα κουτάλι βύσινο γλυκό σε ένα ποτήρι δροσερό νερό (από το πηγάδι) και σκοτωνόμασταν ποιος θα πρωτοπιεί.
Ε, ναι! Τέτοιο πράγμα δε μου έχει ξανασυμβεί. Δέκα μέρες συμπληρώθηκαν από τότε που χτύπησε η ίωση και η βελτίωσή μου είναι ελάχιστη! Απίστευτο πράγμα. Όχι ότι είμαι κανένα θηρίο, από πλευράς υγείας, αλλά ως τώρα, τέτοιου είδους παρατεταμένες ασθένειες δεν τις είχα.
Ένας παθολόγος μου ΄βαλε ψύλλους στα αυτιά:
"Πώς πάει το σάκχαρό σου";
"Δόξα τω Θεώ"...
"Δε σε ρώτησα για να κάνουμε ευχέλαιο. Για να μου πεις σε ρώτησα".
"Εμ, θα ΄ναι. Δε θα ΄ναι";
"Πού θα ΄ναι; Στα 200; Πάνω από 200, κάτω από 200";
"Εκεί γύρω"...
"Δε μου λες, θα στα βγάζω με το τσιγκέλι, λες και είσαι ο Σταλόνε στο τελευταίο Ρόκι; Λέγε"!
"Ε, δε μετριέμαι και κάθε τόσο"...
Εκεί, λοιπόν, έμαθα ότι το σάκχαρο είναι άτιμο πράμα. Δε σημαίνει ότι είσαι γλυκό αγόρι, όταν το έχεις. Ούτε ότι, αποκλειστικά, θα πρέπει να προσέχεις την καρδιά σου. Έμαθα ότι ευθύνεται ακόμη και για τη διάρκεια μιας... ίωσης.
"Γι αυτό μου κατσικώθηκε η δική μου και δε λέει να φύγει";
"Γι αυτό"!
"Και τι πρέπει να κάνω; Εγώ γλυκά, τώρα τελευταία, δεν πολυτρώω"...
"Όταν λες δεν πολυτρώς, τι ακριβώς εννοείς; Τι είναι το πολύ και τι είναι το λίγο";
"Δυο καταϊφια είναι πολλά"...
"Δυο καταϊφια είναι καταστροφικά, δεν είναι πολλά".
"Τη μέρα";
"Το μήνα"!
"Και τη μέρα";
"Ποια μέρα, άνθρωπέ μου; Εσύ, όχι μόνον δεν πρέπει να τρως γλυκά, πρέπει να κόψεις κι άλλες τροφές που ανεβάζουν το σάκχαρο"...
"'¨Οπως";
"Όπως μακαρόνια, ρύζια, πατάτες, ριζομακάρονα, λευκό ψωμί, πίτες κάθε είδους, αρτοσκευάσματα κάθε είδους, τέτοια πράγματα".
"Έχω και λίγη πίεση"...
"Άρα δεν μπορείς να τρως τυριά, αλμυρά, τηγανητά, αρνιά και κατσίκια και, φυσικά, χοιρινά"...
Καταλήξαμε ότι μπορώ να τρώω ψάρι, μοσχάρι, κοτόπουλο, ψάρι, μοσχάρι, κοτόπουλο. Βραστά ή ψητά. Κι όταν τα βαρεθώ, μπορώ να τρώω ψάρι, μοσχάρι, κοτόπουλο. Και καμία φορά, να σπάω τη σειρά και να τρώω ψάρι, κοτόπουλο, μοσχάρι. Άπαχα. Με μαύρο ψωμί. Και ανθότυρο -όχι άλλο τυρί.
Φυσικά μπορώ να τρώω ωμές σαλάτες: Μαρούλια, μαρούλια, μαρούλια και μαρούλια. Μπορώ να τρώω και χόρτα, δηλαδή και μπρόκολα και κουνουπίδια, αλλά χωρίς λάδι και λεμόνι, να τα φάτε εσείς. Τι είμαι εγώ; Κρι - κρι;
Από φρούτα, λίγα! Ένα μήλο. Ένα αχλάδι. Μία μπανάνα. Αυτά. Τα πορτοκάλια ανεβάζουν την πίεση. Τα λεμόνια τη ρίχνουν, επιτρέπονται, αλλά προτιμώ να φάω το πόδι μου ως το γόνατο. Επιτρέπονται και τα γκρέιπ φρουτ, αλλά εγώ προτιμώ τον κροκόδειλο, που κάνει και ωραίες Λουί Βιτόν. Α! Ξέχασα! Μπορώ να τρώω και σταφύλι! Πέντε ρόγες.
"Γιατρέ, με έχεις μπερδέψει με σπουργίτι"!
"Λάθος κάνεις φίλε μου. Εσύ σε μπέρδεψες με τον Ντάμπο. Κι εσύ, ούτε καν πετάς"...
"Καταβάλω φιλότιμες προσπάθειες, όμως"...
"Αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις"...
Ιδού, λοιπόν, το τεράστιο ερώτημα: Να τα ξεχάσω; Να ζήσω χωρίς όλα αυτά; Χωρίς ένα προφιτερόλ, για τις δύσκολες ώρες; Μια μαρκησία; Έστω ένα γλυκό του κουταλιού (φιρικάκι, κατά προτίμηση); Ειδικά τώρα που, στο Μέτσοβο και το Πήλιο ετοιμάζεται η νέα παραγωγή κυδονόπαστας; Τώρα που έρχονται τα Χριστούγεννα και τα κουραμπιεδάκια θα με καλούν από τις βιτρίνες να τα σώσω, έτσι που θα είναι το ένα κάτω από το άλλο;
Και σας ρωτώ (ξανά): Ποιο είναι πιο ωραίο θέαμα; Οι χιονισμένες Άλπεις ή ένα χιονισμένο πιάτο κουραμπιέδες από την Νέα Καρβάλη Καβάλας; Το λιώσιμο του παγετώνα ή το λιώσιμο της κρέμας από μία Πουτίγκα Λιτοχώρου; Η μαύρη ήπειρος ή μια μαύρη καριόκα Ξάνθης; Το άρωμα των λουλουδιών ή το άρωμα των λουκουμιών της Σύρου; Η αίσθηση του καλοκαιριού ή η αίσθηση από έναν ακανέ Σερών που λιώνει στο στόμα; Η Σιέρα Λεόνε ή τα στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο ξεροτήγανα Ηρακλείου; Οι τσίγκινοι μαχαλάδες της Αλεξάνδρειας ή τα, συμμετρικά κομμένα, κομμάτια από το ραβανί Χοχλιούρου (από τη Βέροια);
Και, τέλος, ένα καμπαλίτο στα ανοιχτά της Καραϊβικής, ή ένα καταϊφι καταμεσίς ενός γεμάτου σιρόπι ταψιού;(Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν έχω πει κουβέντα για χαλβά σιμιγδαλένιο, μπακλαβά, σουτζούκ λουκούμ, καραμελωμένα στραγάλια, μάντολες, αμυγδαλωτά.
Φίλες και φίλοι, καλώς ήρθατε στο blog μου, για τα περαστικά. Καθίστε αναπαυτικά. Σήμερα κερνάω, γλυκό του κουταλιού σταφύλι και, για να δροσιστείτε, βυσσινάδα. Από εκείνη την παλιά. Που έφτιαχνε η γιαγιά μου. Που έβαζε ένα κουτάλι βύσινο γλυκό σε ένα ποτήρι δροσερό νερό (από το πηγάδι) και σκοτωνόμασταν ποιος θα πρωτοπιεί.
Σχόλια
Πρόσεχε λοιπόν!
Καλύτερα να κόψεις όλα αυτά τα νόστιμα και να πας να δεις όλα αυτά τα μέρη που απαριθμείς. Με τα πόδια κιόλας, κάνει καλό η γυμναστική.
ΥΓ Φρόντισε να παίρνεις μέχρι 20 γρ. υδατανθράκων ημερησίως επί 3 μήνες και πρασινάδες άφθονες ;-)
επίσης δεν έχεις οικολογική συνείδηση γιατί σκοτώνεις τον κορκόδειλο για μια luis vuitton
και μάλιστα το δηλώνεις ευθαρσώς...
τρίτον και σημαντικότερον(μπορεί και όχι)
το ποστ έπρεπε να χει φωτό από ρινικό εκνέφωμα, έστω ένα σήμα της avast.κάτι...
υγ περαστικά!
αλλα αφου το λεει ο γιατρος
καλο ειναι να τον ακουμε...
παντως εγω νομιζω ολα χρειαζονται.
το πολυ και το καθολου βλαπτουν.
Που τα φάρμακα του σακχάρου, δεν είναι καθόλου απλά.
Αρχικά θα κανεις αυστηρή δίαιτα μεχρι να πέσει, έπειτα, μερικά παραπτώματα δεν θα βλάψουν.
Το μέτρο είναι η λυση.
Ασε, που τα πάντα συνηθίζονται χωρίς ζάχαρη και αλάτι.
χρησιμοποιήσε φρουκτόζη, είναι πολυ προτιμότερη, χρησιμοποιησε αλάτι γκρίζο κι αυτό ειναι προτιμότερο.
Ολα ειναι θέμα συνηθειας :))
Όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέει (reggae κατά προτίμηση ), αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποια στιγμή θα έρθει στη ζωή μου η ώρα που θα κάνω νηστεία και προσευχή και θα πρέπει να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου έτσι . Εγώ προτείνω απλά να προσέχεις , να μην κάνεις ακρότητες , σιγά που θα τρως κοτόπουλά , ψάρια κι μαρούλια συνέχεια , απλά θα τα τρως με μέτρο όλα . Και να σου πω και κάτι φαντάζομαι πως και η ζωή μετά από κάποια ηλικία «δε λέει», αν θες όμως να ζήσεις μέχρι τα εκατό , άρχισε από τώρα τα μπρόκολα !
Κρεπούλα με σοκολάτα και φουντουκάκι να παραγγείλουμε;
;-ΡρΡρΡΡΡΡΡΡρρρ
Άσε...δε θέλω να το σκέφτομαι καν!!!;))))
σαν να άκουγα ατάκες απο το στόμα του Λογοθετίδη, του Βουτσά , του Ηλιόπουλου, του Βέγγου, του Χατζηχρήστου, του Παπαγιαννόπουλου..
θα ντραπείς το ζάχαρο κοτζάμ άντρας ;
ε , δεν θα το ντραπείς :-D
υγ ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι το ιδίωμα...
Ήθελα να σου γράψω και εγώ ποιηματάκι αλλά δεν μου βγαίνει τώρα. Σου το χρωστάω!
:)
Από χοληστερίνη πώς πάμε;
γιατί αν είναι αυτοπροσώπως...
Αρχίσαμε δίαιτα. Και την άλλη Τετάρτη, έχουμε εξετάσεις αίματος . Μπρρρρ...
@ Кроткая
Με το τσιγάρο τα καταφέραμε. Το άλλο το πολεμάμε...
(Με τα πόδια στην Ξάνθη για καριόκες; Πώς σου φαίνεται);
@ An-Lu
Αυτή η Άτκινς πώς γίνεται δηλαδή; Και πώς γίνεται να γίνει χωρίς μεγάλη δαπάνη;
@ tsaperdona
1. ΌΤαν είναι τόσο γλυκό το πρόβλημα....
2. Μπροστά σε έναν κροκόδειλο,χάνω την οικολογική μου συνείδηση.
3. Είπα να φωτογραφίσω τη μύτη μου σε δύσκολη ώρα, αλλά σας λυπήθηκα.
ΥΓ Ευχαριστώ...
@ ONOMATODOSIA
Συμφωνώ, αλλά πλέον είναι αργά... Άρα, πάμε στο καθόλου...
@ laxanaki
To γέλιο είναι ζωή. Γέλα. Αυτό είναι σωστό!
@ Μαριλένα
Έκοψα τη ζάχαρη από τον καφέ. Γλυκό του κουταλιού στο γιαούρτι να βάζω;
@ sophie_jamaica
Μπρόκολα και ρέγγε, λοιπόν!
(Αν και η ρέγγε πάει με άλλα... χόρτα)!
@ november
Κρύβε λόγια...
@ evelina_z13
Κάνε κράτει από τώρα, για να μη σου τα κόψουν ποτέ!
@ K.K.M. (1)
Είναι οι αγαπημένοι μου. "Της κακομοίρας", "Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες"... κ.λπ κ.λπ.
@ tsaperdona (2)
Γρήγορα! Μια μετάφραση!
@ aggelos-x-aggelos
Μην τάξεις του Άγιου κερί και του παιδιού κουλούρι! Περιμένω το ποιηματάκι!
@ stixakias
Στο έμμετρο, όμως, μου ρίχνεις!
;-)
@ kopoloso
Είσαι να φάμε ένα παρέα; Από χοληστερίνη μια χαρά -παραδόξως!
@ Κ.Κ.Μ. (2)
Και με κούριερ και.. χονδρικής!
υγ μα που μεγαλώσατε όλοι???
υγ στα παρίσια???
υγ οκ,οκ, ειναι μικρασιάτικο ιδίωμα!
υγ τζάμπα τις λένε τις σμυρνιές γλωσσοκοπάνες?
πάντως εκτός απο την σοβαρότητα τέτοιων θεμάτων, ήθελα να σου πω οτι γέλασα πολύ με τον υπέροχο τρόπο που τα λες. είναι πολύ δυνατό το χιούμορ σου και γράφεις τόσο απολαυστικά που ξεπερνάς τα γλυκά που παρέθεσες.
κουράγιο λιχούδη μου
πολύχρωμα φιλιά
χχχχχχχχχχχχχ
Τι βλέπω? Με το ίδιο γλυκό θα μας κεράσεις? :P
(Κουράγιο με τη δίαιτα κι όχι παρασπονδίες! ;) )
Καταπληκτικό το γλυκό οδηπορικό.. εγώ δεν έγκοσα βέβαια (ούτε με 5 τούρτες δε κινδυνεύω..) αντιθέτως με βλέπω να πέρνω τους δρόμους με στερητικό σύνδρομο να βρώ γλυκο, και είναι δύσκολη η ωρα!!:):)
Την (γλυκιά) καλημέρα μου:):)
λέιπεις γιατί πάλι κάτι έπαθες
ή για καλύτερα?!!!
μια καλησπέρα ήρθα να αφήσω και λίγα πρώτα μελομακάρονα...
χχχχχχχχχ
Το τριαντάφυλλο; Το καρυδάκι; Ε;
@ Ο/Η tsaperdona
Λιγώθηκες; Εμ, εσύ δε λιγώθηκες από το γλυκό, αλλά από έρωτα για τον Μπούκλα! Βρε, πώς στραβώνονται μερικές - μερικές και μένουμε εμείς, τα καλύτερα παιδιά, στο ράφι!
Σμυρνιά! Θάνατος! Ηβή, τι πάθαμε οι λωλοί!
@ Composition Doll
Έλα τώρα! Μην ανοίξω τον στόμα μου!
Και τι θα έχει να πει ο στόμας μου!
@ maya
Αρπάζω τα πολύχρωμα φιλιά σου και πάω για άλλα (γλυκά)! Χε χε χε!
@ renata
Ευχαριστώώώώώ!!!
Να αλλάξω λες, ε; Κάτι θα ψάξω να βρω.
@ allitnil
Το πήρα. Ευχαριστώ!
@ koulpa
Σκληρή σα... λουκουμόσκονη! Ναι, μωρέ! Κόψε το ένα, κόψε το άλλο, κόψε το σεξ! Καλά έλεγε η Θεοπούλα: Κόβεται το σεξ;
Καλημέρα σου!
@ costas
Έλα, δε θέλω τέτοια! Να υποθέσω ότι έχεις κόψει το σεξ;
@ topapei
Και τι τα έχουμε τα κούριερ; Για αγγάρεψε κάποιον συγγενή! Έχω στείλε καρυδόπιτα στον Καναδά!
@ maya
Άσε! Έμπλεξα στο Africa room! Λέμε τώρα! Έπεσε πολλή δουλειά.