Κρέμασε την άσπρη ρόμπα στην ντουλάπα της κι έκλεισε την μεταλλική πόρτα. Ήταν βυθισμένη στις σκέψεις της. Ούτε που είχε δει την άλλη νοσοκόμα να μπαίνει στα αποδυτήρια και να την πλησιάζει.
«Σοφία»;
Πετάχτηκε ως επάνω. Έβαλε το χέρι στο στήθος κι έπνιξε μια κραυγή μ έναν αναστεναγμό.
«Συγνώμη, δεν ήθελα…»
«Εντάξει, το ξέρω. Εμένα συγχώρεσέ με. Αλλά δεν μπορώ να το πιστέψω ότι η Άννα είναι νεκρή…»
«Σοφία, η Άννα είναι νεκρή εδώ κι ένα εξάμηνο. Από τότε που εξαφανίστηκε…»
«Δεν είχα πάψει να ελπίζω…»
«Το καταλαβαίνω…»
«Όταν το έμαθα, σήμερα, συνειδητοποίησα ότι δεν θα την ξαναδώ. Το καταλαβαίνεις; Ως τώρα, που δεν είχαμε κανένα νέο της, ήλπιζα. Έλεγα, δεν μπορεί, βαρέθηκε μαζί σου και την έκανε με κανέναν γκόμενο. Παράτησε και τη δουλειά, τα παράτησε όλα, για να αλλάξει ζωή. Και τώρα μαθαίνω ότι κάποιος τη σκότωσε. Και πώς; Από έναν μπάτσο που δε μου λέει άλλη κουβέντα, αλλά απαντάει πως αν θέλω να μάθω λεπτομέρειες και να βοηθήσω την αστυνομία, πρέπει να πάω στα κεντρικά. Τι σκατά θέλω εγώ στα κεντρικά»;
«Πού να ξέρουν κι αυτοί τι συνέβαινε… Πήγαινε, πες τους για την Άννα κι όλο και κάτι θα μάθεις. Κι αν πιάσουν αυτόν τον αλήτη, θα ησυχάσει η ψυχούλα της»…
Δε μίλησε άλλο. Φορούσε, ήδη, τα ρούχα της. Με μάτια κόκκινα από το κλάμα, στράφηκε προς την πόρτα και βγήκε από το δωμάτιο. Ούτε κατάλαβε πως βρέθηκε στο ταξί κι από την έξοδο του νοσοκομείου, στην είσοδο με τον οπλισμένο αστυνομικό φρουρό. Τον πλησίασε.
«Ψάχνω τον κ. Θεοδωρίδη»…
«Λέγεστε»;
«Ρετζέκη! Σοφία Ρετζέκη. Είμαι…»
«Στον τρίτο θα πάτε. Από το δεξί ασανσέρ. Μόλις βγείτε από το ασανσέρ, ακριβώς απέναντί σας είναι ο υπασπιστής. Ρωτήστε και θα σας πουν»!
«Ευχαριστώ»!
Συνεχίζεται
Σχόλια
εγώ νομίζω πως δεν είναι ο Διονύσης. Κάποια έκπληξη μας περιμένει στο τέλος!
Λες να είναι η μπατσίνα;