Και τώρα; Τι κάνουμε τώρα; Η υποθαλάσσια αρτηρία της Θεσσαλονίκης υπέστη σοβαρή βλάβη. Από μία ρωγμή, από μία τόσο δα μικρή ρωγμούλα, πλημμύρισε νερά και βγήκε άουτ οφ όρντερ, που λένε και οι Αγγλοσάξονες.
Στη φωτογραφία βλέπετε ειδικά συνεργεία να απομακρύνουν κάποια Ι.Χ. τα οποία εγκλωβίστηκαν στην υποθαλάσσια.
Το κακό είναι ότι υπάρχει πρόβλημα και με το μετρό. Η προέκταση προς την Περαία (όπου διαμένω τα τελευταία χρόνια) δεν έχει, ακόμη, ολοκληρωθεί. Έτσι, θα φθάσω μόνον ως το αεροδρόμιο, εκεί όπου ολοκληρώθηκε η πρώτη επέκταση της βασικής γραμμής. Από εκεί ίσως βρω κάποιο αεροταξί, για να με πετάξει παρακάτω. Μπορεί και κανένα αεροπλανάκι της αερολέσχης.
Θα μπορούσα να πάω με το μονορέιλ. Αλλά την τελευταία φορά που ξεστόμισα τη λέξη σε δήμαρχο της περιοχής, με κοίταξε όπως η πιτσιρίκα (τότε) Ντρου Μπάριμορ τον γηραιό βοτανολόγο από άλλο πλανήτη, γνωστό με το ψευδώνυμο Ε.Τ.: με μάτια ορθάνοιχτα (μυαλά μεσάνυχτα) και στόμα σήραγγα της Καστανιάς.
Εκτός κι αν προτιμήσω τη θαλάσσια συγκοινωνία του Σπύρου Βούγια (πάει αυτός, τώρα θα την τελειώσει η Αράπογλου, που υποσχέθηκε να φέρει την πόλη πάνω κάτω και, προς το παρόν, την έβαλε κάτω από τις γιγαντοαφίσες της).
Το τραμ δε βολεύει. Σταματάει στην παραλία της Περαίας, έτσι όπως ακολουθεί παραλιακή πορεία, από το Καλοχώρι ως τη Νέα Μηχανιώνα, σε οικόπεδα δημόσια και δημοτικά. Θα πρέπει μετά να περπατήσω ως το σπίτι. Εκτός κι αν χρησιμοποιήσω τα μίνι μπας της εκεί δημοτικής αρχής. Ή τα ομαδικά ταξί.
Α, ξέχασα. Υπάρχει και το καραβάκι του Ψωμιάδη. Ναι, φίλοι και φίλες της μπλογκόσφαιρας. Αυτό δεν είναι αστείο, δεν είναι ειρωνικό ποστ, δεν είναι παραμιλητό από τον καύσωνα. Ο νομάρχης τόλμησε και δρομολόγησε καϊκάκι, για να πηγαίνουν το πρωί τα ΚΑΠΗ, από τη Θεσσαλονίκη στην Αγία Τριάδα. Στον κάθε ηλικιωμένο που μπαίνει στο καραβάκι, δώρο κι ένα σωσίβιο. Στα ζευγάρια δίνεται ειδική πλαστική βάρκα πορτοκαλί φωσφωριζέ χρώματος. Στα ηλικιωμένα ζευγάρια με εγγόνι δίνονται μαζί μάσκα και βατραχοπέδιλα.
Στη φωτογραφία βλέπετε ειδικά συνεργεία να απομακρύνουν κάποια Ι.Χ. τα οποία εγκλωβίστηκαν στην υποθαλάσσια.
Το κακό είναι ότι υπάρχει πρόβλημα και με το μετρό. Η προέκταση προς την Περαία (όπου διαμένω τα τελευταία χρόνια) δεν έχει, ακόμη, ολοκληρωθεί. Έτσι, θα φθάσω μόνον ως το αεροδρόμιο, εκεί όπου ολοκληρώθηκε η πρώτη επέκταση της βασικής γραμμής. Από εκεί ίσως βρω κάποιο αεροταξί, για να με πετάξει παρακάτω. Μπορεί και κανένα αεροπλανάκι της αερολέσχης.
Θα μπορούσα να πάω με το μονορέιλ. Αλλά την τελευταία φορά που ξεστόμισα τη λέξη σε δήμαρχο της περιοχής, με κοίταξε όπως η πιτσιρίκα (τότε) Ντρου Μπάριμορ τον γηραιό βοτανολόγο από άλλο πλανήτη, γνωστό με το ψευδώνυμο Ε.Τ.: με μάτια ορθάνοιχτα (μυαλά μεσάνυχτα) και στόμα σήραγγα της Καστανιάς.
Εκτός κι αν προτιμήσω τη θαλάσσια συγκοινωνία του Σπύρου Βούγια (πάει αυτός, τώρα θα την τελειώσει η Αράπογλου, που υποσχέθηκε να φέρει την πόλη πάνω κάτω και, προς το παρόν, την έβαλε κάτω από τις γιγαντοαφίσες της).
Το τραμ δε βολεύει. Σταματάει στην παραλία της Περαίας, έτσι όπως ακολουθεί παραλιακή πορεία, από το Καλοχώρι ως τη Νέα Μηχανιώνα, σε οικόπεδα δημόσια και δημοτικά. Θα πρέπει μετά να περπατήσω ως το σπίτι. Εκτός κι αν χρησιμοποιήσω τα μίνι μπας της εκεί δημοτικής αρχής. Ή τα ομαδικά ταξί.
Α, ξέχασα. Υπάρχει και το καραβάκι του Ψωμιάδη. Ναι, φίλοι και φίλες της μπλογκόσφαιρας. Αυτό δεν είναι αστείο, δεν είναι ειρωνικό ποστ, δεν είναι παραμιλητό από τον καύσωνα. Ο νομάρχης τόλμησε και δρομολόγησε καϊκάκι, για να πηγαίνουν το πρωί τα ΚΑΠΗ, από τη Θεσσαλονίκη στην Αγία Τριάδα. Στον κάθε ηλικιωμένο που μπαίνει στο καραβάκι, δώρο κι ένα σωσίβιο. Στα ζευγάρια δίνεται ειδική πλαστική βάρκα πορτοκαλί φωσφωριζέ χρώματος. Στα ηλικιωμένα ζευγάρια με εγγόνι δίνονται μαζί μάσκα και βατραχοπέδιλα.
Σχόλια
βάλτε την υπογραφή σας στην υποθαλάσσια...(και όχι κάτι άλλο)
http://knikos.blogspot.com/2006/10/blog-post_31.html