-Ναι;
-Μπαμπά;
-Μωρό μου! Τι κάνεις;
-Καλά μπαμπά... Να σου πω κάτι;
-Ναι, φυσικά...
-Να ζήσεις μπαμπάκα και χρόνια πολλά/μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά!
Τραγουδούσε όλο και πιο γρήγορα. Και σταμάτησε εκεί. Στα άσπρα μαλλιά. Φαίνεται είναι η... μανία της. Ίσως επειδή βλέπει τους πατεράδες των άλλων παιδιών, των συμμαθητών της στην έκτη δημοτικού, που οι περισσότεροι έχουν ή φαλάκρα, ή άσπρα μαλλιά. Κάποτε με είχε ρωτήσει:
-Μπαμπά, γιατί δεν έχεις άσπρα μαλλιά όπως οι άλλοι μπαμπάδες;
-Γιατί δεν έχει βάσανα...
Η απάντηση ήρθε από τη μητέρα της. Η πρώην μου έχει έναν μοναδικό τρόπο να χαλάει την όποια στιγμή. Ή, τουλάχιστον, αυτό βλέπω εγώ σ΄ εκείνην. Κάποιος άλλος μπορεί να εκτιμήσει το ότι είναι ετοιμόλογη.
-Γιατί ζω!
Αυτήν την απάντηση βρήκα, αυτή έδωσα. Το μετάνοιωσα, βέβαια. Γιατί, άθελά μου, πικαρισμένος, είχα βάλει το παιδί στη μέση μιας διαμάχης. Από τότε το ΄κοψα.
Η χθεσινή ήταν η πρώτη φορά που μου τραγουδούσε. Κι ας έμεινε το τραγούδι στη μέση. Για ΄μένα ήταν σα να άκουσα τη Μαντάμ Μπατερφλάι. Από την Κάλας.
Σχόλια
μη κολλάς σ' αυτά, δεν εχεις εσύ το προβλημα!
χρονια σου πολλά και καλα και όμορφα.
να ζήσεις και να εισαι παντα διπλα στο παιδι, με ασπρα ή με μαυρα ή με κοκκινα μαλλια :))
σε φιλώ κι εύχομαι τα καλύτερα :)))
και όχι, να μην την βάζεις στη μέση, όσο κι αν το κάνει η πρώην. Είναι λάθος για το παιδί.
Τα άλλα ξέχνα τα.
Χρόνια πολλά
Καλά να είσαι και με όρεξη για ζωή
λοιπόν, εσύ δεν δίνεις τροφή για σχόλια. Άστην να λέει.
Πάντως εγώ συγκινήθηκα που σου τραγούδησε! :)
Κατ αρχήν, συγνώμη που απαντώ ομαδικά, αλλά... δεν έχω Ίντερνετ! Πώς το λέει ο τύπος στη διαφήμιση; "Δεν έχω χρόνο"; Ε, κάτι τέτοιο. Μετακομίζω και ζω μεταξύ κυτίων, βιβλίων, ψηφιακών δίσκων και βινυλίων. Κι επειδή δε θέλω να "φορτώνω" το κομπιούτερ της επιχείρησης, περιμένω τη σύνδεσή μου στη νέα ADSL. Κουράγιο.
Δεύτερον, σας ευχαριστώ -έστω και καθυστερημένα(Σοφία)- για τις ευχές, αλλά και για τα σχόλια σχετικά με το τραγούδι της αγάπης μου, που κρατώ(στιχάκια). Θα συμφωνήσω, πως το παιδί πρέπει να μένει απ΄έξω (Κροτ) κι όντως προσθέτω τις υπέροχες στιγμές (εύη), αφήνοντάς τη να λέει (τουλίπα). Μου άρεσε ο σαρκασμός (Ρία).
Και κλείνω με αυτό:
ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΑ; Στην ηλικία μου; Όργιο! (που λέμε κι εδώ πάνω, Μαριλένα)