Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο καρπός της αμαρτίας

Μα αγάπη μου, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι το παιδί δεν είναι δικό σου;
Ετικέτες

Σχόλια

Ο χρήστης Μαριλένα είπε…
τι καχυποψία κι αυτή του πατέρα :ΡΡ
15/10/08, 3:40 μ.μ.
Ο χρήστης An-Lu είπε…
Μα φτυστό κι από τους δυό είναι!
;-)
15/10/08, 5:20 μ.μ.
Ο χρήστης ria είπε…
πολύ καλό!

αλλά υπάρχει άντρας που να μην αμφιβάλλει για την πατρότητα των παιδιών του?
15/10/08, 9:24 μ.μ.
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ Μαριλενα

Είδες ο αφιλότιμος!

@ An-Lu

Τα πατουσάκια τα πήραμε από τη μαμά. Τα χειλάκια τα πήραμε από τη μαμά. Κι όλα τα άλλα τα πήραμε από το γείτονα...

@ ria

Εγώ! Έχεις δει φωτογραφία της κόρης μου; Δεν -μπορώ να- έχω καμία αμφιβολία!
16/10/08, 1:28 μ.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
χαχαχαχα!γαμάτο!!! ;)
16/10/08, 2:50 μ.μ.
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ εύη

Και, πέρα για πέρα, αληθινό!
16/10/08, 5:28 μ.μ.
Ο χρήστης Κωστής Γκορτζής είπε…
Να 'σαι καλά, γιατί πήξαμε στο άλλο αναπάντητο ερώτημα αυτόν τον καιρό:
Τίνος είναι ο Ευφραίμ;;;;; :-))))
17/10/08, 11:32 π.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
γλυκύτατο το ζεμπρογαϊδουράκι!
17/10/08, 10:04 μ.μ.
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ Κωστης Γκορτζής

Ομολογώ ότι το γαϊδουράκι ήταν γλυκύτατο! Όσο για τον Ευφραίμ, αυτός σίγουρα είναι... Απ-όλων.


@ krotkaya

Δεν είναι πανέμορφο; Όπως κάθε... μιγάς (και γιατί να το κρύψομεν άλλωστε).
18/10/08, 2:39 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Καλή Χρονιά!

Καλώς τα παιδιά! Καλώς ήρθατε στο φτωχικό μου! Για περάστε... Περάστε... Παρακαλώ, ο πρώτος, να σπάσει το ρόδι στο κατώφλι. Όλοι χωράτε. Όλοι οι καλοί χωράτε. Αλλά και για τους κακούς θα δώσουμε μια θέση στον καναπέ, μέρες που είναι. Ακόμη και σ αυτούς που δεν έχουν ιδέα τι είναι τα blog, τι σημαίνει ελευθερία του λόγου, ή που δεν τους συμφέρει η ελευθερία αυτή, αλλά την μετρούν και την κόβουν κατά το δοκούν. Σα μια κάλτσα. Αλλά ας αφήσουμε τις γκρίνες. Κι ας κόψουμε, πρώτα από όλα, τη βασιλόπιτά μας. Ανοίχτε τις σαμπάνιες, τσουγκρίστε τα ποτήρια, ευχηθείτε, γιατί ήρθε ο νέος χρόνος. Μικρούλης είναι ακόμη, με ματάκια σχιστά, κινέζικα, γιατί μέσα στο 2008 όλο για την Κίνα θα μιλάμε, τόσο λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, όσο και λόγω της μεγάλης ανάπτυξης σ αυτήν τη χώρα, που, ώρα είναι πλέον, να αρχίσει να κοιτάζει λίγο και το θέμα της μόλυνσης. Γιατί καλό είναι το ανάθεμα που ρίχνουμε στον Μπους και τους οπαδούς του (τους Μπούστηδες αυτού του κόσμου, του δυτικού), αλλά να μην ξεχνάμε ότι οι περ...
35 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν...
20 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα