Αν βρισκόταν, ακόμη, ανάμεσά μας, την Παρασκευή που μας πέρασε θα είχε γενέθλια. Ο Φρέντι Μέρκιουρι έφυγε νωρίς. Άφησε πίσω του, όμως, όλα αυτά τα τραγούδια, που δεν μπορούμε να σκεφθούμε καν ότι θα τα τραγουδούσε κάποιος άλλος. Άφησε εμφανίσεις καταπληκτικές. Όποιοι είχαν την τύχη να τον δουν στη σκηνή, μιλούν για έναν καταπληκτικό περφόρμερ. Γιατί ο Μέρκιουρι ήταν, πράγματι, περφόρμερ. Performer και Pretender...
Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν...
Σχόλια
(άσε που ακουγοντας τον, ειναι σαν να μην έχει φύγει)
Καλή βδομάδα Μαριλένα!