100 χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα, από τη γέννηση του Φιλοποίμηνα Φίνου. Του ανθρώπου που δημιούργησε, από το τίποτα, το ελληνικό Χόλιγουντ: τη Φίνος Φιλμς. Και που μας άφησε, παρακαταθήκη, πάνω από 400 ταινίες, για να γελάμε, να ξαναγελάμε, να δακρύζουμε και να ξαναδακρύζουμε.
Η γνωριμία μου με τη Φίνος Φιλμς έγινε, όπως όλων των 40 ΚΑΙ Ελλήνων: Από τα θερινά σινεμά. Παιδάκι ήμουν, στην Κομοτηνή, με κοντά παντελονάκια, όταν οι γονείς μου με πήραν από το χεράκι και με πήγαν στο θερινό Σινέ Ποάλα (άλλο όνομα με ιστορία στον κόσμο της 7ης Τέχνης). Κι εκεί, για πρώτη φορά, μπήκα στον κόσμο της Γεωργίας Βασιλειάδου, του Βασίλη Αυλωνίτη, του Νίκου Ρίζου...
Μικρά διαμάντια, που έδιναν στο κοινό, αυτό που τους έλειπε. Γέλιο. Κι ήταν τέτοιοι οι ηθοποιοί, τόσο σημαντικοί οι δημιουργοί, όπως ο Σακελάριος, ο Ψαθάς, ο Νικολαΐδης, ο Λάσκος, ο Τζαβέλας, ο Τσιφόρος, που όλες αυτές οι ταινίες, ακόμη και σήμερα, μας συγκινούν και μας καθηλώνουν στην καρέκλα μας. Μάλιστα, για κάποια από αυτά τα διαμάντια, προσωπικά χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να ξεπεράσω μια κακή νοοτροπία κατά του εμπορικού και να διαπιστώσω τους τεράστιους καλλιτέχνες που κρύβονταν πίσω από μανιέρες. Όπως η περίπτωση του αμίμητου Ζήκου - Χατζηχρήστου.
Η μεγάλη πλειοψηφία των ταινιών του Φίνου ήταν ηθογραφίες. Που άφησαν εποχή. Άλλες φορές με τους ζηλιάρηδες άνδρες...
...άλλες φορές με τους αυστηρούς πατεράδες, που υπεραγαπούσαν τις κόρες τους κι αναλάμβαναν να συμβουλέψουν ακόμη και τις ξεπεταγμένες γειτόνισσες...
...άλλες με μάγκες ξηγημένους...
...άλλες με υπουργούς χαμένους στο ίδιο τους το υπουργείο...
...κι άλλες με άνδρες γοητευτικούς -κι ας τους πήραν τα χρόνια- που ορέγονταν κοπελίτσες, αλλά έμεναν με... την όρεξη.
Δε γελάσαμε μόνον. Κλάψαμε πολλές φορές. Και κλαίμε ακόμα. Έτσι δεν είναι;
Μας άφησε βαριά κληρονομιά ο Φ. Φίνος. Αλλά κι εμείς, δεν μπορείς να πεις, την τιμούμε. Την αγαπάμε, γιατί, αλήθεια, όταν η Βουγιουκλάκη τραγουδούσε το "Μεσ΄ σ' αυτήν τη βάρκα" ήμασταν εμείς που θέλαμε να ταξιδέψουμε μ αυτήν τη βάρκα. Κι είμασταν εμείς που, πιτσιρίκια, στους δρόμους, φωνάζαμε:
"Άλλος με τη βάρκα μας"!
Άλλος με τη βάρκα μας, παιδιά! Άλλος με τη βάρκα που μας άφησε κληρονομιά ο Φίνος!
Η γνωριμία μου με τη Φίνος Φιλμς έγινε, όπως όλων των 40 ΚΑΙ Ελλήνων: Από τα θερινά σινεμά. Παιδάκι ήμουν, στην Κομοτηνή, με κοντά παντελονάκια, όταν οι γονείς μου με πήραν από το χεράκι και με πήγαν στο θερινό Σινέ Ποάλα (άλλο όνομα με ιστορία στον κόσμο της 7ης Τέχνης). Κι εκεί, για πρώτη φορά, μπήκα στον κόσμο της Γεωργίας Βασιλειάδου, του Βασίλη Αυλωνίτη, του Νίκου Ρίζου...
Μικρά διαμάντια, που έδιναν στο κοινό, αυτό που τους έλειπε. Γέλιο. Κι ήταν τέτοιοι οι ηθοποιοί, τόσο σημαντικοί οι δημιουργοί, όπως ο Σακελάριος, ο Ψαθάς, ο Νικολαΐδης, ο Λάσκος, ο Τζαβέλας, ο Τσιφόρος, που όλες αυτές οι ταινίες, ακόμη και σήμερα, μας συγκινούν και μας καθηλώνουν στην καρέκλα μας. Μάλιστα, για κάποια από αυτά τα διαμάντια, προσωπικά χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να ξεπεράσω μια κακή νοοτροπία κατά του εμπορικού και να διαπιστώσω τους τεράστιους καλλιτέχνες που κρύβονταν πίσω από μανιέρες. Όπως η περίπτωση του αμίμητου Ζήκου - Χατζηχρήστου.
Η μεγάλη πλειοψηφία των ταινιών του Φίνου ήταν ηθογραφίες. Που άφησαν εποχή. Άλλες φορές με τους ζηλιάρηδες άνδρες...
...άλλες φορές με τους αυστηρούς πατεράδες, που υπεραγαπούσαν τις κόρες τους κι αναλάμβαναν να συμβουλέψουν ακόμη και τις ξεπεταγμένες γειτόνισσες...
...άλλες με μάγκες ξηγημένους...
...άλλες με υπουργούς χαμένους στο ίδιο τους το υπουργείο...
...κι άλλες με άνδρες γοητευτικούς -κι ας τους πήραν τα χρόνια- που ορέγονταν κοπελίτσες, αλλά έμεναν με... την όρεξη.
Δε γελάσαμε μόνον. Κλάψαμε πολλές φορές. Και κλαίμε ακόμα. Έτσι δεν είναι;
Μας άφησε βαριά κληρονομιά ο Φ. Φίνος. Αλλά κι εμείς, δεν μπορείς να πεις, την τιμούμε. Την αγαπάμε, γιατί, αλήθεια, όταν η Βουγιουκλάκη τραγουδούσε το "Μεσ΄ σ' αυτήν τη βάρκα" ήμασταν εμείς που θέλαμε να ταξιδέψουμε μ αυτήν τη βάρκα. Κι είμασταν εμείς που, πιτσιρίκια, στους δρόμους, φωνάζαμε:
"Άλλος με τη βάρκα μας"!
Άλλος με τη βάρκα μας, παιδιά! Άλλος με τη βάρκα που μας άφησε κληρονομιά ο Φίνος!
Σχόλια
να 'σαι καλά, μας συγκίνησες!