Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μια ακατάστατη σειρά πτωμάτων – Στο βιράζ

Τα ΄χαν βάλει όλα κάτω: Η Τιτάκου, πρώτη μάρτυρας, τα είχε με τον Αλεξάνδρου, πρώτο θύμα. Η Τιτάκου, πρώτη μάρτυρας, τα είχε με τον Διονύση, πρώτον ύποπτο. Κι αν όλα σταματούσαν εδώ, καλώς… Για τους χι, ψι λόγους, η Τιτάκου έβαλε τον Διονύση να βγάλει από τη μέση τον παλιό γκόμενο. Απλά πράγματα… Αλλά εδώ είχαν να κάνουν με μια σειρά γυναίκες, που είχαν βρεθεί νεκρές κι ήταν, σίγουρα, θύματα του ίδιου δολοφόνου. Τα κομμένα χέρια οδηγούσαν σ αυτό το συμπέρασμα.
«Συνήθως η λύση είναι η πιο απλή. Σκέψου λίγο…»
Ο Μίλτος ήταν αυτός που μιλούσε. Ο Κώστας είπε τι είχε βρει κι από εκεί κι ύστερα σιωπούσε. Σκεφτόταν ότι θα έπρεπε να καθίσει απέναντι από τον άνθρωπο με τον οποίο είχε κάνει έρωτα και να τον ανακρίνει. Ψυχρά. Να του κάνει όλα τα κόλπα που κάνουν οι μπάτσοι σε αυτούς που πρέπει να μιλήσουν. Να την κάνει να φτύσει το γάλα της μάνας της. Κι η σκέψη μόνον του προκαλούσε ναυτία. Τελευταία το στομάχι του δεν άντεχε πολλά-πολλά.
«Μην το σκέφτεσαι. Είναι τέσσερις τα ξημερώματα. Σε τρεις ώρες θα πας στα κεντρικά και θα ανακρίνεις την Τιτάκου. Ελπίζω να την κρατάτε ακόμη και να μην την έχετε αφήσει ελεύθερη, λόγω έλλειψης στοιχείων»…
Τινάχθηκε επάνω… Αυτό, δεν το είχε σκεφτεί. Κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν αφήσει την Τιτάκου. Δεν υπήρχε κατηγορία εναντίον της. Ούτε καν υπόνοια… Έβγαλε το κινητό του, το άναψε και βλαστήμησε ενώ περίμενε να εμφανιστεί στην οθόνη ο χώρος για να συμπληρώσει το πιν. Πληκτρολόγησε γρήγορα. Στα δυο χτυπήματα, από την άλλη πλευρά απάντησαν:
«Ασφάλεια, ανθρωποκτονιών…»
«Ποιος είναι; Ο Θεοδωρίδης είμαι…»
«Ο υπασπιστής κ. διοικητά! Δηλαδή ο… ο… Αναστασίου, ο δόκιμος!»
Γαμώ το! Ένα παιδάκι που, μόλις είχε βγει από τη σχολή.
«Δεν είναι κανείς άλλος εκεί;»
«Όχι κ. διοικητά! Είναι αργά… είναι τέσσερις και…»
«Μη με λες διοικητή. Διοικητής σου είναι ακόμη ο Παντάκης! Με την Τιτάκου τι έγινε; Είναι ακόμη εκεί»;
Ο δόκιμος απάντησε αμέσως. Σε εκείνον, όμως, φαινόταν λες κι είχαν περάσει αιώνες…
«Όχι κύριε διοικ…, ε… κ. Θεοδωρίδη ήθελα να πω! Την αφήσαμε, στις 9 το βράδυ»…
Την άφησαν! Πού πήγε; Πού βρισκόταν; Ήταν με το Διονύση; Ήταν μόνη της; Κινδύνευε; Γελούσαν εις βάρος του με το Διονύση οδηγώντας προς τα σύνορα; Τον διέκοψε ο Μίλτος:
«Ζήτα να ειδοποιήσει τα σύνορα! Αεροδρόμια, λιμάνια, ΚΤΕΛ, στη Θράκη, στη Δράμα, στους Ευζώνους, παντού! Ξύπνα, Κώστα»!
Ξύπνησε:
«Άκου, Αναστασίου! Ειδοποίησε αμέσως την Πρήχα! Να βγάλει διαταγή για να ψάξουν την Τιτάκου παντού! Ακούς; Παντού! Πες στη γενική ότι θα την ενημερώσω εγώ! Τώρα»!
«Μα…»
Το «μάλιστα» του δόκιμου έμεινε στον αέρα. Ο Κώστας είχε κλείσει το τηλέφωνο κι ετοιμαζόταν να καληνυχτίσει το Μϊλτο. Μόνον που ο Παντάκης στεκόταν απέναντί του, ντυμένος, έτοιμος για έξω.
«Τι με κοιτάς ρε μαλάκα; Μαζί το αρχίσαμε, μαζί θα το τελειώσουμε. Πάμε να βρούμε την Τιτάκου, μπας και καταλάβουμε τι στο καλό συμβαίνει εδώ»!

Συνεχίζεται...

Σχόλια

Ο χρήστης An-Lu είπε…
Ω λαλα! Επιτέλους λίγη δράση!
Ο χρήστης Кроткая είπε…
κύρις Συγγραφεύ,

μας έχετε πρήξει λίγο! δε μπορείτε να γράφετε πιο συχνά; δε μπορείτε να γράφετε μεγαλύτερα επεισόδια;

ώρες ώρες αναρωτιέμαι ποιος είναι χειρότερος από τον Καπουντζίδη! εσεις ή ο Γιωρίκας;
Ο χρήστης november είπε…
συμφωνώ 100% με την Κροτ, που είναι και ευγενική φύση. Γιατί άμα τα πω με δικά μου λόγια...
:-Ρρρ
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ an-lu
Αγαπητή μου, είστε η πιο φανατική αναγνώστρια! Δε θα σας απογοητεύσω!

ΥΓ. Αλήθεια, γιατί στο βαζάκι η γοργονίτσα;

@ krotkaya
Μη βιάζεσαι! Πάμε να το φτιάξουμε! Εξάλλου, όπως λέει και ο τίτλος του κεφαλαίου, μπήκαμε στο βιράζ.

@ november
Δηλητηριώδη Νοέμβριε, κάμετε ως η χήρα στο κρεβάτι! Δεν το περίμενα από εσάς, εκτός κι αν το avatar είναι για ξεκάρφωμα και δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.
Ο χρήστης Кроткая είπε…
Αγαπητέ συγγραφεύ,

ο Καπουτζίδης την επόμενη δευτέρα θα δείξει το τελευταίο επεισόδιο.

ΕΣΕΙΣ??????
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ krotkaya
Εμείς, έχουμε καιρό...

:-Ρ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ