Τα ΄χαν βάλει όλα κάτω: Η Τιτάκου, πρώτη μάρτυρας, τα είχε με τον Αλεξάνδρου, πρώτο θύμα. Η Τιτάκου, πρώτη μάρτυρας, τα είχε με τον Διονύση, πρώτον ύποπτο. Κι αν όλα σταματούσαν εδώ, καλώς… Για τους χι, ψι λόγους, η Τιτάκου έβαλε τον Διονύση να βγάλει από τη μέση τον παλιό γκόμενο. Απλά πράγματα… Αλλά εδώ είχαν να κάνουν με μια σειρά γυναίκες, που είχαν βρεθεί νεκρές κι ήταν, σίγουρα, θύματα του ίδιου δολοφόνου. Τα κομμένα χέρια οδηγούσαν σ αυτό το συμπέρασμα.
«Συνήθως η λύση είναι η πιο απλή. Σκέψου λίγο…»
Ο Μίλτος ήταν αυτός που μιλούσε. Ο Κώστας είπε τι είχε βρει κι από εκεί κι ύστερα σιωπούσε. Σκεφτόταν ότι θα έπρεπε να καθίσει απέναντι από τον άνθρωπο με τον οποίο είχε κάνει έρωτα και να τον ανακρίνει. Ψυχρά. Να του κάνει όλα τα κόλπα που κάνουν οι μπάτσοι σε αυτούς που πρέπει να μιλήσουν. Να την κάνει να φτύσει το γάλα της μάνας της. Κι η σκέψη μόνον του προκαλούσε ναυτία. Τελευταία το στομάχι του δεν άντεχε πολλά-πολλά.
«Μην το σκέφτεσαι. Είναι τέσσερις τα ξημερώματα. Σε τρεις ώρες θα πας στα κεντρικά και θα ανακρίνεις την Τιτάκου. Ελπίζω να την κρατάτε ακόμη και να μην την έχετε αφήσει ελεύθερη, λόγω έλλειψης στοιχείων»…
Τινάχθηκε επάνω… Αυτό, δεν το είχε σκεφτεί. Κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν αφήσει την Τιτάκου. Δεν υπήρχε κατηγορία εναντίον της. Ούτε καν υπόνοια… Έβγαλε το κινητό του, το άναψε και βλαστήμησε ενώ περίμενε να εμφανιστεί στην οθόνη ο χώρος για να συμπληρώσει το πιν. Πληκτρολόγησε γρήγορα. Στα δυο χτυπήματα, από την άλλη πλευρά απάντησαν:
«Ασφάλεια, ανθρωποκτονιών…»
«Ποιος είναι; Ο Θεοδωρίδης είμαι…»
«Ο υπασπιστής κ. διοικητά! Δηλαδή ο… ο… Αναστασίου, ο δόκιμος!»
Γαμώ το! Ένα παιδάκι που, μόλις είχε βγει από τη σχολή.
«Δεν είναι κανείς άλλος εκεί;»
«Όχι κ. διοικητά! Είναι αργά… είναι τέσσερις και…»
«Μη με λες διοικητή. Διοικητής σου είναι ακόμη ο Παντάκης! Με την Τιτάκου τι έγινε; Είναι ακόμη εκεί»;
Ο δόκιμος απάντησε αμέσως. Σε εκείνον, όμως, φαινόταν λες κι είχαν περάσει αιώνες…
«Όχι κύριε διοικ…, ε… κ. Θεοδωρίδη ήθελα να πω! Την αφήσαμε, στις 9 το βράδυ»…
Την άφησαν! Πού πήγε; Πού βρισκόταν; Ήταν με το Διονύση; Ήταν μόνη της; Κινδύνευε; Γελούσαν εις βάρος του με το Διονύση οδηγώντας προς τα σύνορα; Τον διέκοψε ο Μίλτος:
«Ζήτα να ειδοποιήσει τα σύνορα! Αεροδρόμια, λιμάνια, ΚΤΕΛ, στη Θράκη, στη Δράμα, στους Ευζώνους, παντού! Ξύπνα, Κώστα»!
Ξύπνησε:
«Άκου, Αναστασίου! Ειδοποίησε αμέσως την Πρήχα! Να βγάλει διαταγή για να ψάξουν την Τιτάκου παντού! Ακούς; Παντού! Πες στη γενική ότι θα την ενημερώσω εγώ! Τώρα»!
«Μα…»
Το «μάλιστα» του δόκιμου έμεινε στον αέρα. Ο Κώστας είχε κλείσει το τηλέφωνο κι ετοιμαζόταν να καληνυχτίσει το Μϊλτο. Μόνον που ο Παντάκης στεκόταν απέναντί του, ντυμένος, έτοιμος για έξω.
«Τι με κοιτάς ρε μαλάκα; Μαζί το αρχίσαμε, μαζί θα το τελειώσουμε. Πάμε να βρούμε την Τιτάκου, μπας και καταλάβουμε τι στο καλό συμβαίνει εδώ»!
Σχόλια
μας έχετε πρήξει λίγο! δε μπορείτε να γράφετε πιο συχνά; δε μπορείτε να γράφετε μεγαλύτερα επεισόδια;
ώρες ώρες αναρωτιέμαι ποιος είναι χειρότερος από τον Καπουντζίδη! εσεις ή ο Γιωρίκας;
:-Ρρρ
Αγαπητή μου, είστε η πιο φανατική αναγνώστρια! Δε θα σας απογοητεύσω!
ΥΓ. Αλήθεια, γιατί στο βαζάκι η γοργονίτσα;
@ krotkaya
Μη βιάζεσαι! Πάμε να το φτιάξουμε! Εξάλλου, όπως λέει και ο τίτλος του κεφαλαίου, μπήκαμε στο βιράζ.
@ november
Δηλητηριώδη Νοέμβριε, κάμετε ως η χήρα στο κρεβάτι! Δεν το περίμενα από εσάς, εκτός κι αν το avatar είναι για ξεκάρφωμα και δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.
ο Καπουτζίδης την επόμενη δευτέρα θα δείξει το τελευταίο επεισόδιο.
ΕΣΕΙΣ??????
Εμείς, έχουμε καιρό...
:-Ρ