Μια ψήφος... Περπατούσε στους δρόμους της πόλης. Κοιτούσε τις προεκλογικές αφίσες. Λιγότερες από άλλη φορά. "Ξαφνικά απέκτησαν και... οικολογική συνείδηση", σκέφτηκε. Χαμηλόφωνα. Ήταν, πάντα, των χαμηλών τόνων... Κοιτούσε κάτω και παρατηρούσε ότι, αντίθετα από άλλες φορές, δεν πατούσε πάνω σε προεκλογικά φυλλάδια. Χαμογέλασε. "Ανάγκας και Θεοί πείθονται", ξανασκέφτηκε. Επίσης χαμηλόφωνα. (Αλήθεια, πώς κατάφερνε, ακόμη κι η σκέψη του να είναι χαμηλόφωνη; Ήταν προσόν, ή μειονέκτημα;) Εκεί που περπατούσε, άρχισαν να πέφτουν γύρω του μικρές προκηρύξεις. Ήταν στο χρώμα ενός από τα κόμματα. Είχαν το όνομα ενός απ' τους υποψηφίους. Σήκωσε το κεφάλι του ψηλά, να δει από πού ερχόταν όλη αυτή η ρύπανση. Το βλέμμα του θόλωσε... Σα να ήταν αεροπλάνο αυτό που περνούσε. Πάνω, μακριά. Κινούνταν αργά. Πετούσε προκηρύξεις κι αυτές, σύννεφο παλλόμενο, κατέληγαν στις πλάκες της πλατείας. Όλες ήταν άσπρες κι είχαν, με γαλάζια, κεφαλαία, γράμματα, γραμμένο: "Ναι"! Γύρι
KENA ΜΕΤΑΞΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ