diastimata

Έχει ζόρι σήμερα. Εδώ: http://tozorimou.blogspot.com/2011/10/blog-post.html

Ο ήλιος περνούσε από τα παραθυρόφυλλα κι έπεφτε, ακριβώς, στα μάτια του… Τρεμόπαιξε τα βλέφαρα κι άνοιξε τα μάτια. Τα ξανάκλεισε γρήγορα. Δεν άντεχε τόσο φως. Κάτι μουρμούρισε και σηκώθηκε με αργές κινήσεις. Φορούσε μόνον μια πιτζάμα από κάτω. Δεν άντεχε τη ζέστη των τελευταίων ημερών. Κοίταξε στο ημερολόγιο στον τοίχο. Δεκαπενταύγουστος. Άλλες εποχές, τέτοια μέρα, το

Έφυγε από κοντά μας, σήμερα το απόγευμα, σε ηλικία 86 ετών, ο ηθοποιός Γιώργος Φούντας, οποίος νοσηλευόταν τον τελευταίο καιρό σε ιδιωτική κλινική της Αθήνας. Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη, στις 11 το πρωί, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Άφησε τη σφραγίδα του στο ρόλο του "Μίλτου" στην ταινία "Στέλλα" του Κακογιάννη (πιο κάτω το βίντεο). Συνέχεια με κλικ εδώ .

... να τρέχω από τη μια δουλειά στην άλλη, να βλέπω φίλους να βγαίνουν στην ανεργία, να βλέπω μαγαζιά να διώχνουν ανθρώπους κι έπειτα να κλείνουν, να βλέπω χαμερπείς, γυμνοσάλιαγκες να σκαρφαλώνουν, να γίνονται προϊστάμενοι, να φουσκώνουν σα διάνοι, να γκαρίζουν σα γάιδαροι, να αλυχτάνε σα τα σκυλιά, να φιλούν κατουρημένες ποδιές, να χάνουν τη θέση τους, να πέφτουν από ψηλά (ακόμη στην πτώση είναι -και θα κάνουν πάταγο όταν πέσουν, θα σκορπίσουν και θα γεμίσει ο τόπος όλος σκατά) γιατί οι αρκούδες δεν πέτυχαν ποτέ, στο ρόλο του σχοινοβάτη. Είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή, σα ροκ συγκρότημα, με πίεση σταθερά εκεί στα 18, κιλά εκεί στα 130, σύντροφο εκεί, πνιγμένη στην αλκοόλη, ανίκητοι από τη ρουτίνα, μα βουτηγμένοι μέσα της, κινδυνεύοντες να την καταπιούμε και να γίνουμε, τελικά, ένα με αυτήν, έχοντάς την μέσα μας κι όχι όξω μας. Αλλά εμείς επιμένουμε, κόντρα στον καιρό, στους οχτρούς, στον ήλιο και στην οικονομική κρίση, που ο Γιώργος δεν έβλεπε πριν πάρει την ψήφο μας και βλέπει κα

Το γνώριζα από το πρωί, αλλά το χάρηκα ιδιαίτερα το βράδυ. Ο Κωστής παρουσίασε το βιβλίο του στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλέξανδρος, στη σκιά του Λευκού Πύργου, μόλις δυο βήματα από εκεί που εργάζομαι. Κι επειδή, ακριβώς, εργάζομαι, δεν μπορούσα να πάω, από κοντά, να του σφίξω το χέρι. Άλλωστε, αυτή η συνεχής δουλεία (συγνώμη, δουλειά ήθελα να γράψω) είναι που με απομάκρυνε από την εδώ "παρέα". Όμως δεν ήταν αυτή η λύπη μου στη σημερινή βραδιά. Η λύπη, με επισκέφθηκε λίγες ώρες αργότερα κι ενώ ο Τασούλης μόνταρε το θέμα του Κωστή, για να παίξει αύριο. Μου ήρθε μέσω skype: "Πέθανε ο κυρ-Τάκης"... Ο κυρ-Τάκης ήταν μορφή για τη Θεσσαλονίκη. Μαζί του έφυγε μια ολόκληρη εποχή. Μαζί του έφυγε κι η εποχή της αθωότητας για ΄μενα -αν και τώρα τελευταία, αυτή η αθωότητα χανόταν όλο και περισσότερο... Ο κυρ-Τάκης ο Νικολαϊδης ήταν το αφεντικό της "Δόμνας". Κι η Δόμνα ήταν το πιο παλιό στέκι της Θεσσαλονίκης, που επέμενε να παραμένει, κει πάνω στην Άνω Πόλη, ίδιο κι απαρά

ΥΠΟΘΕΣΗ: Νεαρή που περιμένει το boyfriend της, αποφασίζει να διασκεδάσει με ένα μπουκάλι σαμπάνιας. Την ώρα της μεγάλης έξαψης, το boyfriend έρχεται και αναλαμβάνει δράση ως το τέλος... ΚΡΙΤΙΚΗ: Περιμέναμε περισσότερα από ηθοποιούς με τέτοια πείρα. Δυστυχώς, η Τζούλια κι ο παρτενέρ της, αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Με τέτοια performance, η αγαπητή Τζούλια δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα κρατήσει, σε μια βδομάδα, στα χέρια της, το αγαλματάκι. Θα μείνει με ό,τι άλλο σκληρό έχει... Διεκπεραίωσε το ρόλο, μουρμούρισε τις ατάκες της και, συχνά-πυκνά, μπέρδεψε τα λόγια της. Ο παρτενέρ, στάθηκε στο ύψος του. Ίσως θα έπρεπε ο μεν σεναριογράφος να του δώσει περισσότερες ατάκες, ο δε σκηνοθέτης περισσότερα γκρο. Για τον πρώτο, δε νομίζουμε να περιμένει βραβείο. Οι διάλογοι ήταν φτωχοί και δε βοηθούσαν την πλοκή. Ο δεύτερος, περιορίστηκε να αντιγράψει άλλους μετρ του είδους. Τα κοστούμια, ταίριαζαν γάντι στους χώρους και την εποχή. ΝΑ ΤΟ ΔΩ; Αν μπορείς να το κατεβάσεις από torrents, δε χρε