Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο καρπός της αμαρτίας

Μα αγάπη μου, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι το παιδί δεν είναι δικό σου;
Ετικέτες

Σχόλια

Ο χρήστης Μαριλένα είπε…
τι καχυποψία κι αυτή του πατέρα :ΡΡ
15/10/08, 3:40 μ.μ.
Ο χρήστης An-Lu είπε…
Μα φτυστό κι από τους δυό είναι!
;-)
15/10/08, 5:20 μ.μ.
Ο χρήστης ria είπε…
πολύ καλό!

αλλά υπάρχει άντρας που να μην αμφιβάλλει για την πατρότητα των παιδιών του?
15/10/08, 9:24 μ.μ.
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ Μαριλενα

Είδες ο αφιλότιμος!

@ An-Lu

Τα πατουσάκια τα πήραμε από τη μαμά. Τα χειλάκια τα πήραμε από τη μαμά. Κι όλα τα άλλα τα πήραμε από το γείτονα...

@ ria

Εγώ! Έχεις δει φωτογραφία της κόρης μου; Δεν -μπορώ να- έχω καμία αμφιβολία!
16/10/08, 1:28 μ.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
χαχαχαχα!γαμάτο!!! ;)
16/10/08, 2:50 μ.μ.
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ εύη

Και, πέρα για πέρα, αληθινό!
16/10/08, 5:28 μ.μ.
Ο χρήστης Κωστής Γκορτζής είπε…
Να 'σαι καλά, γιατί πήξαμε στο άλλο αναπάντητο ερώτημα αυτόν τον καιρό:
Τίνος είναι ο Ευφραίμ;;;;; :-))))
17/10/08, 11:32 π.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
γλυκύτατο το ζεμπρογαϊδουράκι!
17/10/08, 10:04 μ.μ.
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ Κωστης Γκορτζής

Ομολογώ ότι το γαϊδουράκι ήταν γλυκύτατο! Όσο για τον Ευφραίμ, αυτός σίγουρα είναι... Απ-όλων.


@ krotkaya

Δεν είναι πανέμορφο; Όπως κάθε... μιγάς (και γιατί να το κρύψομεν άλλωστε).
18/10/08, 2:39 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν
20 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ
10 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα