Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν
Σχόλια
(με χαρά για τη ...γνωριμία)
Εμ, για όλα υπάρχει μία εξήγηση! Όπως, επίσης, για τη σημερινή μου καθυστέρηση. Σε λίγο θα βάλω ένα λινκ, που θα εξηγεί κι άλλα πράγματα για τις καθυστερήσεις μου.
(Γιατρέ μου, έχω καθυστέρηση... Τι να κάνω;)
@ Κωστης Γκορτζής
Κωστή, χαίρομαι για τη... γνωριμία! Προσπαθώ, ασφυκτιώ, δεν ξέρω πόσο θα αντέξω. Συνάντησα το επάγγελμα το 1983, όταν αυτά που τόσο σωστά και γλαφυρά περιγράφεις στο σχόλιό σου στο πρωτότυπο, δεν είχαν, ακόμη, γίνει καθεστώς, αλλά τα αντιμετωπίζαμε ως συμπεριφορές ελάχιστων κακών συναδέλφων. Τα πράγματα άλλαξαν. Δυστυχώς. Σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, που όσοι προσπαθούν να διατηρήσουν ένα επίπεδο, να μένουν εκτεθειμένοι -σχεδόν καθημερινά. Αντέχουμε. Κι ελπίζουμε.
ΥΓ. Στο επώνυμο blog αποφεύγω να απαντώ, κυρίως επειδή -δυστυχώς- οι επώνυμοι σχολιαστές-συνάδελφοι είναι ελάχιστοι και γίνονται ακόμη λιγότεροι όταν υπάρξει αντίλογος! Γι αυτό και απαντώ εδώ...
ΥΓ2. Γράφε εσύ! Κάποια στιγμή, θα αναγκαστούμε (οι... επαγγελματίες) να ανατρέξουμε στα γραπτά σου, για να αντλήσουμε στοιχεία. Γιατί τα εγκλήματα, αργά ή γρήγορα, αποκαλύπτονται. Έστω και όταν βρομούν τα πτώματα.