Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Παραπήγε το κακό!

Αδιανόητο! Είχα σκοπό να ποστάρω κάτι ευχάριστο, αλλά μετά το σημερινό, δεν έχω καμία όρεξη!
Για όσους δεν ξέρουν τι συνέβη, μπορούν να το πληροφορηθούν εδώ:
Δεν έχω λόγια... Μια ζωή χάθηκε έτσι, στο τζάμπα. Ένα κλεφτρόνι, ίσως υπό την επήρρεια ναρκωτικών, άρρωστο, κατάφερε να ξεφτιλίσει την Αστυνομία και να πάρει μια ζωή: Άρπαξε το υπηρεσιακό περίστροφο ενός αστυνομικού, έκλεψε περιπολικό, κράτησε ομήρους τα μέλη τετραμελούς οικογένειας και εκτέλεσε οδηγό του ΟΑΣΘ!
Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, οι αστυνομικοί άφηναν το πτώμα του άτυχου οδηγού αιμόφυρτο, στο λεωφορείο, σε απόσταση 50 μέτρων από τις δύο κόρες και τη γυναίκα του, επειδή... καθυστερούσαν να βρουν ιατροδικαστή! Κι οι επίσημες ανακοινώσεις έγιναν τρεις ώρες μετά τη σύλληψη του δράστη...
Η ενέργεια του υφυπουργού Εσωτερικών Παν. Χηνοφώτη, να θέσει σε διαθεσιμότητα τέσσερις αστυνομικούς και δύο διοικητές αστυνομικών τμημάτων, ήταν αυτονόητη. Ελπίζω, να αποδοθούν ευθύνες -γιατί υπάρχουν- και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι για αυτήν την ξεφτίλα και τον άδικο χαμό ενός οικογενειάρχη.
Η παραδοχή, από μέρους του διευθυντή Ασφαλείας Θεσσαλονίκης, Δημήτρη Παπαδόπουλου, ότι έγιναν πολλά λάθη, δείχνει, τουλάχιστον, ντομπροσύνη. Να περιμένουμε το επόμενο βήμα;

Σχόλια

Ο χρήστης Κωστής Γκορτζής είπε…
Πολύ λυπηρό το γεγονός.
Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι οι ντομπροσύνες και τα αυτονόητα δεν αρκούν για τη βελτίωση της κοινωνικής ασφάλειας.
Το κράτος και οι θεσμοί του (οιουδήποτε χρώματος) είναι ανίκανοι να παρακολουθήσουν τις κοινωνικές μεταβολές, την εξέλιξη της τεχνολογίας και και την μετεξέλιξη της εγκληματικότητας. Η οργάνωση, εκπαίδευση και στελέχωση της Αστυνομίας (βάλε και όποιον άλλον Δημόσιο Θεσμό θέλεις) βασίζεται στην κοινωνική υποδομή και νοοτροπία του 60 (για να μην πάω μακρύτερα). Ρουσφετολογικές προαγωγές, τοποθετήσεις, μεταθέσεις (οι 'καλοί' και 'ημέτεροι' αμείβονται με 'εύκολες' θέσεις, οι κακοί και αποδιοπομπαίοι στέλνονται στα 'κάτεργα' της υψηλής εγκληματικότητας), οργάνωση -στα χαρτιά- με κακέκτυπα αντίγραφα αλλοδαπών 'αστυνομιών', η ύπαιθρος και τα προάστεια των πόλεων δεν βλέπουν αστυνομικό ζωγραφιστό και οι μισοί αστυνομικοί κάθονται αχρησιμοποίητοι. Η 'τσιχλόφουσκα' του 'έχουμε έλλειψη προσωπικού' σκάει στα μούτρα τους όταν γίνεται μια απλή σύγκριση με τον αριθμό των αστυνομικών δημοσιοϋπάλληλων ανά κάτοικο με αυτόν οποιουδήποτε επί γης κράτους...
Αν ασχοληθεί μ' αυτά ο Ναύαρχος Χηνοφώτης και δεν βουλιάξει σε ημίμετρα αντιστάθμισης του πολιτικού κόστους της τελευταίας τραγικής 'πατάτας', μπορεί και να γίνει ένα βήμα μπροστά. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...
Ο χρήστης UrbanTulip είπε…
αγαπημενε, θελω να μου πεις μια φορα που εγινε το σωστο και η δικαιοσύνη ( και τα "οργανα της τάξεως") δεν ήταν τυφλή. σε προκαλώ!
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ κωστής γκορτζής

Δυστυχώς, έχεις δίκιο.. Όλα αυτά μαζί. Χθες, μάθαμε ότι ο αστυνομικός αυτός είχε αποταχθεί και επέστρεψε στο σώμα με δικαστική απόφαση. Σήμερα βγήκε πρώην συνδικαλιστής (προφανώς φίλος του) και δήλωσε ότι ήταν ικανός αστυνομικός, αλλά τον... κυνηγάει η Δεξιά (δεν έχει σημασία, θα μπορούσε να είναι το ΠΑΣΟΚ, η Αριστερά, ο Συνασπισμός, ο ΛΑΟΣ)! Κι έτσι να είναι, δικαιώνεσαι για όσα λες για το ρουσφέτι... Αν είναι δυνατόν, η Ασφάλειά μας και η απόδοση της δικαιοσύνης να αφήνεται στα χέρια ανθρώπων με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία.

@ UrbanTulip

Τουλίπα μου, καλά θα ήταν να είναι τυφλή. Πολύ φοβάμαι ότι, σε κάποιες περιπτώσεις, σηκώνει το μαντήλι από το ένα μάτι και κρυφοκοιτάζει...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ