Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μια ακατάστατη σειρά πτωμάτων – Η έβδομη

Είχε καιρό να βγει έξω. Από τότε που είχε χαθεί η Άννα, δεν είχε όρεξη για βόλτες. Αυτή η επίσκεψή της στα κεντρικά της Ασφάλειας, όμως, η κουβέντα με τον αστυνόμο Θεοδωρίδη, της δημιούργησε την ανάγκη να δει κόσμο, να περπατήσει και να κινηθεί ανάμεσα σε παλιούς γνωστούς. Κι έτσι βρέθηκε στο παλιό τους στέκι. Εκεί που Σοφία και Άννα χάνονταν από τους υπόλοιπους, στα σκοτεινά τραπέζια, για να ανταλλάξουν φλογερά φιλιά. Μόνον που, αυτήν τη φορά, διάλεξε το μπαρ.
«Μοναχούλι μου το χρυσό μου»;
Το μόνο στρέιτ πάνω στον Ηρακλή ήταν η κολόνια του. Ήταν ομοφυλόφιλος και δεν το έκρυβε. Αντίθετα, το φώναζε. Αν και για την περίπτωσή του, η έκφραση «το έκραζε», θα ταίριαζαν περισσότερο.
«Μοναχούλι, Ηρακλή, μοναχούλι. Αλλά δεν το βάζω κάτω».
«Αυτό έλειπε μωρό μου! Με τέτοια μάτια, με τέτοιο κορμί! Αχ και να ΄χα το κορμί σου! Κάθε βράδυ, θα πετούσα από παρτούζα σε παρτούζα! Πέντε-πέντε θα τους ξεπέταγα»!
«Ε, όχι κι έτσι ρε Ηρακλή! Μία μου φθάνει εμένα»…
«Ναι γλυκιά μου, αλλά να είναι δικιά μας. Σίγουρη. Όχι σαν τη ξέμπαρκη που μάζεψες από το νοσοκομείο. Λεσβία κατά περίσταση. Δεν είχε πούτσο πρόχειρο και διάλεξε τη γλώσσα»!
«Ηρακλή»!
«Ε, καλά τώρα! Αφού το ξέρεις ότι έχω δίκιο, μωρή! Τι Ηρακλή και ξε-Ηρακλή; Άντε βρες κανα πιτσιρίκι να το βάλεις να σε γλύψει να δεις χαρά στα σκέλια σου»!
Ήταν έτοιμη να μαλώσει, αλλά με τον Ηρακλή δεν έβρισκες άκρη. Και τότε είδε τον διπλανό της. Μιλούσε στον Ηρακλή:
«Άστο, μωρή, το κορίτσι! Δε βλέπεις ότι δεν είναι καλά; Νομίζεις ότι όλοι σαν εσένα είναι»;
«Κοίτα τον που πήρε θάρρητα, δυο μέρες, όλες κι όλες, πελάτης… Με τη Σοφία γνωριζόμαστε χρόνια, χρυσό μου»!
«Ναι γλυκιά μου, αλλά όλες οι ώρες δεν είναι ίδιες. Άστηνα να πιει κανά δυο τρία ποτά και μετά πες ό,τι θες»…
«Ας μην τον είχες τρίτο πόδι και σιγά μη σ΄ άκουγα. Ζαβό, έ ζαβό. Τέλος πάντων…»
Στη λέξη ζαβό, το βλέμμα του άγνωστου είχε αλλάξει. Λες κι είχε σκληράνει. Ή, μήπως, απλά της είχε φανεί έτσι; Μπα… Του χαμογέλασε, σήκωσε το ποτήρι με τη βότκα λεμόνι και του έγνεψε:
«Γεια σου»!
«Στην υγειά σου, χρυσό μου! Στα βάσανά μας»!
Ήπιαν από μια γερή γουλιά. Τρεις βότκες μετά, είχαν βρεθεί σε ένα από τα τραπέζια, με τον άγνωστο να της περιγράφει με σπαρταριστό τρόπο πώς έκαναν έρωτα, χθες, στις τουαλέτες, με τον Ηρακλή και πώς μπήκε το αφεντικό και τους έπιασε στα πράσα, ουρλιάζοντας που οι πελάτες το είχαν κάνει σελφ σέρβις κι έπαιρναν ό,τι ήθελε ο καθένας από το μπαρ. Γελούσε με την καρδιά της, μάλλον από ανάγκη, παρά από την ιστορία. Αν και αυτή η αδελφή ήξερε να μιλάει.
Έφυγαν μαζί. Παραπατούσε από το ποτό.
«Πώς θα πάω, έξι το πρωί, στη δουλειά…»
«Μην πας, χρυσό μου! Πάρε τους τηλέφωνο και πες πως ξεκατινιάστηκες όλο το βράδυ και δεν μπορείς να σύρεις τα πόδια σου. Και τι έγινε»;
«Δε γίνονται αυτά…»
Περπατούσαν στο σκοτεινό δρομάκι. Γελούσαν. Αλλά όταν άκουσε αυτό που ξεστόμισε, της κόπηκε το γέλιο:
«Στα νοσοκομεία απαγορεύεται να αρρωστήσει κανείς»;
Ήταν σίγουρη. Δεν του είχε πει τίποτα για τη δουλειά της. Εξάλλου, μιλούσε συνέχεια αυτός. Ακόμη κι όταν ο Ηρακλής τους πρότεινε να πάνε σπίτι του, να τον περιμένουν όταν θα σχολούσε, για να μιλήσουν, εκείνος συνέχιζε να μιλάει ασταμάτητα. Ήταν σίγουρη, αν και ήταν μεθυσμένη.
Προσπάθησε να στηριχθεί στα πόδια της. Ένοιωσε τα χέρια του να τη στηρίζουν. Ήταν αρκετά δυνατός. Συνοφρυώθηκε.
«Πώς είπαμε ότι σε λένε»;
«Δεν είπαμε, χρυσό μου… Όλο το βράδυ, σημασία δε μου έδωσες»…
«Όχι, πως… Και πώς σε λένε»;
«Διονύση»…
Η φωνή του ακούστηκε διαφορετική. Θα έπαιρνε όρκο πως αυτός δίπλα της, δεν ήταν αδελφή… Έκανε να τραβηχτεί. Την κράτησε σφιχτά:
«Μη βιάζεσαι, Σοφία. Σε λίγο, θα συναντήσεις την Άννα»!
Άνοιξε το στόμα της να φωνάξει. Δεν τα κατάφερε. Ένα μαντήλι της έκλεισε το στόμα, μια μυρωδιά την τύλιξε… Όλα ήταν θολά και, σιγά – σιγά, σκοτείνιαζαν…
Όταν η λεπίδα θα έκοβε την καρωτίδα πέρα ως πέρα κι όταν θα συνέχιζε με τον δεξιό της καρπό, δε θα καταλάβαινε το παραμικρό. Το χλωροφόρμιο είχε κάνει τη δουλειά του. Η ψυχή της είχε πετάξει κι έψαχνε αυτήν της Άννας, όταν ο δολοφόνος έσερνε το άψυχο σώμα της πιο βαθιά στο δάσος και το πετούσε σ έναν λάκκο που είχε ανοίξει από νωρίς…

Συνεχίζεται…

Σχόλια

Ο χρήστης diastimata είπε…
Λόγω ενός αιφνιδίου προβλήματος με το ADSL (εκτός από προβλήματα ως τώρα τίποτε άλλο), το επεισόδιο κρεμάστηκε καταμεσήμερο. Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Ελπίζω ότι δε θα επαναληφθεί.

@ krotkaya
Στο προηγούμενο επεισόδιο, απάντηση με emai κι όλα τα σχετικά. Επισκέφθηκα το serialkilling.blogspot.com κι ομολογώ ότι έκανες πολύ καλή δουλειά. Ελπίζω να μη χρεώνεις ακριβά...
Ο χρήστης An-Lu είπε…
mprrrrrrrrrrrrrrrrrr!!!!!!
Ο χρήστης november είπε…
Ψέμματα είπε αυτός ότι τον λένε Διονύση. Δεν είναι αυτος, είναι πολύ απλό.
Ο χρήστης Кроткая είπε…
Ρε συ Νοέμβριε, πού τα ξέρεις όλα αυτά;

Έχω μείνει άναυδη!! Τι ταλέντο είστε εσείς, ω συγγραφεύ! Και επί τέλους δεν κάνετε δέκα μέρες να ανεβάσετε καινούριο επεισόδιο.

Θα λάβετε μέηλ πάραυτα!!!
Ο χρήστης november είπε…
Δεν τα ξέρω, τα υποθέτω. Όπως όταν βλέπω μια ταινία!
Ο χρήστης NinaC είπε…
Μήπως να σας πάρω να γράφετε στα εγκλήματα;
Ο χρήστης iris είπε…
άντε πάλι. Τι είσαι βρε παιδί μου εσύ; Τι εξέλιξη είναι αυτή; Περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια (και πάλι!)
Ο χρήστης iris είπε…
άσχετο αλλά μου φαίνεται πως μόνο οι γυναίκες διαβάζουμε αυτή την ιστορία... τόσο αιμοβόρες είμαστε και οι άνδρες έχουν γίνει πιο μαλθακοί;;;;
Ο χρήστης Sophia Choleva είπε…
Αχ, βρε το Σοφάκι , ήταν και συνονόματη κρίμα … Ζωή σε λόγου μας !!!!
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ an-lu
Διαθέτουμε κουβερτούλα (πικέ -λόγω Ιουνίου) στην περίπτωση που αισθάνεστε ρίγος...

@ november
Όσο πιο απλά, τόσο πιο καλά. Παλιά κινέζικη παροιμία

@ krotkaya
Σας μερσώ μαντάμ. Εν αναμονή.

@ composition doll
Is this a proposal?

@ avra
Χε! Μην το πεις σε krot και Νοέμβριο, αλλά έχω κάνει και χειρότερα. Ως φοιτητής μοίραζα, επί τρία χρόνια, κάθε μέρα (εκτός ΣουΚου) σε συμφοιτητές επεισόδια φοβερής σαπουνόπερας με απανωτές ανατροπές! Συμφοιτήτρια δεν άντεξε και άλλαξε επαγγελματικό προσανατολισμό, ενώ μία άλλη, μετά τα τρία χρόνια, άλλαξε πόλη. Λες να φταίω;

@ iris
Όσον αφορά την πλοκή, διάβασε την απάντηση στην avra. Όσον αφορά το αιμοβόρικο των θηλεων, μάλλον είστε πιο εξοικειωμένες από τα αρσενικά (άσχημες μέρες μηνός, γέννα κ.λπ. κ.λπ.) αλλά ας μην ανοίξουμε φιλοσοφική συζήτηση. Πάντως ΟΛΕΣ οι φίλες μου βλέπουν με ευχαρίστηση θρίλερ, ενώ αρκετοί φίλοι μου ή (δήθεν) τα σνομπάρουν, ή προτιμούν "μια κωμωδία, για να μην ψυχοπλακωθούμε βραδιάτικα, βρε αδερφέ"!

@ sophie_jamaica
Καλώς ήρθες (από τη μακρινή Τζαμάικα). Γιατί βρε παιδάκι μου δεν έγραφες νωρίτερα ένα σχόλιο να αλλάξω την τύχη της Σοφίας;
Ο χρήστης Кроткая είπε…
σας σχολιάζουν και στο άλλο, μην τους φτύνετε!

μα όλα εγω πρέπει να στα λέω πια!!!

τα κλειδιά τα πήρες?
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ krotkaya

Μόλις. Πολλή δουλειά, Πέμπτη βράδυ. Δεν άντεξα. Έκλειναν τα ματάκια μου. Αλλά έρχεται Σαββατοκύριακο! Χε χε χε!!!
Ο χρήστης Lupa είπε…
Η κροτ είναι φοβερή ατζέντισσα αγαπητέ.
Όσα και να χρεώνει για τις υπηρεσίες της , τα αξίζει και να μου το θυμηθείτε: μια μέρα όλοι οι wanna be συγγραφείς θα την θέλουν για agent και εσείς θα απολαμβάνετε τα προνόμια του 'φτουκα πρώτος"
Χάρη στην καπάτσα αυτή ελληνοβέλγα μαφιόζα, διάβασα απνευστί τα επεισόδια 1-33 και δηλώνω κολημμένη με τη μπάλα εντελώς.
Προς το παρόν δεν θα απειλήσω τη σωματική σας ακεραιότητα για να ανεβάσετε τη συνέχεια. Παρακαλώ μη με αναγκάσετε να το κάνω καθυστερώντας την.
Διατελώντας με τιμή,
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ lupa
Αγαπητή λύκαινα,
καλώς ήρθες στο φτωχικό μου. Ευχαριστώ για την κατανόηση. Η αλήθεια είναι ότι, λόγω δουλειάς, δεν προλαβαίνω και πολλά. Για παράδειγμα, η Κωλοδουλειά (kolodoulia.blogspot.com) έμεινε στη μέση, τζάμπα και βερεσέ. Κάποια στιγμή θα ήθελα να την ολοκληρώσω. Αλλά όσον αφορά την Ακατάστατη σειρά πτωμάτων, ε, αυτή βαίνει, πλέον, προς το ευτυχισμένο (χα! αποκλείεται!) τέλος της.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
www.arelis.gr
περιεχει το ερωτονομικον
με τα πιο αγρια οργια ανδρων και γυναικων ever

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ