Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

...ο ΠΑΟΚ δεν πεθαίνει!


Δεν έχω σκοπό να σας ξενερώσω. Ναι, το ξέρω. Αλλιώς ξεκινήσαμε κι αλλού πορευόμαστε. Το κάναμε, άλλωστε, τραγούδι. Εμείς γι αλλού κινήσαμε γι αλλού/ κι αλλού η ζωή μας πάει.
Μόνον που στην περίπτωση του ΠΑΟΚ, δεν μπορείς ν αφήσεις το παράθυρο ανοικτό, να μπει δροσιά του Μάη, γιατί το πιο πιθανό είναι να μπει κανένας Νεογούμενος, να κλέψει και το βίντεο και τον εκτυπωτή.
Θέλουμε δε θέλουμε, το ποδόσφαιρο είναι ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο. Κι ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ, αντικατοπτρίζουν τους πόθους και τα όνειρα χιλιάδων. Πρόσφυγες ήρθαν στη Σαλονίκη (με το λάμδα παχύ). Τουρκόσπορους τους έλεγαν οι Έλληνες, γκιαούρηδες οι Τούρκοι. Ξεσπιτώθηκαν -άθελά τους- από την Πόλη. Για να θυμούνται τον τόπο τους, έκαμαν τον ΠΑΟΚ. Έχτισαν, με τα χέρια τους, την Τούμπα. Γι αυτό έβαλαν σήμα τον δικέφαλο. Γι αυτό φορούν μαύρα -πενθούν.
Μη βιαστείτε να πείτε ότι μ' έπιασε εθνικοαπελευθερωτικός παροξυσμός. Σας διαβεβαιώνω, δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Μόνον που, βλέπετε, η γιαγιά μου ήταν Σμυρνιά. Κι έκλαιγε όταν μιλούσε για το σπίτι της. Μόνον που αυτή η πόλη έχει γεμίσει -πάλι- πρόσφυγες. Που κλαίνε όταν θυμούνται τις δικές τους Σμύρνες και Πόλεις.
Και τώρα, 80 χρόνια μετά, ο ΠΑΟΚ πεθαίνει. Γίνανε πολλά για να φθάσουμε εδώ. Οι οπαδοί έδιωξαν τον Γιώργο Παντελάκη, τον Πέτρο Καλαφάτη, τον Χάρη Σαββίδη, τον Γιάννη Δεδέολγου, τον Θωμά Βουλινό, τον Γιώργο Μπατατούδη. Καθένας που έφευγε, βύθιζε τον ΠΑΟΚ στα χρέη, όλο και πιο πολύ. Καθένας που ερχόταν, γλυκαινόταν από την εξουσία κι αποφάσιζε να γίνει σωτήρας. Σίγουρα όλοι έχασαν αρκετά. Οι πρόεδροι τα λεφτά τους. Ο ΠΑΟΚ τη δύναμή του.
Τώρα τι γίνεται; Εμφανίστηκαν επενδυτές. Ο Ιβάν Σαββίδης, Ελληνικής καταγωγής Ρώσος, γεννημένος στη Γεωργία, καπνέμπορος. Ο καπετάν Γιάννης Καμπάνης, πλοιοκτήτης και (όπως μπορούσε κανείς να καταλάβει από τη φωτογραφία του) μπον βιβέρ. Κάτι ακούστηκε για Αγγελόπουλο, αλλά μάλλον δεν της ταιριάζουν της Γιάννας Αγγελοπούλου τα βόρεια προάστια. Μόνον που κανείς δεν αγόρασε.
Ο Αγγελόπουλος έφυγε νωρίς. Ο Σαββίδης ήρθε στη Θεσσαλονίκη για τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού και, αντί για το ξενοδοχείο όπου γινόταν η συνεδρίαση, βρέθηκε στο γήπεδο, με ασπρόμαυρο κασκόλ στο λαιμό. Ο καπετάν Γιάννης Καμπάνης περιμένει γραπτή απάντηση στην πρότασή του. Όλοι αναλάμβαναν τα 20.000.000 ευρώ χρέη της ομάδας (λες και μιλούσαν για κουμπιά κι όχι για λεφτά, για μπικικίνια, για μπακίρια -σαν τη Ντάλια του Παρά Πέντε, με τα μοβ και τα μπλε της), αρκεί να έπαιρναν τη χρήση του γηπέδου.
Ανάμεσά τους, ο ερασιτέχνης ΠΑΟΚ. Ο πρόεδρος του Πανθεσσαλονίκειου Αθλητικού Ομίλου Κωνσταντινουπολιτών Θανάσης Κατσαρής. Στο Σαββίδη, που κατέθεσε γραπτή πρόταση δεν απάντησε ακόμη. Στον καπετάν Γιάννη, άλλα του είπε στο κότερο, στο Φλοίσβο κι άλλα ανακοίνωσε από την Τούμπα. Τον Αγγελόπουλο τον είδε μόνο από φωτογραφία. Άντε να μίλησαν στο κινητό -και πολύ λέω.
Αλλά πού να δώσει το γήπεδο ο Θανάσης ο Κατσαρής. Το ερείπιο της Τούμπας, με τα έργα που έγιναν γύρω του, από καλύβα του Καραγκιόζη μπορεί να προκύψει Σεράι. Υποψήφιοι πασάδες υπάρχουν δύο: ο Σαββίδης κι ο Καμπάνης. Το ρόλο της Βεζυροπούλας, όπως το πάει, θα τον παίξει, τελικά, ο Κατσαρής. Να δούμε ποιός θα παίξει το ρόλο του Βεληγκέκα. Και ποιος του Μπαρμπαγιώργου.
Αυτό, όμως, που έχει σημασία, είναι ποιος βρίσκεται πίσω από τον μπερντέ. Ποιος κινεί τις φιγούρες. Ποιός είναι ο Σπαθάρης, ρε παιδιά...

ΥΓ 1. Συγχωρέστε μου τον αθλητικό οίστρο. Δεν θα το ξανακάνω. Μόνο που αυτή η πόλη, εδώ και δυο μέρες ασχολείται με τον νεκροζώντανο δικέφαλο και με τον ολοζώντανο Μπόμπι, τον πύθωνα των τριών μέτρων, που το έσκασε από το σπίτι του και κόβει βόλτες στους Αμπελόκηπους. Κι εγώ σιχαίνομαι (όπως ο Ιντιάνα Τζόουνς) τα φίδια.


ΥΓ 2. Τη φωτογραφία την έκλεψα από το σάιτ των οπαδών του ΠΑΟΚ -αυτών της Θύρας 4. Αλήθεια, για ποιόν χτυπά η καμπάνα;

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
1. Το γήπεδο πρέπει να παραχωρηθεί. Η λογική και οι νόμοι της αγοράς αυτό υπαγορεύουν.
2. Για το "φίλο" μας τον Ζουρ γιατί δε λες τίποτε?
3. Φυσικά και ΔΕΝ ειμαι ΠΑΟΚ.
Ο χρήστης diastimata είπε…
Τι να πει για το Ζουράρι κανείς. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.
Να δοθεί ρε φίλε το γήπεδο, κανείς δεν λέει όχι. Ή, μάλλον, λέει ο Κατσαρής. Τώρα γιατί... δεν ξέρω. Κάποιοι λένε ότι τον απειλούν. Ποιοί;
ΠΑΟΚ δεν είσαι, αλλά από ότι ξέρω, δικεφαλίζεις κι εσύ
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Δεν ξέρω για τις απειλές. Γιατί να μην δοθεί το γήπεδο? Για να μην χαθεί ένα πολύτιμο περουσιακό στοιχείο? Όταν όμως σε πνίγουν τα χρέη, πολύ απλά πουλάς. Βέβαια υπάρχουν και άλλες εθνικές κατηγορίες...
Θεωρητικά δικεφαλίζω, ουσιαστικά Παναχαϊκίζω...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Άσε μας ρε φιλαράκι με τον Μπάοκ σου. Εδώ λέμε, πάει ο Αναστόπουλος...
Ο χρήστης diastimata είπε…
Βρε να δοθεί το γήπεδο. Χίλιες φορές να δοθεί.
Μου φαίνεται, όμως, ότι ο Κατσαρής θέλει να το παίξει Σουπεράς. Όπως οι Σουπεράδες στον Άρη, να σώσει μόνος του τον ΠΑΟΚ και να γίνει μάγκας.
Μόνον που οι Σουπεράδες είχαν και το στρατό τους. Αυτός είναι μόνος

ΥΓ. Παναχαϊκίζεις, λοιπόν. Δαβουρλή! Ε, Δαβουρλή!
Ο χρήστης diastimata είπε…
Και τώρα..;!
Ποιος θα ντύνεται ως μανεκέν εξ Ιταλίας στον πάγκο;
Αυτός ο Νίκος ήταν μία κάποια λύσις

(συγχώρα με Κωνστναντίνε)
Ο χρήστης Charlie Alexandra είπε…
kala kaneis kai ta xoneis gia ta athlitika pros epimorfosin imon, ton neoteron PAOKtsidon... evge...
(by the way, an paraxorithei to gipedo... xaireta tin tin aleksandreia pou xaneis.... kanenas eilikrinis paoktsis me agapi gia tin omada de tha to zitage afto os oro... enan tetoio xreiazetai i omada, oxi enan stigno epixeirimatia)
Ο χρήστης Ελπίδα είπε…
Εσένα πρέπει να σου γνωρίσω τον άντρα μου, να τα λέτε. Φανατικός Παοκτζής!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ