Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σπόρια

Άκου να δεις...
Ο Θανασάκης ακόμη δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που είχε ακούσει: Σ' ένα νησί στον Αρκτικό κύκλο, το Σβάλμπαρτ, οι Σκανδιναβοί ετοιμάζουν μια αποθήκη... σπόρων! Θα βάλουν εκεί (άκουσον... άκουσον...) 1,5 δισεκατομμύρια σπόρους από τρία εκατομμύρια ποικιλίες φυτών. Όλα αυτά, μέσα σ΄ ένα τεράστιο ψυγείο.
Γιατί σ' αυτό το νησί; Επειδή -λένε- αν χαλάσουν τα συστήματα και ανέβει η θερμοκρασία, θα σταματήσει στο 0, αφού το νησί είναι στον αρκτικό κύκλο.
Γιατί το κάνουν; Επειδή -λένε- αν γίνει καμία οικολογική καταστροφή, ή κανένας πυρηνικός πόλεμος, αυτοί που θα επιζήσουν θα έχουν να καλλιεργήσουν.
Καλή ιδέα, δε λέω. Γι αυτούς που θα επιζήσουν... Όσο για τους υπόλοιπους, θα γίνουν λίπασμα για τους σπόρους.
Η τέλεια ανακύκλωση, δηλαδή

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Και, αν έχω καταλάβει καλά από τις πληροφορίες που δίνετε για τον εαυτό σας, εσείς κ. Diastimata θα αποτελέσετε λίπασμα για μεγάλη έκταση (κακό χιούρορ, can't help it). Όσο για το προηγούμενο ποστάκι... ε, 40 και κάτι δεν είστε δα και τόοσο μεγάλος... keep up the good work, Νοέμβριος
Ο χρήστης Charlie Alexandra είπε…
na sou po diastimata, einai standard oti piran apo oooolous tous sporous? oxi, tpt allo, na ksero an tha prospathiso na epivioso... an aksizei ton kopo vre aderfe...
Ο χρήστης diastimata είπε…
Από όλους, από όλους
Και τα νέα λένε ότι στην Αγγλία κρατούν και DNA (πάλι για καμία στραβή, που θα λοξοδρομήσει κανένας πυραυλάκος με πυρηνική γόμωση)
Ο χρήστης diastimata είπε…
Από όλους, από όλους
Και τα νέα λένε ότι στην Αγγλία κρατούν και DNA (πάλι για καμία στραβή, που θα λοξοδρομήσει κανένας πυραυλάκος με πυρηνική γόμωση)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ