...ο ΠΑΟΚ δεν πεθαίνει!

Δεν έχω σκοπό να σας ξενερώσω. Ναι, το ξέρω. Αλλιώς ξεκινήσαμε κι αλλού πορευόμαστε. Το κάναμε, άλλωστε, τραγούδι. Εμείς γι αλλού κινήσαμε γι αλλού/ κι αλλού η ζωή μας πάει.

Μόνον που στην περίπτωση του ΠΑΟΚ, δεν μπορείς ν αφήσεις το παράθυρο ανοικτό, να μπει δροσιά του Μάη, γιατί το πιο πιθανό είναι να μπει κανένας Νεογούμενος, να κλέψει και το βίντεο και τον εκτυπωτή.
Θέλουμε δε θέλουμε, το ποδόσφαιρο είναι ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο. Κι ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ, αντικατοπτρίζουν τους πόθους και τα όνειρα χιλιάδων. Πρόσφυγες ήρθαν στη Σαλονίκη (με το λάμδα παχύ). Τουρκόσπορους τους έλεγαν οι Έλληνες, γκιαούρηδες οι Τούρκοι. Ξεσπιτώθηκαν -άθελά τους- από την Πόλη. Για να θυμούνται τον τόπο τους, έκαμαν τον ΠΑΟΚ. Έχτισαν, με τα χέρια τους, την Τούμπα. Γι αυτό έβαλαν σήμα τον δικέφαλο. Γι αυτό φορούν μαύρα -πενθούν.
Μη βιαστείτε να πείτε ότι μ' έπιασε εθνικοαπελευθερωτικός παροξυσμός. Σας διαβεβαιώνω, δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Μόνον που, βλέπετε, η γιαγιά μου ήταν Σμυρνιά. Κι έκλαιγε όταν μιλούσε για το σπίτι της. Μόνον που αυτή η πόλη έχει γεμίσει -πάλι- πρόσφυγες. Που κλαίνε όταν θυμούνται τις δικές τους Σμύρνες και Πόλεις.
Και τώρα, 80 χρόνια μετά, ο ΠΑΟΚ πεθαίνει. Γίνανε πολλά για να φθάσουμε εδώ. Οι οπαδοί έδιωξαν τον Γιώργο Παντελάκη, τον Πέτρο Καλαφάτη, τον Χάρη Σαββίδη, τον Γιάννη Δεδέολγου, τον Θωμά Βουλινό, τον Γιώργο Μπατατούδη. Καθένας που έφευγε, βύθιζε τον ΠΑΟΚ στα χρέη, όλο και πιο πολύ. Καθένας που ερχόταν, γλυκαινόταν από την εξουσία κι αποφάσιζε να γίνει σωτήρας. Σίγουρα όλοι έχασαν αρκετά. Οι πρόεδροι τα λεφτά τους. Ο ΠΑΟΚ τη δύναμή του.
Τώρα τι γίνεται; Εμφανίστηκαν επενδυτές. Ο Ιβάν Σαββίδης, Ελληνικής καταγωγής Ρώσος, γεννημένος στη Γεωργία, καπνέμπορος. Ο καπετάν Γιάννης Καμπάνης, πλοιοκτήτης και (όπως μπορούσε κανείς να καταλάβει από τη φωτογραφία του) μπον βιβέρ. Κάτι ακούστηκε για Αγγελόπουλο, αλλά μάλλον δεν της ταιριάζουν της Γιάννας Αγγελοπούλου τα βόρεια προάστια. Μόνον που κανείς δεν αγόρασε.
Ο Αγγελόπουλος έφυγε νωρίς. Ο Σαββίδης ήρθε στη Θεσσαλονίκη για τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού και, αντί για το ξενοδοχείο όπου γινόταν η συνεδρίαση, βρέθηκε στο γήπεδο, με ασπρόμαυρο κασκόλ στο λαιμό. Ο καπετάν Γιάννης Καμπάνης περιμένει γραπτή απάντηση στην πρότασή του. Όλοι αναλάμβαναν τα 20.000.000 ευρώ χρέη της ομάδας (λες και μιλούσαν για κουμπιά κι όχι για λεφτά, για μπικικίνια, για μπακίρια -σαν τη Ντάλια του Παρά Πέντε, με τα μοβ και τα μπλε της), αρκεί να έπαιρναν τη χρήση του γηπέδου.
Ανάμεσά τους, ο ερασιτέχνης ΠΑΟΚ. Ο πρόεδρος του Πανθεσσαλονίκειου Αθλητικού Ομίλου Κωνσταντινουπολιτών Θανάσης Κατσαρής. Στο Σαββίδη, που κατέθεσε γραπτή πρόταση δεν απάντησε ακόμη. Στον καπετάν Γιάννη, άλλα του είπε στο κότερο, στο Φλοίσβο κι άλλα ανακοίνωσε από την Τούμπα. Τον Αγγελόπουλο τον είδε μόνο από φωτογραφία. Άντε να μίλησαν στο κινητό -και πολύ λέω.
Αλλά πού να δώσει το γήπεδο ο Θανάσης ο Κατσαρής. Το ερείπιο της Τούμπας, με τα έργα που έγιναν γύρω του, από καλύβα του Καραγκιόζη μπορεί να προκύψει Σεράι. Υποψήφιοι πασάδες υπάρχουν δύο: ο Σαββίδης κι ο Καμπάνης. Το ρόλο της Βεζυροπούλας, όπως το πάει, θα τον παίξει, τελικά, ο Κατσαρής. Να δούμε ποιός θα παίξει το ρόλο του Βεληγκέκα. Και ποιος του Μπαρμπαγιώργου.
Αυτό, όμως, που έχει σημασία, είναι ποιος βρίσκεται πίσω από τον μπερντέ. Ποιος κινεί τις φιγούρες. Ποιός είναι ο Σπαθάρης, ρε παιδιά...

ΥΓ 1. Συγχωρέστε μου τον αθλητικό οίστρο. Δεν θα το ξανακάνω. Μόνο που αυτή η πόλη, εδώ και δυο μέρες ασχολείται με τον νεκροζώντανο δικέφαλο και με τον ολοζώντανο Μπόμπι, τον πύθωνα των τριών μέτρων, που το έσκασε από το σπίτι του και κόβει βόλτες στους Αμπελόκηπους. Κι εγώ σιχαίνομαι (όπως ο Ιντιάνα Τζόουνς) τα φίδια.


ΥΓ 2. Τη φωτογραφία την έκλεψα από το σάιτ των οπαδών του ΠΑΟΚ -αυτών της Θύρας 4. Αλήθεια, για ποιόν χτυπά η καμπάνα;