Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΕΚΛΟΓΩΝ


ΕΓΩ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙ
ΔΕ ΓΙΝΟΜΑΙ


ΤΑ ΛΕΜΕ
ΜΕΤΑ ΤΙΣ 17...

Σχόλια

Ο χρήστης november είπε…
Είσαι πολυ ωραίοοος... βεβαίως, βεβαίως....
Ο χρήστης ΠΡΕΖΑ TV είπε…
Σωστος!!!!!
Ο χρήστης kanataki είπε…
ναι αλλά ο κύριος της φωτο παραπέμπει σε γνωστό πρότυπο αμερικανικού πολιτικού.

και ερωτώ:
είναι τοποθέτηση ή σατανική σύμπτωση???
Ο χρήστης iris είπε…
το καλύτερο πράγμα κάνεις.

Θα περιμένουμε ...
Ο χρήστης NinaC είπε…
See you later, diastimatagator!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
...και καλή ψήφο!;pppp
Ο χρήστης Μαριλένα είπε…
Περιστέρι ίσως; :ΡΡ

Καλησπέρα :))
Ο χρήστης november είπε…
Πάντως Διαστηματάκι, επειδή πολύ στον αφρό τη βγάζεις, δεν σου βάζει κανείς το πιστόλι στον κρόταφο να γράψεις για τις εκλογές (opinion leader, εσύ!). Θα μπορούσες να γράφεις περί ανέμων και υδάτών, όπως κάνεις συνήθως (Σκέψεις του Καφέ, Καλημέρα Ζωή σε αστυνομικό κλπ). Όχι, για να μη μας περνάς για ηλίθιους δηλαδή και να μη νομίζεις ότι δεν πήραμε πρέφα ότι τεμπελιάζεις!

(Ακονίζω τη δηλητηριώδη πλευρά μου γιατί τελευταία είμαι πολύ καλή μαζί σου και ανησυχώ).
Ο χρήστης Μαριλένα είπε…
Βρηκα τι να ψηφίσω!
Βρήκα τι να ψηφίσω!!

Γράψε μας κάτι βρε :))))

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ