Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διάλειμμα Ολίγων Λεπτών

Εδώ και μέρες (πολλές) έχω βαλθεί να γράψω μια ιστορία μίσους. Μόλις, όμως, δέχτηκα μια προ(σ)κληση, από την evelina και δεν αφήνω το γάντι πεσμένο κάτω. Το σηκώνω κι ορμάω! Καλούμαι να γράψω πέντε πράγματα για μένα και να προ(σ)καλέσω πέντε. Έχουμε και λέμε:

1. Το «διαστήματα» προέρχεται από τα αρχικά του μικρού μου ονόματος, του πατρώνυμου και του επιθέτου μου –με την… κατάληξη –τήματα.

2. Πιστεύω στη δύναμη του χιούμορ. Από το φλεγματικό χιούμορ των Άγγλων (που το καταλαβαίνουν μόνον οι ίδιοι –ίσως και κανένας σκότος, μαύρος σκότος) ως τον αυτοσαρκασμό και την πατροπαράδοτη ελληνική πλάκα. Περισσότερα πράγματα μπορείς να πεις με το χιούμορ, παρά αν αντιμετωπίσεις το συνομιλητή σου ως πολιτικό στη Βουλή (δείτε τι κατάφερε με το Βίκτορ Βικτόρια ο Γουάιλντερ).

3. Είμαι, πράγματι, πάνω από 100 κιλά, καθώς είμαι αδυνάμου χαρακτήρος και δεν μπορώ να αντισταθώ μπροστά στη θέα ενός καλά σιροπιασμένου κανταϊφιού, όπως και μπροστά στη θέα μιας αδύνατης βραζιλιάνας με στρινγκ (ίδια συγκίνηση)!

4. Πεθαίνω για κινηματογράφο! Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τις καλύτερες ταινίες που έχω δει ποτέ, αφού δεν μπορώ να αποφασίσω αν πρέπει να προτάξω τα Όνειρα του Κουροσάβα, το Θίασο του Αγγελόπουλου, το Μερικοί το Προτιμούν Καυτό του Γουάιλντερ, τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Τζάκσον, τη Λάμψη του Κιούμπρικ, τις περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς του Σπίλμπεργκ, το Κιλ Μπιλ (1 και 2) του Ταραντίνο, τον Πόλεμο των Άστρων του Λούκας, το Φάργκο των αδελφών Κοέν, το Μάτριξ των αδελφών Σουατσόφσκι, τον Ανδαλουσιανό Σκύλο του Μπουνιουέλ, τα 400 Χτυπήματα του Τριφό, τον Κλέφτη Ποδηλάτων του Βισκόντι, το Μίστικ Ρίβερ του Ίστγουντ, το Νορθ μπάι Νόρθγουεστ του Χίτσκοκ, το Από Κάποιον Θα Το Βρει του Λι, το Ολ Δατ Τζαζ του Φόσι, στην πρώτη θέση μιας λίστας όπου θα υπάρχουν ακόμη ταινίες όπως Ο Εξωγήινος, Ο Άγνωστος του Εξπρές, Ο Χρυσοθήρας, Τα Φώτα της Ράμπας, Μοντέρνοι Καιροί, Η Λίστα του Σίντλερ, Χρώμα Πορφυρό, Κότον Κλαμπ, Μπάρι Λίντον, Κάψα, Σάρκα, Σκουπίδια, Θάνατος στη Βενετία, Σημασία Έχει να Αγαπάς, Ρώμη Ανοχύρωτη Πόλη, Ντόλτσε Βίτα, Η Μανταλένα, Μια Ιταλίδα Από την Κυψέλη, Ο Θόδωρος και το Δίκαννο, Της Κακομοίρας, Η Κυρά μας η Μαμή, Ο Κλέαρχος η Μαρίνα κι ο Κοντός, Η Θεία από το Σικάγο, Δεσποινίς Διευθυντής, Τζένη Τζένη, Τα Κίτρινα Γάντια, Κάλπικη Λίρα, Οι Κυρίες της Αυλής, Ο Δράκος, Μεγαλέξανδρος, Για Όλα Φταίει το Γκαζόν, Αστερίξ και Κλεοπάτρα, Σρεκ 1 και 2, Νοσταλγία, Η Μπλε Ταινία, Με Κομμένη την Ανάσα (και η λίστα δεν έχει τέλος)… Σημειώστε ότι κλαίω ευκολότατα (ακόμη και στο Σρεκ έκλαψα, για να μην πω για το I am Sam)…

5. Έχω μία κόρη 9 ετών, κούκλα πραγματική, πριγκίπισσα, που είναι ο μόνος άνθρωπος στον οποίο δεν έχω ουρλιάξει ούτε μια φορά στη ζωή μου.

Και τώρα η σειρά σας:

An Lu

Imiaimos

Aggelos-x-aggelos

Onomatodosia

Woman in the city

Το διάλειμμα τέλος. Εντός ολίγου το επόμενο επεισόδιο από το

ΜΙΑ ΑΚΑΤΑΣΤΑΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΤΩΜΑΤΩΝ

Σχόλια

Ο χρήστης Кроткая είπε…
το αγγλικό χιούμορ είναι εξαιρετικό. το λατρεύω. πώς κατάφερες να βάλεις μαζί ταινίες που αγαπώ και άλλες που σιχαίνομαι;

να σου ζήσει η κόρη. και να προσέχεις τον εαυτό σου (ξέρεις).
Ο χρήστης iris είπε…
τι μαθαίνειςγια ένα άνθρωπο
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ krotkaya
Σιχαίνεσαι; Αλήθεια; Ποιές; Είμαι περίεργος...

@ iris
Και ήταν μόνον πέντε τα πράγματα που έπρεπε να γράψω...

onomatodosia
Να τις χαιρόμαστε. Και να σκεφτείς ότι πριν πέντε χρόνια ήμουν 90 -κι όταν ήμουν 25 ετών, μόλις 78!
Ο χρήστης Κωστής Γκορτζής είπε…
Να προλάβω να πω ευχαριστώ για την πρόσκληση, γράψαμε, γράψαμε,
πριν γεμίσει ο τόπος ...πτώματα! :))
Ο χρήστης An-Lu είπε…
Γράψαμε-γράψαμε πολύ πρίν μας πάρετε πρέφα!
;-)
Ο χρήστης Кроткая είπε…
τα nouvelle-vague-ικαοειδή, τα αγγελοπουλο-κουροσαβικά και τα ματριξοειδή μου προκαλούν αλλεργία.
από την άλλη, λατρεύω Ταραντίνο, Χίτσκοκ, Τσάπλιν, Φελίνι και πολλές από τις ελληνικές που αναφέρεις.

Είσαι πολύ αντιφατικός πάντως στα σινε-γούστα σου!
Ο χρήστης Кроткая είπε…
α, και τι θα γίνει με τα πτώματα; θα περιμένουμε πολύ;
Ο χρήστης NinaC είπε…
Ώστε σας αρέσουν οι "αδύνατες βραζιλιάνες με στρινγκ" ε?

Ορθώς σας υποψιαζόμουν για ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΟ!!!

:pppppppp
Ο χρήστης david santos είπε…
Αυτή η εργασία είναι πολύ καλή. Αγαπώ τον πολιτισμό ελληνικά. Tnak εσείς
Ο χρήστης iris είπε…
τελικά όλοι μας γράψαμε. Ποιος έμεινε ρε παιδιά;
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Το εντός ολίγου το προδιορίζετε σε έτη φωτός;
Και συμφωνώ με την Krotkaya ότι το αγγλικό χιούμορ είναι εξαιρετικό, λεπτό και σαρκαστικό (συχνά δε, αυτοσαρκαστικό). Δεν είναι ανάγκη όλοι να γελάμε με τον Θανάση Βέγγο.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
και, ουφ, δεν αντέχω, θα σχολιάσω:

1. Είσαι ο μόνος άνθρωπος που γνωρίζω, είναι κανονικός (που λεει ο λόγος) και υπογράφει ΜΕ ΠΑΤΡΩΝΥΜΟ

2. ... όταν φυσικά δε γίνεται σε βάρος σου, διότι είστε και ο mr. Παρεξήγηση.

3. Πάνω από 100 είναι και το 101. Έχεις δει πολλές βραζιλιάνες χοντρές με string?

4. Ξέχασες να γράψεις τον Αστραπόγιαννο

5. Εδώ που τα λέμε δε σε αφήνουν να τη βλέπεις και συχνά (και δε φταις εσυ γι' αυτό, για να είμαστε και δίκαιοι)

Αυτά... ευτυχώς που έχεις άδεια.
Ο χρήστης diastimata είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ imiaimos - An-Lu
Το είδα, το είδα. Αν και αργά...

@krtotkaya
ωραία γούστα έχεις. Για τα πτώματα, εντός δύο ημερών -ιός...

@composition doll
ε, όχι και κακόγουστα τα βραζιλιάνικα σίριαλ .... εεεε στριγκ ήθελα να πω!

@david santos
Καλώς ήρθες στην παρέα

@iris
Κι αν έμεινε κανείς, εδώ είμαστε, να τον καλέσουμε!

@november
Θα τα πούμε εκ του σύνεγγυς δηλητηριώδη Νοέμβριε...
Ο χρήστης tzo είπε…
Να τη χαίρεσαι τη μικρούλα τα καλύτερα γι' αυτήν! Να προσέχεις την υγεία σου, ξέρω θα το έχεις ακούσει άπειρες φορές αλλά να προσέχεις!
Ο χρήστης An-Lu είπε…
Πάντως για να μην κλαις, έγραψα και συμπλήρωμα!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Εμένα το 4 μου φτάνει...;pppp

(Να τη χαίρεσαι την πιτσιρίκα!!!)
Ο χρήστης iris είπε…
καλά όλα αυτά αλλά εγώ η ανυπόμονη περιμένω ακόμη τη συνέχεια της ιστορίας. Βλέπεις λατρεύω κάθε είδους ιστορίες πόσο μάλλον τις δικές σου και φοβάμαι μήπως μείνει στη μέση, όπως και η προηγούμενη σου ιστορία.
Ο χρήστης Кроткая είπε…
τι θα γίνει με το θέμα σας; τα λίγα λεπτά κοντεύουν να γίνουν εβδομάδα!
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ προς όλους

Ευχαριστώ για τα σχόλια. Μας χτύπησε ιός. Μόλις τα καταφέραμε, να επανέλθουμε, συνεχίζουμε!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ