Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πάει ο παλιός ο χρόνος...

Πάει ο παλιός ο χρόνος,
ας γιορτάσουμε παιδιά
και του χωρισμού ο πόνος
ας φωλιάσει στην καρδιά
Καλή χρονιά, καλή χρονιά
χαρούμενη Χρυσή Πρωτοχρονιά!

Γέρε χρόνε φύγε τώρα,
πάει η δική σου η σειρά,
ήρθε ο νέος με τα δώρα,
με τραγούδια, με χαρά!
Καλή χρονιά -χρόνια πολλά-
καλή χρονιά -χρόνια πολλά-
χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά!

Αν δεν κάνω κάπου λάθος στους πρώτους στίχους, παρά το ότι είμαστε πληγωμένοι από το χωρισμό, κάνουμε την καρδιά μας πέτρα και συνεχίζουμε. Παρατάμε το γέρο, για έναν νέο, φραγκάτο (αφού ήρθε με δώρα) και γλετζέ. Έτσι δε γίνεται, άλλωστε, στη ρημάδα τη ζωή;
Κι επειδή, όπως φαίνεται από το ζόρι μου, δεν είμαι και στα καλύτερά μου, δεν έχω καμία όρεξη να ανάψω τα πυροτεχνήματα. Γι αυτό, πάρτε το ποντίκι σας, κάντε κλικ στο εικονίδιο με το play now και ανάψτε τα εσείς. Άντε να δούμε, πόσο γρήγοροι είστε!



Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ούτε αυτά έχουν όρεξη ν' ανάψουν!
Ξανακαληχρονιά!
Ο χρήστης diastimata είπε…
Εμ, όσα δεν φθάνει η αλεπού, πηδάει και τα φθάνει. Τι το ΄θελα, στα γεράματα, το bloggin? Κι άντε το bloggin. Το να κρεμάω βιντεάκια και παιχνιδάκια, είναι δουλειά σοβαρού ανθρώπου;
Τέλος πάντων, έκανα μια ανανέωση και όποιος θέλει να ανάψει τα πυροτεχνήματα, ας κάνει κλικ στο εικονίδιο (εκεί που λέει Play now).
Κι ελπίζω ν΄ ανάψουν, γιατί το 2007 δεν μας μπήκε και τόσο με το δεξί.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
plaka eixe to paixnidaki.
kalh xronia!
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ onomatodosia

Επίσης, με Υγεία (είδες τι κάνει η ηλικία; Πρώτα την Υγεία σκέφτομαι πλέον. Τη γράφω και με κεφαλαίο).
Και με ΦΙΛΟΥΣ!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
[Φεβρουάριος
Η Αφροδίτη στον Υδροχόο. Ο Παπανδρέου σε περιοδεία στην Αχαΐα. Καρναβάλι έχουμε, είπε να πάει Πάτρα, να το ρίξει έξω. Μπορεί να ήπιε ως και τρεις πορτοκαλάδες Έψα...]
Στην Πάτρα η πορτοκαλάδα είναι Λουξ, δεν έχει ΕΨΑ :)
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ eliaggel

Σόρι, μπέρδεψα το Βόλο με την Πάτρα. Σωστά, Λουξ! Και γαμώ τις γεύσεις!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ