Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι AC/DC στη Θεσσαλονίκη; Όχι βέβαια...



Το δελτίο τύπου το οποίο έλαβα, δε δεχόταν αμφισβήτηση. Το έλεγε ξεκάθαρα: Οι AC/DC στη Θεσσαλονίκη!
Έτριψα τα μάτια μου. "Ο Agnus Young και η παρέα του...", μπλα μπλα, μπλα μπλα... Ξαναέτριψα τα μάτια μου.
Ήμουν έτοιμος να αρπάξω το τηλέφωνο και να προαγοράσω εισιτήριο. Τότε το βλέμμα μου καρφώθηκε στο κάτω μέρος του δελτίου τύπου. Με μικρότερα γράμματα αναφερόταν: "Παίζει το συγκρότημα τάδε"...
Με ζώσανε τα φίδια. Τι είναι αυτό; Suport group; Ξαναδιάβασα το δελτίο τύπου από την αρχή ως το τέλος. Ήταν, πλέον, φανερό, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Πήρα τηλέφωνο. Ρώτησα για εισιτήρια. Υπήρχαν. Ήθελα να κλείσω θέση; Ναι, αλλά... Και τότε αποφάσισα να ζητήσω πληροφορίες:
-Ξέρετε, είμαι θαυμαστής του γκρουπ, μέλος του fun club και θέλω να στείλω κάποια κρασιά στα μέλη του συγκροτήματος, γιατί τους το είχα υποσχεθεί κάποτε...
Σιγή. Ιχθύος. Η κοπέλλα ή είχε πεθάνει, ή τόση ώρα μιλούσα σε ηχογραφημένο αποδέκτη. Και τότε, μου έσκασε το παραμύθι.
Δεν θα ερχόταν το γκρουπ στη Θεσσαλονίκη. Θα οργανωνόταν μια βραδιά προς τιμήν τους, με βιντεοπροβολές, dj's κι ένα συγκρότημα (αυτό με τα μικρά γράμματα), που θα έπαιζε τραγούδια τους.
Συγχίστηκα. Η ευγενική μου φύση εξαφανίστηκε. Ο δρ. Τζέκιλ έγινε κ. Χάιντ.
Και γιατί, παρακαλώ, το δελτίο τύπου ανέφερε όσα ανέφερε;
-Μα το γράφουμε πως παίζει ένα άλλο συγκρότημα.
Ναι, με μικρά γράμματα. Για να τσιμπήσει το κοινό;
-Όχι, βέβαια. Το ΄χουμε ξανακάνει και με άλλα συγκροτήματα και η εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία.
Δεν αμφέβαλα. Το πρόβλημα είναι ότι μου αρέσουν οι ξεκάθαρες εξηγήσεις. Καλή η προσπάθεια, αλλά άλλο να περιμένεις το αγαπημένο σου συγκρότημα κι άλλο να βλέπεις κάποιους τυχαίους -καλούς, έστω- μουσικούς, να παίζουν τα αγαπημένα σου τραγούδια. Σωστά;
Και για να αποδίδουμε τα του Καίσσαρος τω Καίσσαρι, ο ίδιος πολυχώρος είχε οργανώσει συναυλία των Wailers, ως φόρο τιμής στον Bob Marley. Το δελτίο τύπου ανέγραφε ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ξεκάθαρα. Η αίθουσα ήταν γεμάτη, από πιτσιρικάδες (ήμουν -μαζί με δυο τρεις άλλους σα τη μύγα μες στο γάλα) κι όλοι το καταευχαριστήθηκαν. Ήξεραν τι πήγαν να δουν, είδαν αυτό που τους είπαν κι έφυγαν φτιαγμένοι, χορεύοντας και τραγουδώντας. Σωστά;

Σχόλια

Ο χρήστης diastimata είπε…
@ evelina

Έμαθα ότι, πριν 15 μέρες, έγινε το ίδιο με άλλο συγκρότημα. Λίγο το φθηνό εισιτήριο (12 ευρώ) λίγο η τζάμπα μπίρα (τι τζάμπα, δηλαδή, αφού δίνεις τα 12 ευρώπουλα για την είσοδο), κανείς δε διαμαρτυρήθηκε.
Αφού έπιασε το κόλπο, περιμένουμε, πλέον, να υποδεχθούμε στη Θεσσαλονίκη τους Deep Purple, τους Dire Straits, τους Pink Floyd και, γιατί όχι, τους Velvet Underground. Ακόμη και οι Doors, με τον μεγάλο J.M. στο μικρόφωνο, είναι πιθανό να περάσουν από εδώ...
Ο χρήστης iris είπε…
Ουστ, ξεφτίλες ! Δεν ντρέπονται λίγο. Όσο και να τους βρίσεις είναι λίγο !!
Παίζουν με τις αγάπες των μουσικόφιλων. Ό,τι και να πεις είναι λίγο.
Ο χρήστης Кроткая είπε…
μήοως θα αναστήσουν και τους Beatles, τον Elvis και τη Janis? Λέω εγώ τώρα, ιδέες δίνω...
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ iris
Περιμένουμε την επόμενη "εμφάνιση" πλέον

@ krotkaya
Αγαπητή,
αι ιδέαι σας επροωθήθησαν ήδη προς την διεύθυνσιν του πολιτιστικού συγκροτήματος. Με τον άνακτα Έλβις υπάρχει μικρόν πρόβλημα, διότι δεν εβρίσκουν ικανόν τραγουδιστήν. Δια την Ιωάνναν Ζόπλην, θα βοηθήση η Μαρίζα Κοχ.
Ο χρήστης Trilian είπε…
μην ανησυχεις που θα παει θα ερθουν και οι ac-dc και θα πάμε και με τα γόνατα στο γηπεδο (που λεει και ο αδεφός μου που το εχει ταμα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ