Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Χαβαλές


Αντιγράφω ένα σχόλιό μου στο blog του paralysis by analysis για τη χώρα που τρέχει από πανηγύρι σε πανηγύρι.

«Τώρα άναψα.

Μιλάς για τη ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΧΑΒΑΛΕ.

Για τη χώρα που ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΙΠΟΤΕ, ούτε καν καρφίτσες.

Για τη χώρα που οι επιχειρήσεις που ανθούν είναι ΤΑ ΜΠΑΡΑΚΙΑ και τίποτε άλλο.

Για τη χώρα που ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΟΡΙΖΕΙ Ο ΜΑΤΣΑΣ γκρεμίζοντας τα ιστορικά στούντιο της Κολούμπια.

Για τη χώρα που ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από αυτούς που δουλεύουν.

Για τη χώρα που ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΣΟΥ ΚΟΨΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ο ηλεκτρολόγος ή ο υδραυλικός.

Για τη χώρα που ΕΚΡΙΝΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΡΙΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΟΥΝ και τα πάρουν οι μαθητές στα χέρια τους.

Για τη χώρα που Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΝ ΜΙΑ ΝΥΚΤΙ, που καιγόταν το Σέιχ Σου και κανείς δεν το πήρε χαμπάρι.

Για τη χώρα που ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ο Κόκκαλης και ο Βαρδινογιάννης.

Για τη χώρα που οι επιχειρηματίες πήραν χοντρές επιδοτήσεις για να κτίσουν εργοστάσια στη Θράκη και ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑΝ ΓΙΑΠΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ.

Για τη χώρα που ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΙΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ τη μία πίσω από την άλλη.

Για τη χώρα που ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΑ ΙΝΤΕΡΝΕΤ και χρεώνει ίδια τιμή για ADSL 500άρι και 1000άρι.

Για τη χώρα που έχει τις ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΕΣ ΑΚΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΔΩΜΑΤΙΑ

Η λίστα δεν έχει τέλος...»

Και συμπληρώνω:

Θα μπορούσα να προσθέσω πολλά περισσότερα. Η Ψωροκώσταινα είναι μία και μοναδική. Ασύγκριτη. Κερδίζει τους αμερικάνους στο μπάσκετ με περίπατο και χάνει από τους Ισπανούς με κατεβασμένα τα χέρια. Πότε Βούδας, πότε Κούδας.

Έχω και μια σειρά από απορίες:

Αυτοί που αράζουν, από τις 10 το πρωί στις καφετέριες στην παραλία της Θεσσαλονίκης είναι όλοι σεκιουριτάδες βραδινή βάρδια;

Αυτοί που οδηγούν με 70 χιλιόμετρα την ώρα στην αριστερή λωρίδα της εθνικής οδού είναι οι ιδιοκτήτες του δρόμου;

Αυτοί που κόπτονται το 2006 για τη διαφθορά μελετούσαν για το πανεπιστήμιο το 1996 και δεν ήξεραν τι συμβαίνει;

Αυτοί που έφεραν στον ΠΑΟΚ τον Μπατατούδη ως σωτήρα έχουν καμία σχέση με αυτούς που υποδέχτηκαν ως ήρωα του ΄21 τον ομογενή Ιβάν Σαββίδη;

Αυτοί που καπνίζουν αρειμανίως πίσω από το γκισέ των δημοσίων υπηρεσιών είναι τυφλοί ή αγράμματοι και δεν βλέπουν την πινακίδα «Ευχαριστούμε που δεν καπνίζετε»;

Αυτοί που παίρνουν το ένα τηλέφωνο πίσω από το άλλο στα τηλεπαιχνίδια τύπου «βρες- τη- διαφορά- που- βλέπει- όλος- ο- κόσμος- αλλά- δεν- προλαβαίνει- να- μας- την- πει- μέσα- σε- 15- λεπτά- που- διαρκεί- η- σύνδεση» έχουν πρόβλημα Αλτσχάιμερ;

Αυτοί που γράφουν στα Blog τη νύχτα και κάνουν moderation ανά 10 λεπτά υποφέρουν από αϋπνίες ή είναι συγγενείς του κόμη Βλαντ Ντράκουλα;

Αυτοί που σχολιάζουν τα blog «ανώνυμα» βρίζοντας γουστάρουν τα πισωγλέντια ή τους μπουλκουμέδες;

Αυτοί που περιμένουν να κερδίσουν λεφτά στο στοίχημα έχουν δει ποτέ να αγωνίζεται η Κριού ή η Πατσούκα και στοιχηματίζουν πάνω της ένα σπίτι; Κι αν ναι, σε πιο κανάλι;

Αυτοί που στήνονται να δουν τα μεσημεριάτικα στα κανάλια πάσχουν από ανορεξία και δεν έχουν πρόβλημα εμετού;

Αυτοί που στήνονται να δουν τα πρωινάδικα στα κανάλια πόσα χρόνια έχουν να βγουν από τα σπίτια τους;

Αυτοί που κριτικάρουν ταινίες και μουσική διάβαζαν από παιδιά Γεωργουσόπουλο και τους έχει μείνει απωθημένο;

Έχω κι άλλες απορίες. Αλλά τις αφήνω για σήμερα. Θα επανέλθω.

Σχόλια

Ο χρήστης Кроткая είπε…
Αν σε παρηγορεί -που δεν θα σε παρηγορήσει, αλλα δεν πειραζει- συμβαίνουν και αλλού. Και δεν εννοω μονο το Μαροκο και την Παραγουάη, αλλά και το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιταλία (τουλάχιστον τα τηλεοπτικά, αλλά όχι μόνο).

Όπως και να χει, έχω μια φίλη που σε τέτοιες περιστάσεις αναρωτιέται με προφανή ειρωνεία "πού είναι το κράτος;".
Εγώ πάλι ρωτώ "ΠΟΙΟΣ είναι το κράτος;"
Ο χρήστης marl(t) είπε…
Νομίζω ότι για όλα φταίει η κουλτούρα του καφέ και τα τραπεζάκια έξω (ή μήπως όξω γενικώς;). Το έχω διασταυρώσει. Από τότε που ήρθε η μόδα της υπαίθριας καφεκατάνυξης και στο Λονδίνο, το UK πάει κατά διαόλου. Χωρίς πλάκα τώρα η ελληνική τηλεόραση δεν θα πάψει να με εκπλήσσει. Τουλάχιστον στην αμερικανική τα σκουπίδια ξέρουν ότι είναι σκουπίδια. Ενώ εδώ βλέπεις μια σοβαροφάνεια τραγελαφική. Υπέπεσε στην αντιληψή μου η θαυμάσια εκπομπή εντόπιας παρουσιάστριας που κατηφόρισε στο alter. Μανούλα μου! Είναι μακριά ακόμα ο απόλυτος πάτος Μπαμπα-στρουμφ;
Ο χρήστης marl(t) είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ krotkaya

Αγαπητή,
αυτό που μοι εκνευρίζει διαρκώς, είναι όχι τόσον η διαφθορά και οι περί αυτήν, αλλά η αδιαφορία όλων των υπολοίπων. Θα δεχθώ (είμαι ανεκτικός άνθρωπος) την διαβεβαίωσιν του πρωθυπουργού, όστις εμμένει εις την μηδενικήν ανοχήν. Θεωρώ ότι ομιλεί αληθινώς και από καρδιάς. Δεν μπορώ, όμως, να ανεχθώ την αδιαφορίαν όλων των υπολοίπων, οι οποίοι σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα υπογραμμίζουν: «εμείς πάλι απ΄έξω είμαστε».

@ maroulitaaa

Δυστυχώς, δεν είναι πρόβλημα μόνον της τηλεόρασης. Είναι πρόβλημα του ωχαδερφισμού μας. Η αγαπημένη μας απάντηση σε κάθε παρατήρηση: Ε, και;
Ο χρήστης Кроткая είπε…
Μεγάλωσες τόσο και ακόμα πιστεύεις τον πρωθυπουργό; Πιστεύεις ότι υπάρχει κι ο Αγιος Βασίλης;;;
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ ktrotkaya

:-)
Ο χρήστης AVRA είπε…
καλημερα,

Ισως εισαι λιγο αυστηρος.Συμβαινουν αυτα που λες αλλα ως ενα σημειο.Νομιζω οτι δεν θα επρεπε να γενικευεις..
Ο χρήστης diastimata είπε…
@avra

Οι γενικεύσεις -ναι- είναι κάτι το επικίνδυνο. Όμως βλέπω τη μεγάλη πλειοψηφία να γυρνά την πλάτη της στο αυτονόητο και να επιδιώκει το πανεύκολο. Κάποιος πρέπει να σημάνει την καμπάνα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ