Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιατί στο Πέραμα δεν έχουμε ζωή...

Τρεις μέρες τώρα, ήθελα κάτι να γράψω. Την ιδέα μου την έδωσε ο Κωστής, εδώ. Δεν ήθελα να γράψω κάτι τέτοιο, δεν ήθελα να το πιστέψω. Όσο περνούν οι μέρες, τόσο σιγουρεύομαι: Πέμπτη απόγευμα, στη δουλειά. Ως τις 12 -όπως πάντα. Σε κάποια στιγμή, πέφτει πανικός. Η ΝΕΤ μετέδωσε κάτι για νεκρούς. Είναι νωρίς ακόμη, αρχίζουμε τα τηλέφωνα. Διαψεύσεις, η μία πίσω από την άλλη. Λίγο αργότερα, η ΝΕΤ τα μαζεύει. Αφήνουμε κι εμείς το θέμα "να μην κοψοχολιάσουμε άδικα τους συγγενείς -μήπως και ζει κανείς στη Σαλονίκη..." Η ώρα περνά. Στις 7,30, η δεξίωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, οι επίσημοι, οι αγρότες καλεσμένοι, ο Τσίπρας με την... Τσούπρα (ωραίο το επικοινωνιακό τρικ), οι δηλώσεις, η βαρυσήμαντος ομιλία... Μεσάνυχτα και το δελτίο έχει τελειώσει. Ένας φίλος, συνάδελφος, τηλεφωνεί από Αθήνα. Μου λέει για τους νεκρούς. "Δεν είναι δύο, είναι παραπάνω..." Παγώνω. Πάω να ρωτήσω: "Ήξεραν...;" Δε ρωτάω. Καταλαβαίνω. Ήξεραν. Όλοι ήξεραν. Θυμάμαι την είδηση που... χάθηκε, αποσύρθηκε, στο κρατικό κανάλι. Δεν έπρεπε να χαλάσει η γιορτή. Να πάει στράφι το βαρυσήμαντο μήνυμα. Να φύγουν οι κάμερες από την κούκλα από τη Σιέρα Λεόνε, τη συγγένισσα του πρώην δικτάτορα. Για άλλη μία φορά, με χρησιμοποίησαν.

Η φωτογραφία είναι του ΑΠΕ

Σχόλια

Ο χρήστης Кроткая είπε…
και μετά έχουν άδικο τα φρικιά όταν λένε για αλήτες και ρουφιάνους.
Ο χρήστης diastimata είπε…
Κροτ, ανοίγεις μεγάλη κουβέντα. Θα προσπαθήσω με δυο λόγια, να πω κάποια πράγματα:
1. Η διοίκηση των ΜΜΕ πέρασε σε τεχνοκράτες. Κανείς δημοσιογράφος δεν διοικεί. Παράδειγμα η ιστορική Μακεδονία, στην πόλη μου, την οποία διοικεί μια δικηγόρος, εξέκιουτερ ενός ελληνοαμερικανού επικεφαλής κονσόρτσιουμ! Πιασ' το αβγό και κούρεφ' το...
2. Τα ΜΜΕ έχουν μετατραπεί από Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, σε Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, απουσία των δημοσιογράφων. Η ροή πληροφοριών είναι, πλέον, τόσο μεγάλη, που δεν αφήνει περιθώρια ελέγχου (δηλαδή ρεπορτάζ). Οι απόψεις φιλοξενούνται ως έχουν -κι όταν μας έρθουν αντίθετες, φιλοξενούνται κι αυτές! Η Ελευθεροτυπία αυτό προστάζει -και όξω από την πόρτα. Όποιος δημοσιογράφος πάει να ελέγξει πληροφορία αποκαλείται, αυτομάτως, φασίστας που προσπαθεί να κλείσει το στόμα του ενός, ή του άλλου.
3. Οι τηλεοράσεις είναι δέσμιες της AGB, αφού ζουν από τις διαφημίσεις. ¨Οποιες εκπομπές κάνουν νούμερα, υπάρχουν. Όποιες δεν κάνουν, κόβονται. Το ίδιο ισχύει και στις εφημερίδες -με τις κυκλοφορίες- το ίδιο και στο ραδιόφωνο, με τις ακροαματικότητες. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει... ενάμισι ραδιόφωνο (εκτός του κρατικού) με ενημερωτικό προσανατολισμό. Το ράδιο Θεσσαλονίκη -είναι πρώτο σε ακροαματικότητες- και το ΔΗμοτικό Ραδιόφωνο -κάπου στον πάτο. Το Ράδιο Θεσσαλονίκη κράζει, από το πρωί ως το βράδυ. Το Δημοτικό Ραδιόφωνο ελέγχει και μεταδίδει. Ε, λοιπόν, δεν το ακούει κανείς!
4. Την Παρασκευή, πρώτο μας θέμα στη δουλειά μου, ήταν το Πέραμα. Καλεσμένος ο γ.γ. του ΕΚΘ, ο οποίος κατήγγειλε διάφορα (δες στο http://salonicanews.blogspot.com/2008/07/blog-post_3348.html).
Κι όμως, μας έπαιρναν τηλέφωνο να ρωτήσουν για την... συνοδό του Τσίπρα!
Έχω κι άλλα να πω, αλλά σταματάω γιατί καταχράστηκα το χώρο σας.
Ο χρήστης ria είπε…
η άποψή μου είναι ότι η τηλεόραση μεταδίδει αυτά που θέλει ο θεατής.

αν δεν είχε τηλεθέαση το δελτίο ειδήσεων του σταρ, θα το άλλαζαν. για να έχει κοντά ένα χρόνο τώρα τα ξέκωλα όλα και τα νούμερα, σημαίνει ότι η τηλεθέαση είναι ικανοποιητική οπότε γιατί να αλλάξουν μια πετυχημένη συνταγή!

και εσύ το ίδιο λες. μιλούσατε για το πέραμα και ο κόσμος ρωτούσε για τη συνοδό του τσίπρα.

έχουμε τα ΜΜΕ που μας αξίζουν. εγώ στις οκτώ, παρακολουθώ ντοκυμαντέρ στο σκάι

και μια προσωπική άποψη. χέστηκα για το σεργιανόπουλο. ήταν ένας ναρκωμανής ομοφυλόφιλος που ψωνιζόταν στα πιο κακόφημα στέκια, η πορεία του ήταν προδιαγεγραμμένη. στις εξωτικές καρδιτσίους νήσους λένε ότι όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες! τι με ένοιαζε εμένα η ζωή, ο τάφος και τα συναφή του μακαρίτη; δολοφονούνται τόσοι και τόσοι καθημερινά. άνθρωποι σοβαροί, με ήθος και αρχές.έκαναν τα κανάλια τόση φασαρία για αυτούς; αμ όλες οι κατίνες που τρέχουν απ' όλη την ελλάδα στον τάφο του; στον τάφο της αμαλίας γιατί δεν πάνε;

συγνώμη για το σεντόνι αλλά παρασύρθηκα.

καλημέρα να έχεις
η πάντα γκρινιάρα Ρία
Ο χρήστης ANemos είπε…
Η ζωή δεν χωράει στα Δελτία! Ευτυχώς!
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ ria

Σίγουρα, έχουμε τα ΜΜΕ που μας αξίζουν. Το παραμυθάκι "τρώμε αυτά που μας σερβίρουν", δεν έχει δράκο. Θα συμφωνήσω μαζί σου. Επιλογές υπάρχουν. Η εποχή της ΕΡΤ και της ΥΕΝΕΔ έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Εδώ είναι κι ο Σκάι, που δίνει μια άλλη ενημέρωση, εδώ είναι και τα παράθυρα γνώνης του ALTER και του MEGA, εδώ και το "σκέτο ρεπορτάζ" δελτίο του Antenna, εδώ και το "εναλλακτικό δελτίο" του STAR, εδώ και τα κυβερνητικά των κρατικών, εδώ και τα αντιπολιτευτικά -και πάει λέγοντας. Βάλε το χεράκι σου στο τηλεκοντρόλ και διάλεξε. Κι αν δεν σε ικανοποιούν, ορίστε και το Ίντερνετ! Ή, αγόρασε εφημερίδες! Αλλά που... Κατακρίνουμε την Τατιάνα που κάνει Τατιανιές και κλέβουμε ματιές στις εκπομπές της...

Όσο για τον Σεργιαννόπουλο δεν ξέρω... Κανενός δεν του αξίζει τέτοιος θάνατος. Ούτε και τέτοια προβολή του θανάτου του, όμως...

@ Anemos

Ευτυχώς, δε λες τίποτα! Δυστυχώς, όμως, στα δελτία χωράει θάνατος. Εκτός κι αν είναι θάνατος εργατών.

Αλλά και η είδηση για τους φυσικούς που πήγαν στο... Νοβοσιμπίρσκ πάτωσε.
Ο χρήστης ria είπε…
συμφωνώ ότι κανενός δεν αξίζει τέτοιος θάνατος. το πρόβλημα είναι το πανηγύρι που έστησαν τα κανάλια γύρω από το συμβάν!

ποιον ρώτησαν για το σήριαλ που για ένα σχεδόν μήνα βλέπαμε για τη δολοφονία του και την κηδεία και και και

πέθανε η αμαλία, εκτός από τον παπαδάκη, ποιος άλλος ασχολήθηκε μαζί της?

πόσοι δεν έχουνε στην μπλγογκόσφαιρα κάτι που να τη θυμίζει?

εκτός από μας και τους οικείους της, ποιος άλλος τη θυμάται?
Ο χρήστης UrbanTulip είπε…
αφορμή θέλουν τα μήντια να ξεχειλώνουν ιστορίες..θλιβερό
(διαστήματα, δεν πάει διακοπές το blog, το αποφάσισα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ