Ποιος θέλει να ζήσει για πάντα;

Σίγουρα πέρασαν μεγαλύτερα και καλύτερα συγκροτήματα από αυτούς. Είχαν, όμως, αυτό το "κάτι" που γέμιζε στάδια. Είχαν την ικανότητα να καταπιαστούν, με επιτυχία, με όλα τα είδη μουσικής. Είχαν έναν υπέροχο συνθέτη (τον Brian May) και μια φωνή (τον Freddie Mercury) που όμοιά της δεν έχει γνωρίσει, ακόμη, η ροκ -και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα ξαναγνωρίσει. Κυρίες και κύριοι, υποδεχτείτε τους Queen!





Ψυχή του συγκροτήματος ήταν ο Φαρούκ Μπουλσάρα. Γεννημένος στη Ζανζιβάρη, από ευκατάστατους Ινδούς γονείς, ο Φαρούκ εγκαταστάθηκε στην Αγγλία το 1964, μετά τη βίαιη επανάσταση κατά του σουλτάνου της Ζανζιβάρης. Εκεί πήρε το μικρό όνομα Φρέντι. Το 1968 γίνεται δεκτός ως τραγουδιστής του συγκροτήματος Smile. Εκεί παίζουν οι Μπράιαν Μέι(κιθάρα) και Ρότζερ Τέιλορ (ντραμς). Η αρχή έχει γίνει. Το 1970, Μπουλσάρα, Μέι και Τέιλορ, ιδρύουν τους Queen. Ο Μπουλσάρα, ως φοιτητής γραφιστικής, σχεδιάζει το λογότυπο του γκρουπ. Το 1971, γνωρίζουν τον μπασίστα Τζον Ντίκον και το γκρουπ παίρνει τη μορφή που γνωρίζουμε όλοι. Πρώτο τους τραγούδι, το Keep yourselfe alive.





Το σινγκλ δε γνωρίζει ιδιαίτερη επιτυχία. Ετοιμάζουν τον πρώτο τους δίσκο. Γράφουν το τραγούδι My Fairy King. Σε αυτό υπάρχει ο στίχος Mother Mercury, look what they've done to me, I cannot run I cannot hide». Από αυτόν εμπνέεται ο Μπουλσάρα και παίρνει το όνομα Φρέντι Μέρκιουρι.





Ο Μέρκιουρι κι η παρέα του αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν γρήγορα το επόμενο άλμπουμ: Queen II. Ο δίσκος αποτελούνταν από δύο θεματικές ενότητες: την πρώτη πλευρά(white side, με συνθέσεις του May)και τη δεύτερη πλευρά(black side, με συνθέσεις του Mercury).





Κι αυτό το άλμπουμ, όμως, δεν πηγαίνει ιδιαίτερα καλά. Κι οι Queen, ένα χρόνο μετά, αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν το τρίτο τους άλμπουμ: Sheer heart attack.





Παρά το ότι ο δίσκος δεν πηγαίνει καλά, το συγκρότημα βλέπει ότι έχει μεγάλη επιτυχία στα live. Ζητά μεταλύτερες αμοιβές από τον μάνατζέρ του, Τζακ Νέλσον. Καβγαδίζουν, τον μηνύουν και, στον επόμενο δίσκο τους, τον ιστορικό, πλέον A night at the opera, του αφιερώνουν ένα τραγούδι:






Λίγο πριν την κυκλοφορία του A night at the opera, οι Queen δίνουν στον φίλο τους μουσικό παραγωγό, Κένι Έβερετ, να ακούσει ένα τους τραγούδι και να τους πει τη γνώμη του. Εκείνος το βρίσκει υπέροχο και χωρίς την άδειά του συγκροτήματος, παίζει όσες περισσότερες φορές μπορεί το τραγούδι στην ραδιοφωνική του εκπομπή. Πολύ γρήγορα τα δισκοπωλεία γέμισαν κόσμο που ζητούσε ένα τραγούδι το οποίο δεν είχε καν κυκλοφορήσει!





Έναν χρόνο μετά, κυκλοφορούν το A day at the races, συνέχεια του προηγούμενου. Και, το 1977, έρχεται το News Of The World. Περιέχει ένα τραγούδι που, 31 χρόνια μετά, είναι στα χείλη όλων μας, ακόμη κι αυτών που δεν έχουν ιδέα από ροκ!





Το 1978, οι Queen, με το Jazz, δοκιμάζουν άλλα μονοπάτια. Κι ο Μέρκιουρι αποδεικνύεται κορυφαίος διασκεδαστής.





Το 1979 δείχνουν να μπαίνουν σε ξένα χωράφια. Εκείνη την εποχή, οι ροκάδες, είναι σε συνεχή πόλεμο με τους οπαδούς της ντίσκο, τους "καρεκλάδες". Ο Φρέντι τραγουδάει ντίσκο και δείχνει σε όλους μας, ότι ακόμη κι αυτή η μουσική, μπορεί να έχει ποιότητα. Κι ότι δεν υπάρχει ωραία κι άσχημη μουσική, αλλά ωραία κι άσχημα τραγούδια.





Έναν χρόνο αργότερα γράφουν μουσική για τον κινηματογράφο:





Τα χρόνια περνούν, το συγκρότημα ρίχνει το βάρος στα live και γεμίζει τα γήπεδα. Κάνουν ντουέτο με τον Ντέιβιντ Μπάουι. Ξεσηκώνουν το Γουέμπλεϊ, στο Live Aid. Και ξαφνικά... σιγή. Φθάνει το 1986, για να βγει το Α Kind of Magic, που αφήνει να εννοηθεί ότι η φήμη, είναι αληθινή.





Η είδηση ότι ο Μέρκιουρι πάσχει από AIDS, επιβεβαιώνεται. Πλεόν, όλοι αναζητούν ένα θαύμα.





Δυστυχώς, ο Μέρκιουρι δεν ανακάμπτει. Αφήνει, όμως, στο Inuendo, ένα μήνυμα:






Το 1996, χάρη στην τεχνολογία, το συγκρότημα εκδίδει άλλο ένα Album, φτιαγμένο στον παράδεισο. Δυστυχώς, μερικά πράγματα είναι σταθερές σε αυτό το σύμπαν. Η ιστορία των Queen δείχνει να τελειώνει εδώ, παρά τις προσπάθειες του Μέι και των υπολοίπων να αντικαταστήσουν τον Μέρκιουρι. Εμείς θα τους θυμόμαστε πάντα έτσι: