Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το Σάκχαρό μου γαμώ!


Τρίτο ποστ για αρρώστειες; Ε, όχι!
Ε, ναι! Τέτοιο πράγμα δε μου έχει ξανασυμβεί. Δέκα μέρες συμπληρώθηκαν από τότε που χτύπησε η ίωση και η βελτίωσή μου είναι ελάχιστη! Απίστευτο πράγμα. Όχι ότι είμαι κανένα θηρίο, από πλευράς υγείας, αλλά ως τώρα, τέτοιου είδους παρατεταμένες ασθένειες δεν τις είχα.
Ένας παθολόγος μου ΄βαλε ψύλλους στα αυτιά:
"Πώς πάει το σάκχαρό σου";
"Δόξα τω Θεώ"...
"Δε σε ρώτησα για να κάνουμε ευχέλαιο. Για να μου πεις σε ρώτησα".
"Εμ, θα ΄ναι. Δε θα ΄ναι";
"Πού θα ΄ναι; Στα 200; Πάνω από 200, κάτω από 200";
"Εκεί γύρω"...
"Δε μου λες, θα στα βγάζω με το τσιγκέλι, λες και είσαι ο Σταλόνε στο τελευταίο Ρόκι; Λέγε"!
"Ε, δε μετριέμαι και κάθε τόσο"...
Εκεί, λοιπόν, έμαθα ότι το σάκχαρο είναι άτιμο πράμα. Δε σημαίνει ότι είσαι γλυκό αγόρι, όταν το έχεις. Ούτε ότι, αποκλειστικά, θα πρέπει να προσέχεις την καρδιά σου. Έμαθα ότι ευθύνεται ακόμη και για τη διάρκεια μιας... ίωσης.
"Γι αυτό μου κατσικώθηκε η δική μου και δε λέει να φύγει";
"Γι αυτό"!
"Και τι πρέπει να κάνω; Εγώ γλυκά, τώρα τελευταία, δεν πολυτρώω"...
"Όταν λες δεν πολυτρώς, τι ακριβώς εννοείς; Τι είναι το πολύ και τι είναι το λίγο";
"Δυο καταϊφια είναι πολλά"...
"Δυο καταϊφια είναι καταστροφικά, δεν είναι πολλά".
"Τη μέρα";
"Το μήνα"!
"Και τη μέρα";
"Ποια μέρα, άνθρωπέ μου; Εσύ, όχι μόνον δεν πρέπει να τρως γλυκά, πρέπει να κόψεις κι άλλες τροφές που ανεβάζουν το σάκχαρο"...
"'¨Οπως";
"Όπως μακαρόνια, ρύζια, πατάτες, ριζομακάρονα, λευκό ψωμί, πίτες κάθε είδους, αρτοσκευάσματα κάθε είδους, τέτοια πράγματα".
"Έχω και λίγη πίεση"...
"Άρα δεν μπορείς να τρως τυριά, αλμυρά, τηγανητά, αρνιά και κατσίκια και, φυσικά, χοιρινά"...
Καταλήξαμε ότι μπορώ να τρώω ψάρι, μοσχάρι, κοτόπουλο, ψάρι, μοσχάρι, κοτόπουλο. Βραστά ή ψητά. Κι όταν τα βαρεθώ, μπορώ να τρώω ψάρι, μοσχάρι, κοτόπουλο. Και καμία φορά, να σπάω τη σειρά και να τρώω ψάρι, κοτόπουλο, μοσχάρι. Άπαχα. Με μαύρο ψωμί. Και ανθότυρο -όχι άλλο τυρί.
Φυσικά μπορώ να τρώω ωμές σαλάτες: Μαρούλια, μαρούλια, μαρούλια και μαρούλια. Μπορώ να τρώω και χόρτα, δηλαδή και μπρόκολα και κουνουπίδια, αλλά χωρίς λάδι και λεμόνι, να τα φάτε εσείς. Τι είμαι εγώ; Κρι - κρι;
Από φρούτα, λίγα! Ένα μήλο. Ένα αχλάδι. Μία μπανάνα. Αυτά. Τα πορτοκάλια ανεβάζουν την πίεση. Τα λεμόνια τη ρίχνουν, επιτρέπονται, αλλά προτιμώ να φάω το πόδι μου ως το γόνατο. Επιτρέπονται και τα γκρέιπ φρουτ, αλλά εγώ προτιμώ τον κροκόδειλο, που κάνει και ωραίες Λουί Βιτόν. Α! Ξέχασα! Μπορώ να τρώω και σταφύλι! Πέντε ρόγες.
"Γιατρέ, με έχεις μπερδέψει με σπουργίτι"!
"Λάθος κάνεις φίλε μου. Εσύ σε μπέρδεψες με τον Ντάμπο. Κι εσύ, ούτε καν πετάς"...
"Καταβάλω φιλότιμες προσπάθειες, όμως"...
"Αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις"...
Ιδού, λοιπόν, το τεράστιο ερώτημα: Να τα ξεχάσω; Να ζήσω χωρίς όλα αυτά; Χωρίς ένα προφιτερόλ, για τις δύσκολες ώρες; Μια μαρκησία; Έστω ένα γλυκό του κουταλιού (φιρικάκι, κατά προτίμηση); Ειδικά τώρα που, στο Μέτσοβο και το Πήλιο ετοιμάζεται η νέα παραγωγή κυδονόπαστας; Τώρα που έρχονται τα Χριστούγεννα και τα κουραμπιεδάκια θα με καλούν από τις βιτρίνες να τα σώσω, έτσι που θα είναι το ένα κάτω από το άλλο;
Και σας ρωτώ (ξανά): Ποιο είναι πιο ωραίο θέαμα; Οι χιονισμένες Άλπεις ή ένα χιονισμένο πιάτο κουραμπιέδες από την Νέα Καρβάλη Καβάλας; Το λιώσιμο του παγετώνα ή το λιώσιμο της κρέμας από μία Πουτίγκα Λιτοχώρου; Η μαύρη ήπειρος ή μια μαύρη καριόκα Ξάνθης; Το άρωμα των λουλουδιών ή το άρωμα των λουκουμιών της Σύρου; Η αίσθηση του καλοκαιριού ή η αίσθηση από έναν ακανέ Σερών που λιώνει στο στόμα; Η Σιέρα Λεόνε ή τα στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο ξεροτήγανα Ηρακλείου; Οι τσίγκινοι μαχαλάδες της Αλεξάνδρειας ή τα, συμμετρικά κομμένα, κομμάτια από το ραβανί Χοχλιούρου (από τη Βέροια);
Και, τέλος, ένα καμπαλίτο στα ανοιχτά της Καραϊβικής, ή ένα καταϊφι καταμεσίς ενός γεμάτου σιρόπι ταψιού;(Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν έχω πει κουβέντα για χαλβά σιμιγδαλένιο, μπακλαβά, σουτζούκ λουκούμ, καραμελωμένα στραγάλια, μάντολες, αμυγδαλωτά.
Φίλες και φίλοι, καλώς ήρθατε στο blog μου, για τα περαστικά. Καθίστε αναπαυτικά. Σήμερα κερνάω, γλυκό του κουταλιού σταφύλι και, για να δροσιστείτε, βυσσινάδα. Από εκείνη την παλιά. Που έφτιαχνε η γιαγιά μου. Που έβαζε ένα κουτάλι βύσινο γλυκό σε ένα ποτήρι δροσερό νερό (από το πηγάδι) και σκοτωνόμασταν ποιος θα πρωτοπιεί.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Τι είναι καλύτερο, τα δυο σου πόδια ή το ένα? Σκέψου το ως εκδοχή με νεφρά, μάτι α!
Πρόσεχε λοιπόν!
Ο χρήστης Кроткая είπε…
Έτσι είναι Τάκι μου, μετά τα 45, κόβεις και το τσιγάρο και το φαί. Αλλιώς κόβεις το νήμα της ζωής και αποδημείς σε τόπο χλοερό.

Καλύτερα να κόψεις όλα αυτά τα νόστιμα και να πας να δεις όλα αυτά τα μέρη που απαριθμείς. Με τα πόδια κιόλας, κάνει καλό η γυμναστική.
Ο χρήστης An-Lu είπε…
Ξεκίνα μια Άτκινς και θα με θυμηθείς!

ΥΓ Φρόντισε να παίρνεις μέχρι 20 γρ. υδατανθράκων ημερησίως επί 3 μήνες και πρασινάδες άφθονες ;-)
Ο χρήστης kanataki είπε…
καταρχην σημειολογικα να το παρεις μας κοτσαρες το γλυκό κουταλιού λες και είναι η λύση και όχι το πρόβλημα

επίσης δεν έχεις οικολογική συνείδηση γιατί σκοτώνεις τον κορκόδειλο για μια luis vuitton
και μάλιστα το δηλώνεις ευθαρσώς...

τρίτον και σημαντικότερον(μπορεί και όχι)
το ποστ έπρεπε να χει φωτό από ρινικό εκνέφωμα, έστω ένα σήμα της avast.κάτι...

υγ περαστικά!
Ο χρήστης ONOMATODOSIA είπε…
γελασα με το ποστ σου,

αλλα αφου το λεει ο γιατρος
καλο ειναι να τον ακουμε...

παντως εγω νομιζω ολα χρειαζονται.
το πολυ και το καθολου βλαπτουν.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Καλέ ένα ευχέλαιο ένα κάτι!!! έχω πεθάνει στα γέλια με το κείμενο!!!(μήπως δεν είναι σωστό??)
Ο χρήστης Μαριλένα είπε…
Oμως, με τη δίαιτα θα αποφύγεις τα φάρμακα.
Που τα φάρμακα του σακχάρου, δεν είναι καθόλου απλά.

Αρχικά θα κανεις αυστηρή δίαιτα μεχρι να πέσει, έπειτα, μερικά παραπτώματα δεν θα βλάψουν.

Το μέτρο είναι η λυση.
Ασε, που τα πάντα συνηθίζονται χωρίς ζάχαρη και αλάτι.

χρησιμοποιήσε φρουκτόζη, είναι πολυ προτιμότερη, χρησιμοποιησε αλάτι γκρίζο κι αυτό ειναι προτιμότερο.

Ολα ειναι θέμα συνηθειας :))
Ο χρήστης Sophia Choleva είπε…
Δεν ξέρω , λένε: «Είναι γλυκιά η ζωή» αλλά χωρίς όλα αυτά που τι βλέπουν τη γλύκα ;
Όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέει (reggae κατά προτίμηση ), αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποια στιγμή θα έρθει στη ζωή μου η ώρα που θα κάνω νηστεία και προσευχή και θα πρέπει να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου έτσι . Εγώ προτείνω απλά να προσέχεις , να μην κάνεις ακρότητες , σιγά που θα τρως κοτόπουλά , ψάρια κι μαρούλια συνέχεια , απλά θα τα τρως με μέτρο όλα . Και να σου πω και κάτι φαντάζομαι πως και η ζωή μετά από κάποια ηλικία «δε λέει», αν θες όμως να ζήσεις μέχρι τα εκατό , άρχισε από τώρα τα μπρόκολα !
Ο χρήστης november είπε…
ΧΑΧΑΧΑΧΑχαχαχΧαχαχΑΧΑΧαχαααα... ειλικρινά Διαστηματάκι, έχω ακούσει τις ίδιες κουβέντες από το στόμα σου πάνω από 20 φορές!

Κρεπούλα με σοκολάτα και φουντουκάκι να παραγγείλουμε;

;-ΡρΡρΡΡΡΡΡΡρρρ
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Αν ποτέ μου κόψουν τα γλυκά...

Άσε...δε θέλω να το σκέφτομαι καν!!!;))))
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
αυτό το ποστ είναι παλιό ελληνικό σινεμά..
σαν να άκουγα ατάκες απο το στόμα του Λογοθετίδη, του Βουτσά , του Ηλιόπουλου, του Βέγγου, του Χατζηχρήστου, του Παπαγιαννόπουλου..

θα ντραπείς το ζάχαρο κοτζάμ άντρας ;
ε , δεν θα το ντραπείς :-D
Ο χρήστης kanataki είπε…
ρε συ το ξαναδιάβασα και έγκωσα!

υγ ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι το ιδίωμα...
Ο χρήστης aggelos-x-aggelos είπε…
Εκκρεμούν και οι εξετάσεις του Σαββάτου . Μην ξεχνιόμαστε...

Ήθελα να σου γράψω και εγώ ποιηματάκι αλλά δεν μου βγαίνει τώρα. Σου το χρωστάω!

:)
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
δεν παίζεσαι ρε μπαγάσα
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Σε βρίσκω πάντως πλήρως ενημερωμένο για τις ανά την επικράτεια σπεσιαλιτέ! Ειδικά εκείνο το ραβανί Χοχλιούρου με πέθανε. :-D

Από χοληστερίνη πώς πάμε;
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
τις καριόκες τις παίρνεις με κούριερ ;
γιατί αν είναι αυτοπροσώπως...
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ renata

Αρχίσαμε δίαιτα. Και την άλλη Τετάρτη, έχουμε εξετάσεις αίματος . Μπρρρρ...

@ Кроткая

Με το τσιγάρο τα καταφέραμε. Το άλλο το πολεμάμε...
(Με τα πόδια στην Ξάνθη για καριόκες; Πώς σου φαίνεται);

@ An-Lu

Αυτή η Άτκινς πώς γίνεται δηλαδή; Και πώς γίνεται να γίνει χωρίς μεγάλη δαπάνη;

@ tsaperdona

1. ΌΤαν είναι τόσο γλυκό το πρόβλημα....
2. Μπροστά σε έναν κροκόδειλο,χάνω την οικολογική μου συνείδηση.
3. Είπα να φωτογραφίσω τη μύτη μου σε δύσκολη ώρα, αλλά σας λυπήθηκα.

ΥΓ Ευχαριστώ...

@ ONOMATODOSIA

Συμφωνώ, αλλά πλέον είναι αργά... Άρα, πάμε στο καθόλου...

@ laxanaki

To γέλιο είναι ζωή. Γέλα. Αυτό είναι σωστό!

@ Μαριλένα

Έκοψα τη ζάχαρη από τον καφέ. Γλυκό του κουταλιού στο γιαούρτι να βάζω;

@ sophie_jamaica

Μπρόκολα και ρέγγε, λοιπόν!
(Αν και η ρέγγε πάει με άλλα... χόρτα)!


@ november

Κρύβε λόγια...

@ evelina_z13

Κάνε κράτει από τώρα, για να μη σου τα κόψουν ποτέ!

@ K.K.M. (1)

Είναι οι αγαπημένοι μου. "Της κακομοίρας", "Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες"... κ.λπ κ.λπ.

@ tsaperdona (2)

Γρήγορα! Μια μετάφραση!

@ aggelos-x-aggelos

Μην τάξεις του Άγιου κερί και του παιδιού κουλούρι! Περιμένω το ποιηματάκι!

@ stixakias

Στο έμμετρο, όμως, μου ρίχνεις!

;-)


@ kopoloso

Είσαι να φάμε ένα παρέα; Από χοληστερίνη μια χαρά -παραδόξως!

@ Κ.Κ.Μ. (2)

Και με κούριερ και.. χονδρικής!
Ο χρήστης Alexandra είπε…
μόνο τα κουταλιού μ'αρέσουν! μόνο!
Ο χρήστης kanataki είπε…
λιγώθηκα ,αγάπη μου

υγ μα που μεγαλώσατε όλοι???
υγ στα παρίσια???

υγ οκ,οκ, ειναι μικρασιάτικο ιδίωμα!
υγ τζάμπα τις λένε τις σμυρνιές γλωσσοκοπάνες?
Ο χρήστης NinaC είπε…
Συγγνώμη, το g-mail σας το ανοίγετε καθόλου;;;;
Ο χρήστης maya είπε…
θεώρησα οτι για να κάνεις τσάρκες, είσαι καλά πια. εσύ παιδί μου τόχεις πάρεις προσωπικά να τα δοκιμάσεις όλα!

πάντως εκτός απο την σοβαρότητα τέτοιων θεμάτων, ήθελα να σου πω οτι γέλασα πολύ με τον υπέροχο τρόπο που τα λες. είναι πολύ δυνατό το χιούμορ σου και γράφεις τόσο απολαυστικά που ξεπερνάς τα γλυκά που παρέθεσες.

κουράγιο λιχούδη μου
πολύχρωμα φιλιά
χχχχχχχχχχχχχ
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Πολύχρονοοοοοος! :))

Τι βλέπω? Με το ίδιο γλυκό θα μας κεράσεις? :P

(Κουράγιο με τη δίαιτα κι όχι παρασπονδίες! ;) )
Ο χρήστης tzo είπε…
Όλα μια συνήθεια είναι, παρτο απόφαση απλά! Άντε καλή συνέχεια!
Ο χρήστης koulpa είπε…
Παπα.. σκληρή η ζωή για μας τους γλυκούς.. δε το έχω μετρήσει ποτέ αλλά με τις εξαλωσίνες που έχω κάνει τα τελευταία 37 χρόνια (τα πρώτα 5 δεν έτρωγα) μάλον πιο κοντα στο 400 παρά στο 200 θα είναι.. αντε να τα κόψουμε όλα και δε θα ξέρουμε ούτε γιατί ζήσαμε ούτε γιατί πεθάναμε..:):)
Καταπληκτικό το γλυκό οδηπορικό.. εγώ δεν έγκοσα βέβαια (ούτε με 5 τούρτες δε κινδυνεύω..) αντιθέτως με βλέπω να πέρνω τους δρόμους με στερητικό σύνδρομο να βρώ γλυκο, και είναι δύσκολη η ωρα!!:):)
Την (γλυκιά) καλημέρα μου:):)
Ο χρήστης Κώστας Μπούρης είπε…
Καλύτερα να ξεχάσεις εκείνο το γλυκάκι που έβαλες στη φώτο για να μην βρεθείς πραγματικά στα ...diastimata και μας βλέπεις από ψήλα. Ολα είναι μια ιδέα, όπως τσιγάρο, το ποτό, ακόμα και το σεξ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
ela me ta glukakia tou koutaliou...eimaste k makrua apo ti xwra....!!!zileuoume...
Ο χρήστης maya είπε…
τώρα?
λέιπεις γιατί πάλι κάτι έπαθες
ή για καλύτερα?!!!

μια καλησπέρα ήρθα να αφήσω και λίγα πρώτα μελομακάρονα...

χχχχχχχχχ
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ Alexandra

Το τριαντάφυλλο; Το καρυδάκι; Ε;

@ Ο/Η tsaperdona

Λιγώθηκες; Εμ, εσύ δε λιγώθηκες από το γλυκό, αλλά από έρωτα για τον Μπούκλα! Βρε, πώς στραβώνονται μερικές - μερικές και μένουμε εμείς, τα καλύτερα παιδιά, στο ράφι!

Σμυρνιά! Θάνατος! Ηβή, τι πάθαμε οι λωλοί!

@ Composition Doll

Έλα τώρα! Μην ανοίξω τον στόμα μου!
Και τι θα έχει να πει ο στόμας μου!

@ maya

Αρπάζω τα πολύχρωμα φιλιά σου και πάω για άλλα (γλυκά)! Χε χε χε!

@ renata

Ευχαριστώώώώώ!!!

Να αλλάξω λες, ε; Κάτι θα ψάξω να βρω.


@ allitnil

Το πήρα. Ευχαριστώ!

@ koulpa

Σκληρή σα... λουκουμόσκονη! Ναι, μωρέ! Κόψε το ένα, κόψε το άλλο, κόψε το σεξ! Καλά έλεγε η Θεοπούλα: Κόβεται το σεξ;

Καλημέρα σου!

@ costas

Έλα, δε θέλω τέτοια! Να υποθέσω ότι έχεις κόψει το σεξ;

@ topapei

Και τι τα έχουμε τα κούριερ; Για αγγάρεψε κάποιον συγγενή! Έχω στείλε καρυδόπιτα στον Καναδά!

@ maya

Άσε! Έμπλεξα στο Africa room! Λέμε τώρα! Έπεσε πολλή δουλειά.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Καλησπέρα σας! σας καταλαβαίνω! είναι φρίκη....να μη μπορείτε να φάτε ένα γλυκάκι (έστω του κουταλιού)(μμμμμμ! μιά από τις πιό μεγάλες μου αδυναμίες-τα γλυκά κουταλιού).....καταλαβαίνω...κι εγώ έχω πρόβλημα με το στομάχι μου από 15 χρονών....(γαστροισοφαγική παλιδρόμηση).....και δεν κάνει να τρώω γλυκά καθόλου....και ειδικά αυτά που έχουν πολλά σιρόπια,ζάχαρη.....και φρικάρω!! βέβαια καμιά φορά τρώω κι από κανένα...αλλά μετά πονάει πολύ το στομάχι μου......αλλά είναι ωραία τα άτιμα!......κάντε λίγο κουράγιο πάνω από όλα τ άλλα είναι η καλή υγεία το ξέρετε κι εσείς νομίζω αυτό.....έυχομαι σύντομα να μπορέσετε και πάλι να απολάυσετε τα αγαπήμενα σας γλυκά...Με αγάπη.Αθανασία.
Ο χρήστης UrbanTulip είπε…
Φιλάκι στο μαγουλάκι για περαστικά!χ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ