Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μια ακατάστατη σειρά πτωμάτων - Ρεπορτάζ

Η τηλεόραση, στο γραφείο της Πρήχα, ήταν συντονισμένη με το δελτίο ειδήσεων. Η οθόνη είχε γεμίσει με ένα μακρινό πλάνο δικό του και του Μίλτου, τη στιγμή ακριβώς που κυλιόντουσαν, σαν mud wrestlers, σε σόου φθηνού μπαρ με πόρνες. Στο κάτω μέρος της οθόνης υπήρχε μια επιγραφή: «Αστυνομικοί ανταλλάσουν γροθιές πάνω από πτώμα!»

Η φωνή του δημοσιογράφου ακουγόταν «οφ». Περιέγραφε τον καβγά και αναρωτιόταν για ποιο λόγο, δυο αστυνομικοί είχαν πιαστεί στα χέρια, την ώρα που έπρεπε να εξιχνιάζουν μια δολοφονία.

Το ρεπορτάζ τελείωσε και στην οθόνη εμφανίστηκε η παρουσιάστρια και σε παράθυρο ο ρεπόρτερ. Τον ρώτησε αν υπήρχαν νεώτερα κι ο δημοσιογράφος απάντησε πως οι πληροφορίες του ανέφεραν ότι οι δύο αστυνομικοί είχαν παλιούς ανοικτούς λογαριασμούς, από τότε που ο νυν υφιστάμενος ήταν προϊστάμενος και το ανάποδο. Τότε που μέσα σε μία νύχτα, κατά τη διάρκεια των «κρίσεων», το ανώτατο συμβούλιο αποφάσισε την προαγωγή του Μίλτου κατά δύο θέσεις και καθ΄ υπέρβασιν της ιεαρχίας και τη διατήρηση του Κώστα στην παλιά του θέση. Έτσι, ο Μίλτος Παντάκης έγινε διευθυντής Ασφαλείας και ο Κώστας Θεοδωρίδης παρέμεινε προϊστάμενος του τμήματος Εγκλημάτων Κατά της Ζωής.

Η οθόνη χωρίστηκε στα τρία. Η παρουσιάστρια στη μέση, δεξιά της ο δημοσιογράφος κι αριστερά της βρισκόταν, πλέον, ο σχολιαστής του δελτίου. Είπε ότι είχε τις δικές του πληροφορίες. Πως ο Θεοδωρίδης έχασε τη θέση του διευθυντή όταν, ως προϊστάμενος του τμήματος Εγκλημάτων Κατά Της Ζωής αποφάσισε να αφήσει ελεύθερο ύποπτο για δολοφονία ηλικιωμένων. Κι ο ύποπτος δολοφόνησε, το ίδιο βράδι, μια γυναίκα μέσα στο σπίτι της, για να συλληφθεί δυο μέρες μετά και να αποδειχθεί στην ανάκριση ότι ήταν ο πραγματικός δράστης. Τον είχε συλλάβει ο Παντάκης κι έτσι εξασφάλισε την προαγωγή του.

Παρενέβη η παρουσιάστρια και άρχισε να βγάζει έναν λόγο για το ότι όλα αυτά ήταν άσχετα και πως οι δύο αστυνομικοί έπρεπε να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και να μην γρονθοκοπούνται μπροστά στα τηλεοπτικά συνεργεία. Όλοι συμφώνησαν. Κι ο σχολιαστής πρόσθεσε ότι είχαν κι άλλες διαφορές. Ότι ο Θεοδωρίδης ήταν παντρεμένος με μια αστυνομικίνα, την οποία αγαπούσε ο Παντάκης κι η οποία, όμως, κατέχει υψηλή θέση στο σώμα και δεν έχει δώσει ποτέ λαβές για σχόλια, γι αυτό και, παρά το ότι οι άλλοι δύο τον πίεζαν, δε θα απεκάλυπτε το όνομά της, ούτε τη θέση της.

«Μόνον τη φωτογραφία μου δεν έδωσε ο αλήτης…»

Η Κατερίνα μιλούσε ήρεμα. Θα περίμενε κανείς ότι με τέτοιες εξελίξεις θα ήταν πυρ και μανία. Θα είχε ορμήσει πάνω τους και θα τους είχε ξεσκίσει. Αντίθετα, ήταν ιδιαίτερα ήρεμη. Τους είχε και τους δύο μπροστά της, ήρεμη και παρακολουθούσε, μαζί τους, το δελτίο ειδήσεων.

Εκείνοι φορούσαν, ακόμη, τα λερωμένα και ξεσχισμένα από τον καβγά ρούχα τους. Δεν είχαν καμία όρεξη να σχολιάσουν.

«Σε λίγο θα πουν και τι χρώμα και μέγεθος σουτιέν φοράω»…

Του Κώστα του ήρθε, αυθόρμητα, να πει εκείνος χρώμα και διαστάσεις. Δε θα ήταν, όμως, η καλύτερη στιγμή για τέτοιου είδους χοντρό χιούμορ, ούτε για αναπόληση παλαιών καλών στιγμών. Κάθισε αμίλητος στη θέση του και είδε την Πρήχα να γυρνάει την πολυθρόνα της προς το μέρος τους.

«Κύριοι, γίναμε ρεζίλι. Ξεφτιλιστήκαμε οι ίδιοι, ξεφτιλίσαμε και το σώμα. Κι αν σήμερα οι δημοσιογράφοι σταμάτησαν στο ρόλο μου στη σχέση σας πριν χρόνια, αύριο να είστε σίγουροι ότι θα πουν και ποια είμαι και θα ζητούν την αποπομπή μου. Σήμερα ζητούν μόνον την παραίτηση του υπουργού, αύριο έρχεται η σειρά μας. Κι εμείς, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να καθίσουμε και να περιμένουμε»…

Μιλούσε σχετικά αργά, με κενά ανάμεσα στις προτάσεις. Προσπάθησε να μιλήσει ο Μίλτος:

«Θέτω την παραίτησή μου στη διάθεσή σου… Δεν…»

Δεν κατάφερε να ολοκληρώσει:

«Άσ’ τα αυτά Παντάκη. Από την πρώτη στιγμή είσαι δίπλα στο Θεοδωρίδη. Του είχες γίνει στενός κορσές. Ως διευθυντής Ασφαλείας δεν ήσουν υποχρεωμένος να τρέχεις πίσω του. Εκείνος ήταν υποχρεωμένος να σε ενημερώνει! Εσύ, όμως, ήσουν πάντα εκεί, να του θυμίζεις το παρελθόν. Κι αυτός, ηλίθιος όπως πάντα, φρόντισε να μπλέξει με κάθε τρόπο στην υπόθεση κι ύστερα να κάνει τον νταή, όπως πάντα…»

Έπαιρνε στροφές! Μιλούσε πάλι γρήγορα και δυνατά. Ο Κώστας κάτι πήγε να πει, αλλά αντίθετα με τον Μίλτο, δεν πρόλαβε να σχηματίσει ούτε μία λέξη. Η Πρήχα, είχε βγει, για τα καλά, στην επίθεση:

«Περιττό, Θεοδωρίδη! Δε με γελάς ότι την Τιτάκου, ή την έριξες στο κρεβάτι, ή σκοπεύεις να τη ρίξεις! Κι αντί να ψάχνεις αυτόν που έσπειρε τέσσερα πτώματα, τρέχεις πίσω της σαν το σκύλο που σέρνει, πίσω από τη σκύλα»!

Όταν η Κατερίνα γινόταν κακή, ήταν μια πολύ καλή κακή.

«Τότε να υποβάλω κι εγώ την παραίτησή μου».

«Για να μην είστε τζάμπα μάγκες, δεκτές οι παραιτήσεις σας κύριοι! Άντε στα σπίτια σας τώρα»!

Κοιτάχτηκαν ξαφνιασμένοι. Σηκώθηκαν αργά από τις πολυθρόνες τους και στάθηκαν όρθιοι μπροστά στην Πρήχα. Σε στάση προσοχής, με σφιγμένες γροθιές και ένα βλέμμα γεμάτο κακία, πρώτα μίλησε ο Μίλτος:

«Όπως επιθυμείτε… Θα συντάξω, αμέσως, το σήμα και θα το έχετε σε πέντε λεπτά»…

Στράφηκε προς την πόρτα κι έφυγε. Πιο χαλαρά όρθιος μπροστά της, ο Κώστας, την κοιτούσε μάλλον αδιάφορα.

«Δεν τα πάω καλά με τις γραφομηχανές και τα κομπιούτερ. Θα βάλω κάποιον να συντάξει την παραίτησή μου και θα στη στείλω».

«Δε γίνεται δεκτή, προς το παρόν, Θεοδωρίδη. Άσε ότι είπα προηγουμένως και πήγαινε σπίτι σου να αλλάξεις. Κάνε μπάνιο και γραμμή στον ιατροδικαστή. Έχει κάτι να μας πει. Και κοίτα ως αύριο το πρωί, άντε το μεσημέρι, να έχεις ξεμπερδέψει με την υπόθεση. Να ξέρεις ποιος το έκανε. Διαφορετικά, αύριο το απόγευμα, να στρώσεις τον κώλο σου κάτω και να συντάξεις μόνος σου την παραίτηση. Γκέκε;»

Γκέκε…

Συνεχίζεται

Σχόλια

Ο χρήστης iris είπε…
και λοιπόν; τι τους είπε ο ιατροδικαστής;
Άντε καλέ αφού ξέρεις ότι είμαι ανυπόμονη...
Ο χρήστης november είπε…
Μάντεψε τι!
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ iris
Υπομονή. Δευτέρα βράδυ το νέο ποστ

@ november
Καλώστονα κι ας άργησες. Χιονισμένος μας ήρθες, αλλά ακόμη απόμακρος. Ούτε μια ευκαιρία για σχόλιο; Για να ανοιγόμαστε...
Ο χρήστης An-Lu είπε…
Εγκέγκε;
Καλημερούδια!
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ an-lu
Καλημέρα! Ζητείται πρόθυμος να ετυμολογήσει τη λέξη γκέκε!
Ο χρήστης Кроткая είπε…
ες αυριον τα σπουδαία λοιπόν;

άντε να δούμε λέμε!
Ο χρήστης Кроткая είπε…
πόσες μέρες κρατάει το αύριο;;;;

:ΡΡΡΡΡΡΡ
Ο χρήστης iris είπε…
όταν λες δευτέρα βράδυ ποια δευτέρα εννοείς;
Ο χρήστης november είπε…
Τη Δευτέρα παρουσία;
Ο χρήστης iris είπε…
βρε παιδί μου, καλά είσαι; Έχεις μέρες να εμφανιστείς στα μπλογκ. Να αρχίσουμε να ανησυχούμε;
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ krotkaya, iris, november
Το να με αναζητούν τρεις γυναίκες με κολακεύει, δε λέω... Ζητάω συγνώμη, κι επανέρχομαι. Στο επόμενο επεισόδιο, στα σχόλια, ο λόγος της απουσίας...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ