Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μια ακατάστατη σειρά πτωμάτων - Τηλεφώνημα

Μούλιαζε κάτω από το ντους. Είχαν μιλήσει στο τηλέφωνο για μισή ώρα. Δεν έλεγαν τίποτε. Αλλά ήταν ερωτευμένοι. Οι ερωτευμένοι έχουν αυτό το προνόμιο. Μιλούν με τις ώρες, χωρίς να λένε το παραμικρό. Ή, τουλάχιστον, λένε πράγματα που στους κανονικούς ανθρώπους μοιάζουν ασήμαντα. Μόνον σε εκείνους είναι σημαντικά.

Είχαν συμφωνήσει το επόμενο πρωινό να το περάσουν μαζί. Ο Κώστας είχε φροντίσει να μην υπάρχει φρουρά κι έτσι, αναγκαστικά, να πάει εκείνος στο σπίτι της, γι αυτόν τον… άχαρο ρόλο. Θα έμεναν μαζί από τις 8 το πρωί, ως το μεσημέρι. Τέσσερις ώρες γεμάτες έρωτα.

Ήταν τυλιγμένος με το μπουρνούζι του, μπροστά στην τηλεόραση, όταν χτύπησε το τηλέφωνο.

«Ναι…»

«Αστυνόμε… Τρέχα! Είναι νεκρός! Έχω κλειδώσει και είμαστε μέσα. Αλλά δεν ξέρω… Κάλεσα το 100 από το κινητό μου. Βγαίνει Αθήνα. Δεν ξέρω τι θα γίνει με τις συνεννοήσεις τους. Γαμώ τα κινητά μου, γαμώ! Τρέχα!»

Η λεσβία! Νεκρός; Ποιος ήταν νεκρός; Τι έγινε; Δεν είχε ώρα για απαντήσεις. Τώρα έπρεπε να τρέξει…

συνεχίζεται

Σχόλια

Ο χρήστης Кроткая είπε…
καλά τα έλεγα εγώ. Η χοντρούλα είναι δολοφόνα!
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ krotkaya
χε χε χε χε χε
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
a new twist... έτσι πρέπει.
Ο χρήστης AVRA είπε…
βρε καλε μου συντομευε...ειναι σαν να βλεπω αστυνομικη ταινια και να εχω πηξει στις διαφημισεις!..και δεν εχω και ποπκορν για να περναει η ωρα...:-))
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ αλεξάνδρα
Εξάλλου, ο τίτλος τα λέει όλα

@ avra
Βιαστικιά. Πάρε τώρα το κυπελλάκι και βάζω ποπκόρν στη φωτιά

\_/

&&&&&&&&&&&ποπ&&&&ποπ&&&&&&&&ποπ
Ο χρήστης iris είπε…
επίτελους δικαιολογείται και ο τίτλος. περιμένουμε εναγωνίως τα επόμενα πτώματα. Μπορούμε να κάνουμε και προβλέψεις ή μήπως θα επηρεάσουμε τον συγγραφέα;

αργεί όμως το επόμενο επεισόδιο :(
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ iris
Προς Θεού. Περιμένω προβλέψεις, για να δώσω άλλη τροπή. Κάθε προσπάθεια είναι δεκτή!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ