Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πώς έμπλεξα έτσι...

... να τρέχω από τη μια δουλειά στην άλλη, να βλέπω φίλους να βγαίνουν στην ανεργία, να βλέπω μαγαζιά να διώχνουν ανθρώπους κι έπειτα να κλείνουν, να βλέπω χαμερπείς, γυμνοσάλιαγκες να σκαρφαλώνουν, να γίνονται προϊστάμενοι, να φουσκώνουν σα διάνοι, να γκαρίζουν σα γάιδαροι, να αλυχτάνε σα τα σκυλιά, να φιλούν κατουρημένες ποδιές, να χάνουν τη θέση τους, να πέφτουν από ψηλά (ακόμη στην πτώση είναι -και θα κάνουν πάταγο όταν πέσουν, θα σκορπίσουν και θα γεμίσει ο τόπος όλος σκατά) γιατί οι αρκούδες δεν πέτυχαν ποτέ, στο ρόλο του σχοινοβάτη.
Είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή, σα ροκ συγκρότημα, με πίεση σταθερά εκεί στα 18, κιλά εκεί στα 130, σύντροφο εκεί, πνιγμένη στην αλκοόλη, ανίκητοι από τη ρουτίνα, μα βουτηγμένοι μέσα της, κινδυνεύοντες να την καταπιούμε και να γίνουμε, τελικά, ένα με αυτήν, έχοντάς την μέσα μας κι όχι όξω μας. Αλλά εμείς επιμένουμε, κόντρα στον καιρό, στους οχτρούς, στον ήλιο και στην οικονομική κρίση, που ο Γιώργος δεν έβλεπε πριν πάρει την ψήφο μας και βλέπει και παραβλέπει τώρα που την πήρε (την ψήφο μας), που δεν αναζητά, πια, τα λεφτά, αλλά τα βρήκε, μόνον που ήταν πιο λίγα από όσα περίμενε και δεν μπορούσε να αγοράσει ούτε μπατηρόσπορα.
Έτσι, μπατηρόσπορα, λέγανε παλιά τους ηλιόσπορους, γιατί ήταν πιο φθηνοί, τους αγοράζαν οι μπατίρηδες και τρώγανε, τσούκου-τσούκου, με τις ώρες, ενώ ο πασατέμπος, τα "άσπρα σπόρια" ήταν πιο ακριβά και βγαίνανε λιγότερα στο τάληρο...
Τώρα, Απρίλη του 2010, δεν έχουμε ούτε μπατηρόσπορα να πάρουμε, εμείς που, τη δεκαετία του 80 ανοίγαμε παντού βιοτεχνίες με φόντια και τη δεκαετία του 90 τρώγαμε τα κέρδη στη Βανδή και στη Βίσση. Τώρα, ακόμη κι ο Ρέμος το ΄σκασε, από το Καυτανζόγλειο, δραπέτευσε για μια Γερμανία. Καλύτερα Μπόχουμ, που δε δέρνουμε, παρά Ηρακλής, που κάνουμε τσαμπουκάδες στα γήπεδα...
Αχ Ελλάδα. Τελικά, εκείνος ο λογιστάκος που είχαμε για πρωθυπουργό, ο Κώστας, είχε δίκιο: Αυτή είναι η Ελλάδα...

(κάποια στιγμή θα γράψω συνέχεια)...

Σχόλια

Ο χρήστης UrbanTulip είπε…
O Κώστας ήταν η μεγάλη καταστροφή σας. Σας τα έφαγε όλα ο ψευτομάγκας και οι δήθεν υπουργοί του.
Υπομονή.
Τον θέλετε τον λογιστάκο σας όμως...
Ο χρήστης An-Lu είπε…
Αυτά τα μπατιρόσπορα έχουν πολλή πέραση και στο εξωτικό Μπακού! Οι πάντες τα φτύνουν δεξιά κι αριστερά ;-)
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ Urban Tulip

Πόσο δίκιο έχεις... Δε θα ξεχάσω ποτέ το βράδυ που κοιμήθηκα με το μπουκαλάκι το νερό στις 100 δραχμές και ξύπνησα και το βρήκα στα 50 λεπτά... 60% αύξηση σε μια βραδιά!

@ An-Lu

Τυχεροί εσείς που ζείτε στους... Τροπικούς. Αλήθεια, ήρθε η εποχή των μουσώνων;
Ο χρήστης ria είπε…
όταν ο λογιστάκος ελεγε δεν εχουμε λεφτά, δεν τον πίστευαν, τώρα τρέχουμε και δε φτάνουμε. τι ηλιόσπουρους και πασατέμπο. καρπουζόσπορους θα τρώμε για να μην πάνε χαμένοι!
Ο χρήστης maya είπε…
είναι πολύ αγχωτικό να διαβάζω το κείμενο σου αυτό
και στο πλάι αυτο το ρολόι να μετράει έτσι τα δευτερόλεπτα ...
σαν μουσική ρέκβιεμ ...

πάω να κοιτάξω λίγο τον ήλιο έξω ...


καλημέρα μας
χχχχχχχχχχχχ
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ Όλους...

Μου λείπετε! Έτσι μου ΄ρχεται να τα ρίξω όλα μια μούτζα και να πέσω με τα μούτρα σε ένα Διάστημα, να χαθώ!
Ο χρήστης Μαριλένα είπε…
διαστήματα, χαθήκαμε
μπηκα να σου πω "καλο καλοκαίρι" κι ειδα πως χάθηκες κι εσύ απ' τον Απρίλη..
καλά να 'σαι κι έτσι: ειμαστε ακόμα ζωντανοί
και
κι ομως είμ' ακόμα εδώ

σε φιλώ διαστήματα.
καλά να 'σαι
Ο χρήστης Μαύρος Γάτος είπε…
Τόσο θλιβερό κ τόσο αληθινό...

Στο κλέβω για το facebook!

Είσαι στο fb?
Ο χρήστης Μαύρος Γάτος είπε…
Τόσο θλιβερό κ τόσο αληθινό...

Στο κλέβω για το facebook!

Είσαι στο fb?
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
autoi eimaste...


onomatodosia
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ Μαριλένα

Κι όσο πάει, γίνεται χειρότερο...

@ Μαύρος Γάτος

Είμαι, είμαι! Aspropoulis, αλλά λέω να φτιάξω κι ένα ως... diastimata

@ onomatodosia

Ω, ναι! Αυτοί είμαστε...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ