diastimata

Πλάνταξα από το κλάμα, σου λέω, Μαριάνθη μου! Να μας κάνουν, εμάς, τέτοιο κακό, που έπεσαν στα ξένα χέρια και τους μαζέψαμε και τους κάναμε ανθρώπους; Γιατί, για πες μου, Μαριάνθη μου... Αν δεν τους περιποιηθήκαμε εμείς, ποιός; Ποιός άλλος τους μάζεψε, τους έντυσε ,τους τάισε, τους πότισε. Κι αυτοί μας πότισαν φαρμάκι, Μαριάνθη μου... Έβλεπα, στην αρχή, τα 12άρια να έρχονται το ένα πίσω από το άλλο και έπαιρνα θάρρος, έλεγα, να! Θα γυρίσει το Καλομοιράκι με την πρωτιά, θα πάρω, αλα μπρατσέτα, τη Μαριάνθη και θα πάμε να το υποδεχτούμε στο αεροδρόμιο, όπως τότε, τον Όττο. Αλλά αυτοί, μου το είχαν φυλαγμένο... Φίδια έτρεφα στον κόρφο μου, Μαριάνθη μου. Γιατί, μάρτυς μου ο Θεός κι ο Άγιος Κελεστίνος, που γιορτάζει σήμερα, αν άφησα αβοήθητο πρόσφυγα από τη Σοβιετική Ένωση, να μου κοπεί το χέρι από τον αγκώνα και να μην μπορώ, του χρόνου, να πάρω μέρος στο τελεβόοουτινγκ. Και να πώς μου το ξεχρέωσαν. Μου το πίκραναν το κοριτσάκι μου. Τα είδα, εγώ, τα ματάκια του, πώς βούρκωσαν όταν άρχισαν ...

Ου-κρα-νί-α! Ου-κρα-νί-α! Βρε δεν πα να με αποκαλείτε εθνικό μειοδότη! Μετά την εμφάνιση της κυρίας παραδίνομαι! Εγώ εκεί έμεινα. Να σας ενημερώσω ότι, για επαγγελματικούς λόγους, αναγκάστηκα, πάλι, να δω το διαγωνισμό μετά την έναρξη. Κι έτσι, η ενημέρωση μετά από κάθε τραγούδι, άρχισε με καθυστέρηση και μετά το 3ο κομμάτι (να το κάνει ο Θεός). Ισλανδία: Το Γκριζ, σε νέες περιπέτειες! Ξεπάγωχαν οι Ισλανδοί και ήρθαν Γιουροβίζιον... Τίποτα το ιδιαίτερο Σουηδία: Ωραίο κορμί, καλό τραγούδι, σιτεμένη κυρία. Ε, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Τουρκία: Θεέ μου! Ο Κακοφωνίξ με κόκκινη κιθάρα! Ο θέλω-να-γίνω-Μπρους-Σπρινγκστιν Τούρκος τραγουδιστής του γκρουπ, ξεφώνισε, τσίριξε και κρέμασε την κιθάρα όπως το είδωλό του. Πέρασε και δεν ακούμπησε. Πάντως, το προτιμώ από τα υπόλοιπα. Ουκρανία: Είσαι θεά κοπέλα μου! Τέλειο θηλυκό! Τέλεια φούστα (μήπως ήταν μπλούζα; Αν κρίνω από εκεί που τελείωνε...). Τι είπατε; Τραγούδησε; Σιγά μην άκουγα το τραγούδι! Η κοπέλα ήταν "Μη Σταματάς Δικέφαλε"!...

Ειδοποιήθηκα αργά. Είμαι, βλέπετε, της εποχής που στη Γιουροβίζιον συμμετείχαν 12 χώρες -και βγαίναμε δωδέκατοι, ή και δέκατοι τρίτοι. Έτσι, είδα τον Α ημιτελικό (θα ΄χει και πέναλτι;) από το 9 και μετά. Για την πλήρη ενημέρωσή σας, όμως, κάθισα και είδα τα πρώτα στο βίντεο: Μαυροβούνιο: Ένας χαρούμενος οπαδός των Bay City Rollers περνούσε και είπε να πει ένα τραγούδι. Καλό παιδί. Να τον κεράσουμε μια πάστα. Ι σραήλ: Μια Boy band (boy, που λέει ο λόγος) κάτι τραγουδούσε, στη γλώσσα τους. Χλιαρά πράματα. Εσθονία: Κάτι ξεχασμένοι από άλλη δεκαετία, με χρωματιστά κοστούμια, σα διαφήμιση της Sony Bravia, χτυπιόντουσαν δεξιά κι αριστερά. Κι ήταν και παχουλούτσικοι, θα μας μείνουν στα χέρια. Κατερίναααα!!! Τα υπογλώσσιαααα!!! Μολδαβία: Ένας ξυπόλητος, με πόδι μαύρο από τη βρόμα, ξάπλωσε στον άσπρο καναπέ και τον έκανε σαν τα μούτρα του. Μπροστά του, μια κυρία περασμένης ηλικίας τραγουδούσε κάτι που δεν μου έμεινε στο μυαλό. Σαν Μαρίνο. Καλοντυμένος νεαρούλης, που έ χασε το δρόμο για το φ...

Παιχνιδάκια για παιδάκια, λοιπόν. Ως παιδί, χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ, αρπάζω πληκτρολόγιο και ρίχνομαι στο παιχνίδι: Η Μαριλένα με κάλεσε. Ζητά να μάθει από πού βγαίνει η ονομασία του blog μου: Διαστήματα. Κι εκεί που είπα "γράφε γάιδαρε", θυμήθηκα ότι "αυτό το είχα ξαναγράψει, ρε παιδιά"! Με μια έρευνα στο google, βρήκα το αρχικό ποστ και, επειδή διαπίστωσα ότι (ο πούστης) έχω χιούμορ, το παραθέτω εδώ, αυτολεξί(εμ, φυσικά αυτολεξί. Αφού βάζω διαδικτυακό σύνδεσμο, ελληνιστί Link). Το μόνο που έχει αλλάξει από αυτό το ποστ είναι η ηλικία της κόρης μου: Πατάμε τα 11! Από Σεπτέμβρη θα πηγαίνουμε στην 6η! Τρέμε γυμνάσιο! Να εξηγήσω, επιπλέον, ότι η λέξη(Διαστήματα) με βολεύει. Όλη μου η ζωή ήταν ένα δ.ι.ασ.ΤΗΜΑ. Κενό, μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Η βρεφική ηλικία ήταν ένα διάστημα μεταξύ θανάτου και ζωής (το "γεννήθηκε δύο κιλά, στο βιογραφικό, δεν είναι λογοπαίγνιο). Η νηπιακή ηλικία ένα διάστημα μεταξύ αρρώστιας και υγείας (πήγα, όλο κι όλο, ...

Ο Γιώργος καθόταν στον καναπέ της Άννας. Είχε ξαπλώσει, σχεδόν. Με τα πόδια ανοικτά, το ποτό –ένα κούμπα λίμπρε- στο χέρι και το άλλο χέρι στο ζωνάρι του παντελονιού. Άνετος. Πάντα αισθανόταν άνετα δίπλα της. Μέσα στο σπίτι της, ήταν σα να βρισκόταν στο δικό του σπίτι. Η Άννα απέναντί του, στον άλλον καναπέ. Με τα πόδια μαζεμένα, σα γάτα. Στάση που έδειχνε πως ήταν σπίτι της, αλλά, ταυτόχρονα, πως κρατούσε μια στάση αμυντική απέναντι στον Γιώργο. Δεν έπινε τίποτα. Μόνον άκουγε: «Εσύ εντάξει… Ξέφυγες. Γλίτωσες από αυτόν το μαλάκα, από το κύκλωμα, από όλες αυτές τις μαλακίες. Ξέφυγες, μια για πάντα…» «Αν ήθελες, θα ξέφευγες κι εσύ»… Απόψε έχει νέο επεισόδιο στην Κακιά την Ώρα, με ένα κλικ εδώ . Ως γνωστόν, η Κακιά η ώρα, απέκτησε δικό της blog, εδώ .

Έχει και ζόρι σήμερα... Εδώ .

Και τι έγινε που αυξάνεται η βενζίνη, ή που απεργούν οι ιδιοκτήτες βυτιοφόρων; Εγώ τη βρήκα τη λύση! Φύσα, φύσα οδηγέ, για να τους περάσουμε και να σε κεράσουμε ένα παγωτό -κι αύριο να έχεις σαράντα πυρετό!

"Ιδιογράφως", μου είπαν. Και να τι βγήκε. Ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση της Εύης . Και, με τη σειρά μου, καλώ Νοέμβριο , Ίρις , Σόφη απ τη Τζαμάικα, τη νεοφερμένη στα Διαστήματα Μαργαρίτα , Μαριλένα (αν και νομίζω ότι, ήδη, έπαιξε) και Τουλίπα . Α! Αν δεν βλέπετε, καθαρά, τι γράφει το πόνημα, κάντε κλικ επάνω στη φωτό. Ξέρετε εσείς... Για το http://autographcollectors.blogspot.com/

Emo εναντίον trendy. Ροκάδες εναντίον καρεκλάδων. Ρόκερς εναντίον Mod. Μια ζωή, τα ίδια. Κάποιοι από εμάς, κοντράριζαν κάποιους από εκείνους. Τη δεκαετία του ΄70, ίσως επειδή δεν βρίσκαμε κανέναν άλλον, οι οπαδοί του ροκ μαλώναμε μεταξύ μας. Συμφωνούσαμε στο ότι όλα ξεκίνησαν από τη νέγρικη μουσική, αλλά χωριστήκαμε σε ροκαμπίλια, μεταλάδες, κλασικροκάδες και χτυπούσαμε, ο ένας τον άλλον. Ώσπου έγινε αυτό: Κι άρχισε η διαμάχη. Καρεκλάς, ή ροκάς; Ο καρεκλάς ήταν ο εραστής της disco. Άσπρο μυτερό παπουτσάκι, παντελόνι σωλήνα, άσπρη κάλτσα του τένις, πουκαμισάκια, ανοικτόχρωμα κοστούμια και σκουρόχρωμα πουκάμισα, με γιακά τυρόπιτα. Κάτι σαν κι αυτόν: Οι άλλοι, ήταν οι ροκάδες. Μπλου τζην παντελόνι, άσπρο, φαρδύ πουκάμισο, σανδάλια, μακρυά μαλλιά, τζην μπουφάν, ή δερμάτινα. Μέσο μεταφοράς, τα πόδια, ή η μοτοσικλέτα. Κάτι σαν κι αυτόν: Διαφωνούσαμε συνέχεια, για τη μουσική, το ντύσιμο, το στιλ. Ποτέ δεν πιαστήκαμε στα χέρια. Εκτός από μία φορά. Και, όσο να σας φαίνεται περίεργο, ήταν, πλέ...

Αδιανόητο! Είχα σκοπό να ποστάρω κάτι ευχάριστο, αλλά μετά το σημερινό, δεν έχω καμία όρεξη! Για όσους δεν ξέρουν τι συνέβη, μπορούν να το πληροφορηθούν εδώ: http://salonicanews.blogspot.com/2008/05/blog-post_03.html Δεν έχω λόγια... Μια ζωή χάθηκε έτσι, στο τζάμπα. Ένα κλεφτρόνι, ίσως υπό την επήρρεια ναρκωτικών, άρρωστο, κατάφερε να ξεφτιλίσει την Αστυνομία και να πάρει μια ζωή: Άρπαξε το υπηρεσιακό περίστροφο ενός αστυνομικού, έκλεψε περιπολικό, κράτησε ομήρους τα μέλη τετραμελούς οικογένειας και εκτέλεσε οδηγό του ΟΑΣΘ! Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, οι αστυνομικοί άφηναν το πτώμα του άτυχου οδηγού αιμόφυρτο, στο λεωφορείο, σε απόσταση 50 μέτρων από τις δύο κόρες και τη γυναίκα του, επειδή... καθυστερούσαν να βρουν ιατροδικαστή! Κι οι επίσημες ανακοινώσεις έγιναν τρεις ώρες μετά τη σύλληψη του δράστη... Η ενέργεια του υφυπουργού Εσωτερικών Παν. Χηνοφώτη, να θέσει σε διαθεσιμότητα τέσσερις αστυνομικούς και δύο διοικητές αστυνομικών τμημάτων, ήταν αυτονόητη. Ελπίζω, να αποδοθούν ε...

Για Παγκόσμια Ημέρα ξεκίνησε, αλλά βγήκε νύχτα: http://aspropoulis.blogspot.com/2008/05/blog-post_03.html