Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η κακιά η ώρα - Όλα εδώ πληρώνονται

Από εκεί που βρισκόταν τα έβλεπε όλα. Ο Θάνος έμπαινε και ξανάμπαινε, βίαια, στην Τίνα. Εκείνη φαινόταν πολύ αδύναμη, για να προβάλει κάποια αξιόλογη αντίσταση. Κάτι προσπαθούσε να κάνει, αλλά τα χέρια της έπεφταν στο πλάι, ξεψυχισμένα.Ο Γιώργος έκανε ένα βήμα πίσω...

...η συνέχεια με ένα κλικ εδώ.

Βλέπετε, από σήμερα, "Η Κακιά η Ώρα" αποκτά το δικό της χώρο. Για να συνεχίσουμε να τα λέμε, πού και πού, από τα "Διαστήματα", χωρίς να "σπάει" ο ειρμός της.

Σχόλια

Ο χρήστης NY ANNA είπε…
Είτε έτσι είτε αλλιώς, εσύ μωρό μου στρώνεσαι και γράφεις τουλάχιστον. Ενώ εμένα μ' έχει πιάσει τελείως η Άνοιξη λέμε. Γι' αυτό και η προσωρινή παύση των (γραπτών) "αθλημάτων" - για να δίνουμε έμφαση στ' άλλα. Α, να χαθώ... Μέρες που 'ναι. Αλλά με ξέρεις εμένα τώρα, παλιοχαρακτήρας. Λοιπόν. Χρόνια ΠΟλλά και Καλά, Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση βεβαίως βεβαίως μούτρο! (Ελπίζω να καταφέρω να ανεβάσω κι εγώ τίποτα, αλλά μετά του Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρος. Χαχ!)
Ο χρήστης maya είπε…
πού βρίσκεις τον χρόνο?!!!!!
μα πόσα μπλογκ προλαβαίνεις?
:)))))

καλημέρα
πάω παρακάτω γιατί είχα καιρό νάρθω επίσκεψη...

χχχχχχχχχχχχχ
Ο χρήστης Кроткая είπε…
ε, καιρός ήταν επιτέλους!
αμ, μου πεσε πολλή δουλειά και δεν πρόκαμα και έλεγα πότε θα φιλοτιμηθείς επιτέλους!

αλλά, χωρίς μάνατζερ Τάκι μου, δεν πας πουθενά!
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ Ο/Η NY ANNA

Ευχαριστώ για τις ευχές, ανταποδίδω και αναμένω του... Αγίου Γεωργίου!

@ Ο/Η maya


Δεν τον βρίσκω... Έχω άδεια από τη δουλειά μου!


Ο/Η Кроткая

Δε θα ξαναλλάξω μάνατζερ,
δε θα ξαναλλάξω μάνατζερ,
δε θα ξαναλλάξω μάνατζερ,
δε θα ξαναλλάξω μάνατζερ...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν

Ένα λούμπεν νευρόσπαστο

Τον γνώρισα το 1969. Μαθητής δημοτικού, έψαχνα, μέσα στο επαρχιακό πρακτορείο εφημερίδων, κάποιο βιβλίο ή, έστω, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Ο ξάδελφός μου είχε ένα τεύχος, με την Οδύσσεια και είχα ενθουσιαστεί. Έψαχνα κάτι παρόμοιο. Τα «Κλασσικά» ήταν μηνιάτικο περιοδικό. Είχε τελειώσει. Περιδιάβαινα, έτσι, τις στοίβες των εφημερίδων και των περιοδικών, όταν το μάτι μου έπεσε σ αυτόν. Ήταν εξώφυλλο. Σούπερ σταρ των κόμικς, αλλά και κωλοχαρακτήρας. Σίγουρα ο νεαρός που κανείς δεν θα έβαζε στο σπίτι του: Αν ήσουν κοπέλα, δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ έναν μόνιμα άνεργο τύπο, που φοράει ναυτική μπλούζα και ξεχνάει να φορέσει παντελόνι. Αν ήσουν νεαρός, η μάνα σου θα σου έκανε το βίο αβίωτο με τον «φίλο που δεν δουλεύει ποτέ και περνάει τη μέρα του σε μια αιώρα». Ο Ντόναλντ, όμως, δεν ήταν ένας χαρακτήρας πρώτης ανάγνωσης. Ήταν πολυεπίπεδος ήρωας. Η πρώτη ιστορία που διάβασα, ήταν μια περιπέτεια του πλουτοκράτη τσιγκούνη θείου, του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Φοβόταν ότι οι Λύκοι θα του έκλεβ