Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ένα μπλουζ για τον Αλέξη

Πραγματικά υπέροχο μπλουζ για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Στίχοι, Μανώλης Ρασούλης. Μουσική - Τραγούδι Ναταλί Ρασούλη. Ακούστε το...

Σχόλια

Ο χρήστης koulpa είπε…
μια φορά το χρόνο έχω την πολυτέλια να περάσω νοσταλγικά τα περιεχόμενα του sidebar.. και βρήκα τη μέρα..
τι να πείς.. ξεχνάμε.. αλλά και δε σκεπτόμαστε και τα άλλα θύματα της μη σοβαρότητάς μας..
την καλησπέρα μου :):)
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
εεεε... γιατί δεν βλέπω τίποτις?
Ο χρήστης diastimata είπε…
@ koulpa

Καλησπέρα κι από ΄μενα.
Όλο και κάποιος Ρασούλης θα βρίσκεται να μας τα θυμίζει, αυτά που ξεχνάμε.
Όπως έχει γράψει:
"Όλα σε θυμίζουν"...

@ krotkaya

Δυστυχώς, δε γνωρίζω το γιατί, αγαπητή Βελγίς...
Η ανάρτηση έγινε από opera και δουλεύει μια χαρά σε firefox

Μπορείς να βρεις το κλιπάκι και στο youtube...
Ο χρήστης aggelos-x-aggelos είπε…
Δεν το ήξερα ότι υπήρχε αυτό το μπλουζ. Να 'σαι καλά...
Ο χρήστης ria είπε…
χρόνια πολλά, καλές γιορτές και υγεια!
Ο χρήστης Μαγνολίτης είπε…
θέλω να το ακούσω στην τελική του έκδοση..

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μια αρχή, πριν καιρό...

"Θεριό ανήμερο"! Η κυρα-Λένη ήταν, πάλι, παπόρι... "Αυτός ο σατανάς, με διαόλισε, χρονιάρα μέρα"!

Καλή Χρονιά!

Καλώς τα παιδιά! Καλώς ήρθατε στο φτωχικό μου! Για περάστε... Περάστε... Παρακαλώ, ο πρώτος, να σπάσει το ρόδι στο κατώφλι. Όλοι χωράτε. Όλοι οι καλοί χωράτε. Αλλά και για τους κακούς θα δώσουμε μια θέση στον καναπέ, μέρες που είναι. Ακόμη και σ αυτούς που δεν έχουν ιδέα τι είναι τα blog, τι σημαίνει ελευθερία του λόγου, ή που δεν τους συμφέρει η ελευθερία αυτή, αλλά την μετρούν και την κόβουν κατά το δοκούν. Σα μια κάλτσα. Αλλά ας αφήσουμε τις γκρίνες. Κι ας κόψουμε, πρώτα από όλα, τη βασιλόπιτά μας. Ανοίχτε τις σαμπάνιες, τσουγκρίστε τα ποτήρια, ευχηθείτε, γιατί ήρθε ο νέος χρόνος. Μικρούλης είναι ακόμη, με ματάκια σχιστά, κινέζικα, γιατί μέσα στο 2008 όλο για την Κίνα θα μιλάμε, τόσο λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, όσο και λόγω της μεγάλης ανάπτυξης σ αυτήν τη χώρα, που, ώρα είναι πλέον, να αρχίσει να κοιτάζει λίγο και το θέμα της μόλυνσης. Γιατί καλό είναι το ανάθεμα που ρίχνουμε στον Μπους και τους οπαδούς του (τους Μπούστηδες αυτού του κόσμου, του δυτικού), αλλά να μην ξεχνάμε ότι οι περ...

Ο Γιάννης και τα άλογα...

Και τι ζητούσε; Τι ζητούσε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να... ζούσε. Και πήγε. Παράδεισος και κόλαση μαζί, το Λευκοχώρι. Γύρω στα 50 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στο δρόμο προς τις Σέρρες. Εκεί αγνάντευσε, κάπνισε ένα τσιγάρο (κάπνιζε ακόμη τότε) και αποφάσισε να φτιάξει, από το μηδέν, το Αγνάντι. Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος πάλεψε με Θεούς, με Δαίμονες, με την τύχη του, με τις λέ ξεις και, πέρα από το γνωστό τραγούδι που μελοποίησε ο Λ. Μαχαιρίτσας (Και Τι Ζητάω), έφτιαξε ένα ποίημα: Ένα αγρόκτημα με άλογα, με κανώ, με οχήματα παντός εδάφους και με καταπληκτικό φαγητό. Εκεί συνάντησε και τον έρωτα. Παντρεύτηκε και ,μαζί με τη γυναίκα του, έχτισαν κι έναν ξενώνα. Το αγρόκτημα στη μία άκρη του χωριού και τον ξενώνα στην άλλη. "Για να ΄μαι πάντα... πρώτος στο χωριό", λέει... Χιουμορίστας, αλλά και παθιασμένος, ζωγράφος, στιχουργός, σταβλίτης, μάγειρας, πολυτεχνίτης, αλλά σε καμία περίπτωση... ερημοσπίτης. Πολύ καλός για παρέα, μαχητής, των δρόμων και των δασών. "Δεν προσκυν...