Το γνώριζα από το πρωί, αλλά το χάρηκα ιδιαίτερα το βράδυ. Ο Κωστής παρουσίασε το βιβλίο του στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλέξανδρος, στη σκιά του Λευκού Πύργου, μόλις δυο βήματα από εκεί που εργάζομαι. Κι επειδή, ακριβώς, εργάζομαι, δεν μπορούσα να πάω, από κοντά, να του σφίξω το χέρι. Άλλωστε, αυτή η συνεχής δουλεία (συγνώμη, δουλειά ήθελα να γράψω) είναι που με απομάκρυνε από την εδώ "παρέα". Όμως δεν ήταν αυτή η λύπη μου στη σημερινή βραδιά. Η λύπη, με επισκέφθηκε λίγες ώρες αργότερα κι ενώ ο Τασούλης μόνταρε το θέμα του Κωστή, για να παίξει αύριο. Μου ήρθε μέσω skype: "Πέθανε ο κυρ-Τάκης"... Ο κυρ-Τάκης ήταν μορφή για τη Θεσσαλονίκη. Μαζί του έφυγε μια ολόκληρη εποχή. Μαζί του έφυγε κι η εποχή της αθωότητας για ΄μενα -αν και τώρα τελευταία, αυτή η αθωότητα χανόταν όλο και περισσότερο... Ο κυρ-Τάκης ο Νικολαϊδης ήταν το αφεντικό της "Δόμνας". Κι η Δόμνα ήταν το πιο παλιό στέκι της Θεσσαλονίκης, που επέμενε να παραμένει, κει πάνω στην Άνω Πόλη, ίδιο κι απαρά...
KENA ΜΕΤΑΞΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ